نمونه کامل #حیاوعفاف (۱۳) هزار و یک نکته پیرامون #حیاوعفاف و ثمره های آن #علامه_مجلسی(ره) در کتاب گرانسنگ بحارالأنوار بارها به موضوع #عفاف_وحجاب #حضرت_خدیجه علیهاسلام قبل و بعد ازدواج با #پیامبرخدا صلی الله علیه و آله و مراسم خواستگاری اشاره می کند و می نویسد: «هر کس از نامحرمان در آن شب ملاقات می کرد، خدیجه پشت پرده بود: قد أقبل و دخل علی خدیجة و هی تحت حجابها؛ وقتی پدرش به همراه عده ای نزد او آمد او در حجاب کامل بود... وقف أبوطالب خلف الحجاب فسلّمت علیه خدیجة؛ #ابوطالب در پس پرده ایستاد و #خدیجه به او سلام کرد.» بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج 16، ص68 @toubaefaf

🍃هدیه #امام_زمان علیه السلام به پدر علامه مجلسی ره ✨محدّث عظیم و سالک وارسته، مرحوم مجلسی (ره) (پدر علامه مجلسی (ره)) می‌فرماید: «در اوایل جوانی مایل بودم نماز شب بخوانم؛ اما نماز قضا برگردنم بود و به همین دلیل احتیاط می‌کردم و نمی‌خواندم. خدمت شیخ بهایی (ره) عرض نمودم که فرمود: نماز قضا بخوان. اما من با خودم می‌گفتم [فکر می‌کردم] نماز شب، خصوصیّات خاصّ خود را دارد و با نمازهای واجب فرق می‌کند. یک شب بالای پشت بام خانه‌ام در خواب و بیداری بودم که امام زمان (علیه السلام) را در بازار خربزه فروش‌های اصفهان در کنار مسجد جامع دیدم. با شوق و شعف نزد او رفتم و سئوالاتی پرسیدم که از آن جمله، خواندن نماز شب بود. فرمود: بخوان! عرض کردم: #یابن_رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله وسلم همیشه دستم به شما نمی‌رسد. کتابی به من دهید تا به آن عمل کنم. فرمود: برو از آقا محمد تاج، کتاب بگیر. گویا در خواب او را می‌شناختم. رفتم کتاب را از او گرفتم. مشغول خواندن بودم و می‌گریستم که از خواب بیدار شدم. از ذهنم گذشت که شاید «محمد تاج» همان شیخ بهایی (ره) است و منظور امام از «تاج» این است که شیخ بهایی، ریاست شریعت را در آن دوره به عهده دارد. نماز صبح خواندم و خدمت ایشان رفتم. دیدم شیخ با سیّد گلپایگانی مشغول مقابلۀ #صحیفۀ_سجادّیه است. ماجرا را برایش نقل کردم. فرمود: انشاءالله به چیزی که می‌خواهی، می‌رسی. بعد ناگهان یاد جایی که امام (علیه السلام) را در آن ملاقات کرده بودم، افتادم و به کنار مسجد جامع رفتم. در آنجا آقا «حسن تاج» را دیدم که از آشنایان قدیم، بود. مرا که دید: گفت ملا محمد تقی! بیا برویم خانه یک سری کتاب به تو بدهم، مرا به خانه‌اش برد. دَرِ اتاق باز کرد و گفت: هر کتابی را که می‌خواهی بردار. کتابی برداشتم. ناگهان دیدم همان کتابی است که در خواب دیدم؛ #صحیفه_سجّادیّه به گریه افتادم. برخاستم و به بیرون آمدم. گفت باز هم بردار. گفتم همین بس است. پس شروع کردم به تصیح و مقابله و آموزش #صحیفه_سجّادیّه به مردم و چنان شد که از برکت این کتاب، بسیاری از مردم اصفهان مستجاب الدعوة شدند. مرحوم #علامه_مجلسی ره می‌نویسد: پدرم چهل سال از عمر خود را صرف ترویج صحیفه کرد و انتشار این کتاب توسط او باعث شد که تا کنون هیچ خانه‌ای بی صحیفه نباشد. این حکایت بزرگ مرا بر آن داشت که بر صحیفه شرح فارسی بنویسم تا عوام و خواص از آن بهره‌مند گردند. 📚بحارالانوار، ج11، ص51 به بعد و ج53، ص276، امام شناسی، ج15، ص45 و ص50، روضةالمتقین، ج14، ص114 @toubaefaf

