*زیست نامه امام حسن مجتبی(علیه السلام)* تولد در ۱۵ رمضان سال ۳ هجری؛ تولد در مدینه؛ فرزند امیرمومنان(ع) و حضرت #فاطمه(س) ولایت پذیر بود؛ در جنگ #جمل مردم کوفه را برای یاری امیرمومنان علی(ع) فراخواند؛ در جنگ #صفین و #نهروان پشتیبان امیرمومنان علی(ع) بود؛ بخاطر کمک زیاد و محبت به مردم به #کریم اهل بیت(ع) شهرت داشت؛ در سال ۴۰ #خلیفه شد؛ به دلیل دشمنی معاویه و سستی یاران در سال ۴۱ مجبور به #صلح شد؛ همه سپاهیان امام حسن(ع) #شیعه نبودند؛ بلکه عده ای از #خوارج و فرصت طلبان هم قصد جنگ با معاویه داشتند؛ برخی صحابه همانند #مختار هم با ایشان همراهی در #جهاد نکردند؛ چندبار اموالش را با #فقرا تقسیم کرد؛ ۲۵ بار پیاده به #حج رفت؛ جلسات منظم و پیوسته ای صبح و بعدازظهر در #مسجد مدینه داشت؛ مردم گرداگرد وی حلقه می زدند امام با سخنانش دلهای شنوندگان را شفا می بخشید و با بیان قاطع و روشن، برای احدی جای #احتجاج باقی نمی گذاشت؛ شیعیان زیادی را در #کوفه که مرکز فکری #امویان شد تربیت کرد که بعدا خواهان ولایت امام #حسین(ع) شدند؛ صاحب کتابی #فقهی بود؛ سنت #پیامبر(ص) و امیرمومنان(ع) را احیا کرد؛ بعدها بنی امیه و بنی عباس به #تخریب شخصیت امام حسن(ع) پرداخته و گفتند: زیاد زن گرفته و #طلاق می دهد؛ ایشان در #فتح_ایران به دست خلفا شرکت نکرده و روایت #طبری هم جعلی و معارض دارد؛ امام حسن(ع) #خلفا را غاصب منبر پیامبر می دانست؛ در ۲۸ صفر سال ۵۰ قمری توسط توطئه #معاویه به دست #جعده به شهادت رسید؛ قرار بود که کنار قبر پیامبر(ص) دفن گردد اما #عایشه و #مروان مخالفت کردند؛ لذا در #بقیع مدفون گردید. 📚شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج4، ص203؛ 📚بَلاذُرى، انساب الأشراف، ج3، ص21؛ 📚ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج13، ص241. 📚بن صباغ مالکی، الفصول المهمة في معرفة الأئمة، ج2، ص702.