🍃هدیه #امام_زمان علیه السلام به پدر علامه مجلسی ره ✨محدّث عظیم و سالک وارسته، مرحوم مجلسی (ره) (پدر علامه مجلسی (ره)) می‌فرماید: «در اوایل جوانی مایل بودم نماز شب بخوانم؛ اما نماز قضا برگردنم بود و به همین دلیل احتیاط می‌کردم و نمی‌خواندم. خدمت شیخ بهایی (ره) عرض نمودم که فرمود: نماز قضا بخوان. اما من با خودم می‌گفتم [فکر می‌کردم] نماز شب، خصوصیّات خاصّ خود را دارد و با نمازهای واجب فرق می‌کند. یک شب بالای پشت بام خانه‌ام در خواب و بیداری بودم که امام زمان (علیه السلام) را در بازار خربزه فروش‌های اصفهان در کنار مسجد جامع دیدم. با شوق و شعف نزد او رفتم و سئوالاتی پرسیدم که از آن جمله، خواندن نماز شب بود. فرمود: بخوان! عرض کردم: #یابن_رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله وسلم همیشه دستم به شما نمی‌رسد. کتابی به من دهید تا به آن عمل کنم. فرمود: برو از آقا محمد تاج، کتاب بگیر. گویا در خواب او را می‌شناختم. رفتم کتاب را از او گرفتم. مشغول خواندن بودم و می‌گریستم که از خواب بیدار شدم. از ذهنم گذشت که شاید «محمد تاج» همان شیخ بهایی (ره) است و منظور امام از «تاج» این است که شیخ بهایی، ریاست شریعت را در آن دوره به عهده دارد. نماز صبح خواندم و خدمت ایشان رفتم. دیدم شیخ با سیّد گلپایگانی مشغول مقابلۀ #صحیفۀ_سجادّیه است. ماجرا را برایش نقل کردم. فرمود: انشاءالله به چیزی که می‌خواهی، می‌رسی. بعد ناگهان یاد جایی که امام (علیه السلام) را در آن ملاقات کرده بودم، افتادم و به کنار مسجد جامع رفتم. در آنجا آقا «حسن تاج» را دیدم که از آشنایان قدیم، بود. مرا که دید: گفت ملا محمد تقی! بیا برویم خانه یک سری کتاب به تو بدهم، مرا به خانه‌اش برد. دَرِ اتاق باز کرد و گفت: هر کتابی را که می‌خواهی بردار. کتابی برداشتم. ناگهان دیدم همان کتابی است که در خواب دیدم؛ #صحیفه_سجّادیّه به گریه افتادم. برخاستم و به بیرون آمدم. گفت باز هم بردار. گفتم همین بس است. پس شروع کردم به تصیح و مقابله و آموزش #صحیفه_سجّادیّه به مردم و چنان شد که از برکت این کتاب، بسیاری از مردم اصفهان مستجاب الدعوة شدند. مرحوم #علامه_مجلسی ره می‌نویسد: پدرم چهل سال از عمر خود را صرف ترویج صحیفه کرد و انتشار این کتاب توسط او باعث شد که تا کنون هیچ خانه‌ای بی صحیفه نباشد. این حکایت بزرگ مرا بر آن داشت که بر صحیفه شرح فارسی بنویسم تا عوام و خواص از آن بهره‌مند گردند. 📚بحارالانوار، ج11، ص51 به بعد و ج53، ص276، امام شناسی، ج15، ص45 و ص50، روضةالمتقین، ج14، ص114 @toubaefaf

بانوان عالمه و بزرگواری که خود راوی أحادیث أهلبیت علیهم السلام اند. (۲۶۵)هزار و یک نکته پیرامون #حیاوعفاف👇 (به نام راویان در سند روایت و سپس به متن روایت توجه فرمایید و الگوهای فرهنگ #علم ، #حیاوعفاف را بشناسیم و بشناسانیم) #علاّمه_مجلسی ره به سند خویش از بکر بن احنف، از #فاطمه دختر علی بن موسی الرضا علیه السلام و از #فاطمه و زینب و امّ کلثوم، دختران موسی بن جعفر علیه السلام و آنها از #فاطمه دختر امام صادق علیه السلام، از #فاطمه دختر امام باقر علیه السلام، از #فاطمه دختر امام سجاد علیه السلام، از #فاطمه و #سکینه دختران امام حسین علیه السلام و آنها از امّ کلثوم دختر علی علیه السلام، از #فاطمةالزهراء دختر #رسول_خدا صلی الله علیه وآله وسلم، از #رسول_خدا صلی الله علیه وآله وسلم روایت می کند که فرمود: «در #معراج که به آسمان رفتم، وارد #بهشت شدم و به قصری از جواهر سفید رسیدم. این قصر دری داشت که با دُرّ و یاقوت تزئین شده بود و بر آن در پرده ای آویخته بود که چون سرم را بلند کردم، دیدم نوشته است: «خدایی جز #الله نیست، #محمّد صلی الله علیه وآله وسلم پیامبر خدا و #علی ولی و سرپرست مردم است.» بر پرده، این عبارت به چشم می خورد که: « #خوشابه_حال_شیعیان_علی » وارد آن قصر شدم، پس در برابرم قصری دیگر دیدم از عقیق که دری از نقره و پرده ای بر آن قرار داشت. سرم را بلند کردم، این جمله را دیدم: «#محمّد پیامبر خداست و #علی وصیّ مصطفی.» و همچنین نوشته بود: «#شیعیان_علی را به سرشت پاک بشارت ده». پس وارد قصر شدم، که ناگاه مقابلم قصری دیگر از زبرجد ظاهر شد که از آن زیباتر ندیده بودم. بر آن قصر دری بود از یاقوت سرخ که بالای آن لؤلؤ به چشم می خورد و روی در پرده ای قرار داشت. پرده را بالا زدم و این جمله را روی آن نوشته شده یافتم: «#شیعه_علی همان رستگارانند». به جبرئیل گفتم: این قصر از آنِ کیست؟ او گفت: #یامحمّد ! متعلّق به #علی وصی و پسر عمویت! مردم در روز قیامت پابرهنه و عریان محشور می شوند، جز شیعیان #علی ؛ مردم در صحنه محشر به اسم مادرانشان خوانده می شوند، غیر از شیعیان #علی که به نام پدرانشان خوانده می شوند؛ زیرا آنها #علی را دوست داشته اند و به این خاطر، سرشتشان پاک گردیده است.» بحارالانوار، باب فضل الشّیعه، ج۶۵ @toubaefaf

•⊰❁⊱•﷽•❁⊱• نکته ای درباره #دعا محمد بن مسلم گويد: حضرت #امام_صادق عليه السلام فرمود: «همانا در كتاب #أميرالمؤمنين عليه السلام است كه ستايش پيش از درخواست است، پس هرگاه خداى عزوجل را خواندى و به درگاهش دعا نمودى او را تمجيد كن، عرض كردم چگونه تمجيدش كنم فرمود: مى گويى: «یا مَنْ هُوَ أقْرَبُ إلَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ، يا فَعَّالًا لِما يُريدُ، يا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، يا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأعْلى، يا مَنْ هُوَ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَئ» اى كسى كه از رگ گردن به من نزديك ترى، اى كسى كه هر چه را بخواهى انجام دهى، اى كسى كه ميان مرد و دلش حائل شوى و اى كسى كه در برترين نظر اندازهايى و اى آن كه به مانندش چيزى نيست. #علامه_مجلسى رحمه الله در شرح يا «مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ» چند وجه فرموده: اول: اين كه كنايه از نزديكى خداوند به بندگانش مى باشد؛ زيرا كسى كه حائل بين دو چيز شد، بدان چيز نزديك تر از ديگر است. دوم: اشاره به اين است كه او بر مكنوناتى از دل ها آگاه است كه شايد صاحبان آن ها از آن بى خبر باشند و در روايتى هست كه فرمود: معناى اين جمله اين است كه دل ها نتوانند چيزى را از خداوند مخفى و پنهان دارند. سوم: يعنى به وسيله مرگ بين انسان و دلش جدايى اندازند و اين جمله دعا براى وادار كردن مردم است به اين كه به پاك كردن دل هاشان مبادرت ورزند، پيش از آن كه خداوند به سبب مرگ بين آن ها و دل هاشان جدايى اندازد. چهارم: كنايه از اين است كه مالك دل ها خداست، هر تصميمى كه بندگان گرفته باشند، به هم زند و مقاصد آن را تغيير دهد و دل را به حالات مختلف بگرداند، از ذكر به فراموشى و از فراموشى به ذكر، از ترس به آسودگى و از آسودگى به ترس  و در حديث است كه دل مؤمن ميان دو انگشت اوست، به هر سو كه بخواهد بگرداند و در دعاست: یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ اى دگرگون كننده قلبها پنجم: آنچه از دو حديث از تفسير عياشى آمده، معنايش اين است كه حايل شود ميان انسان و ميان اين كه باطل را از حق تميز دهد. «البته اين حالت در وقتى است كه گناه و بى حيايى عبد به حد نهايى رسيده و خود باعث محروميت از رحمت و عنايت حق شده باشد». ششم: يعنى او را از آنچه در دلش نهفته است غافل كنى. @toubarfaf

بانوان عالمه و بزرگواری که خود راوی أحادیث أهلبیت علیهم السلام اند. بازنشر پیام(۲۶۵)هزار و یک نکته پیرامون #حیاوعفاف👇 (به نام راویان در سند روایت و سپس به متن روایت توجه فرمایید و الگوهای فرهنگ #علم ، #حیاوعفاف را بشناسیم و بشناسانیم) #علاّمه_مجلسی ره به سند خویش از بکر بن احنف، از #فاطمه دختر علی بن موسی الرضا علیه السلام و از #فاطمه و زینب و امّ کلثوم، دختران موسی بن جعفر علیه السلام و آنها از #فاطمه دختر امام صادق علیه السلام، از #فاطمه دختر امام باقر علیه السلام، از #فاطمه دختر امام سجاد علیه السلام، از #فاطمه و #سکینه دختران امام حسین علیه السلام و آنها از امّ کلثوم دختر علی علیه السلام، از #فاطمةالزهراء دختر #رسول_خدا صلی الله علیه وآله وسلم، از #رسول_خدا صلی الله علیه وآله وسلم روایت می کند که فرمود: «در #معراج که به آسمان رفتم، وارد #بهشت شدم و به قصری از جواهر سفید رسیدم. این قصر دری داشت که با دُرّ و یاقوت تزئین شده بود و بر آن در پرده ای آویخته بود که چون سرم را بلند کردم، دیدم نوشته است: «خدایی جز #الله نیست، #محمّد صلی الله علیه وآله وسلم پیامبر خدا و #علی ولی و سرپرست مردم است.» بر پرده، این عبارت به چشم می خورد که: « #خوشابه_حال_شیعیان_علی » وارد آن قصر شدم، پس در برابرم قصری دیگر دیدم از عقیق که دری از نقره و پرده ای بر آن قرار داشت. سرم را بلند کردم، این جمله را دیدم: «#محمّد پیامبر خداست و #علی وصیّ مصطفی.» و همچنین نوشته بود: «#شیعیان_علی را به سرشت پاک بشارت ده». پس وارد قصر شدم، که ناگاه مقابلم قصری دیگر از زبرجد ظاهر شد که از آن زیباتر ندیده بودم. بر آن قصر دری بود از یاقوت سرخ که بالای آن لؤلؤ به چشم می خورد و روی در پرده ای قرار داشت. پرده را بالا زدم و این جمله را روی آن نوشته شده یافتم: «#شیعه_علی همان رستگارانند». به جبرئیل گفتم: این قصر از آنِ کیست؟ او گفت: #یامحمّد ! متعلّق به #علی وصی و پسر عمویت! مردم در روز قیامت پابرهنه و عریان محشور می شوند، جز شیعیان #علی ؛ مردم در صحنه محشر به اسم مادرانشان خوانده می شوند، غیر از شیعیان #علی که به نام پدرانشان خوانده می شوند؛ زیرا آنها #علی را دوست داشته اند و به این خاطر، سرشتشان پاک گردیده است.» بحارالانوار، باب فضل الشّیعه، ج۶۵ @toubaefaf

﷽ #حضرت_فاطمه سلام الله علیها می‌فرمایند: «مصائب وداع فرزند شهیدم بخوان» شیخ عباس قمی ره از مرحوم میرزا یحیی ابهری ره نقل کرده که به #کربلا برای زیارت مرقد #امام_حسین علیه السلام رفتم در ایام عرفه. شب عید قربان از حرم آن حضرت بیرون آمدم و به منزل خود در کربلا بازگشتم. درعالم خواب شنیدم مردی می‌گوید: علامه مجلسی در صحن شریف درس می‌دهد، از او پرسیدم در کدام مکان؟ او با اشاره، آن مکان را به من نشان داد، به آنجا رفتم دیدم درآنجا مسجد بزرگی است و جمعیت بسیاری از علما حدود پانصد نفر اجتماع کرده‌اند و #علامه_مجلسی بر بالای منبراست و برای آنها درس می‌گوید، بعد از پایان درس، مقداری موعظه کرد و پس از موعظه، خواست ذکر مصیبت کند، در این هنگام شخصی از داخل حجره وارد مجلس شد و گفت: #حضرت_فاطمه زهرا می‌فرمایند: «مصائب وداع فرزند شهیدم بخوان». علامه مجلسی همان مصیبت را خواند، بسیاری اجتماع کرده و آن ذکر مصیبت را شنیدند و گریه شدیدی نمودند که من در تمام عمرم چنین مجلس باشکوه گریه و عزا ندیده بودم.» کرامات حسینیه و عباسيه، به نقل از منتهی الآمال، ص۴۱ روضه وداع به نقل از علامه مجلسی: «هنگامى که #امام_حسین علیه السلام دید هفتاد و دو نفر مرد از اهل بیتش شهید شده‏ اند متوجه خیمه ‏ها شد و فرمود: اى سکینه، اى فاطمه، اى زینب، اى ام کلثوم، خداحافظ. سکینه فریاد زد: پدر جان آیا تو نیز تسلیم موت شده ‏اى! فرمود: چگونه تسلیم موت نشود کسى که یار و معینى ندارد؟ گفت: پدر جان! پس ما را بسوى حرم جدمان پیامبر خدا باز گردان... ناگاه زنان صدا به گریه و ناله بلند کردند و امام حسین ایشان را ساکت کرد و بر آن گروه ستمکار حمله ‏ور شد. التفت إلى الخیمة و نَادَى یَا سُکَیْنَةُ یَا فَاطِمَةُ یَا زَیْنَبُ یَا أُمَّ کُلْثُومٍ عَلَیْکُنَ‏ مِنِّی‏ السَّلَامُ‏... بحارالأنوار، ج‏۴۵، ص۴۷ @toubaefaf

﷽ #حضرت_أبوطالب علیه السلام از أوصیای #حضرت_ابراهیم علیه السلام بوده است علاّمه مجلسی ره می فرماید: «شیعیان درباره #حضرت_ابوطالب علیه السلام اتفاق کرده اند که وی در آغاز بعثت #پیامبراکرم صلی الله علیه و آله به وی ایمان آورد، هرگز بتی را نپرستید؛ بلکه از اوصیای #حضرت_ابراهیم علیه السلام بود.» شیخ صدوق ره می فرماید: «روایت شده که #حضرت_عبدالمطلب حجّت بود و حضرت ابوطالب وصیِّ او بود.» #علامه_امینی می نویسد که از حضرت امیرمؤمنان علیه السلام پرسیدند: «آخرین وصی پیش از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله چه کسی بود؟» فرمود: «پدرم.» اصبغ بن نباته گوید که از #امیرمؤمنان علیه السلام شنیدم: «پدرم (ابو طالب) و نیاکانم: عبد المطلب، هاشم و عبد مناف، هرگز بت نپرستیدند.» گفته شد: «پس چه چیزی را می پرستیدند؟» فرمود: «کَانُوا یُصَلُّونَ اِلَی الْبَیْتِ عَلَی دِینِ اِبْرَاهِیمَ علیه السلام، مُتَمَسِّکِینَ بِهِ؛ به سوی #کعبه نماز می خواندند، بر دین #حضرت_ابراهیم علیه السلام و متمسّک به آن بودند.» از امام کاظم علیه السلام پرسیدند: «آیا حضرت ابوطالب بر رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز حجّت بود؟» فرمود: «لاَ، وَ لَکِنَّهُ کَانَ مُسْتَوْدَعا لِلْوَصَایَا، فَدَفَعَهَا اِلَیْهِ؛ نه، بلکه امانتدارِ وصایا بود، پس آنها را به آن حضرت تسلیم کرد.» #علامه_مجلسی ره در شرح این حدیث شریف می فرماید: «منظور از «وصایا» کتابهای پیامبران، عصای حضرت موسی علیه السلام، انگشتریِ حضرت سلیمان علیه السلام و امثال آنهاست.» حضرت ابوطالب علیه السلام فصل مفصّلی در مدح پیامبراکرم صلی الله علیه و آله سخن گفته، در پایان می افزاید: «وَ لَقَدْ کَانَ اَبِی یَقْرَأُ الْکُتُبَ جَمِیعا، وَ لَقَدْ قَالَ: اِنَّ مِنْ صُلْبِی لَنَبِیّا وَ لَوَدَدْتُ اَنِّی اَدْرَکْتُ ذَلِکَ الزَّمَانَ فَآمَنْتُ بِهِ، فَمَنْ اَدْرَکَهُ مِنْ وُلْدِی فَلْیُؤْمِنْ بِهِ؛ پدرم (عبدالمطلب) همه کتابها[ی آسمانی[ را می خواند و می گفت که پیامبری از صلب من خواهد بود. چقدر مشتاقم که زمان او را درک کنم، پس به او #ایمان آورم، هر کس از فرزندانم او را درک کند، حتما به او ایمان بیاورد.» مجله مبلغان، تیر و مرداد 1387، شماره 105 و سیمای درخشان حضرت ابو طالب علیه السلام،علی اکبر مهدی پور @toubaefaf   

•⊰❁⊱•﷽•❁⊱• نکته ای درباره #دعا محمد بن مسلم گويد: حضرت #امام_صادق عليه السلام فرمود: «همانا در كتاب #أميرالمؤمنين عليه السلام است كه ستايش پيش از درخواست است، پس هرگاه خداى عزوجل را خواندى و به درگاهش دعا نمودى او را تمجيد كن، عرض كردم چگونه تمجيدش كنم فرمود: مى گويى: «یا مَنْ هُوَ أقْرَبُ إلَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ، يا فَعَّالًا لِما يُريدُ، يا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، يا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأعْلى، يا مَنْ هُوَ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَئ» اى كسى كه از رگ گردن به من نزديك ترى، اى كسى كه هر چه را بخواهى انجام دهى، اى كسى كه ميان مرد و دلش حائل شوى و اى كسى كه در برترين نظر اندازهايى و اى آن كه به مانندش چيزى نيست. #علامه_مجلسى رحمه الله در شرح يا «مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ» چند وجه فرموده: اول: اين كه كنايه از نزديكى خداوند به بندگانش مى باشد؛ زيرا كسى كه حائل بين دو چيز شد، بدان چيز نزديك تر از ديگر است. دوم: اشاره به اين است كه او بر مكنوناتى از دل ها آگاه است كه شايد صاحبان آن ها از آن بى خبر باشند و در روايتى هست كه فرمود: معناى اين جمله اين است كه دل ها نتوانند چيزى را از خداوند مخفى و پنهان دارند. سوم: يعنى به وسيله مرگ بين انسان و دلش جدايى اندازند و اين جمله دعا براى وادار كردن مردم است به اين كه به پاك كردن دل هاشان مبادرت ورزند، پيش از آن كه خداوند به سبب مرگ بين آن ها و دل هاشان جدايى اندازد. چهارم: كنايه از اين است كه مالك دل ها خداست، هر تصميمى كه بندگان گرفته باشند، به هم زند و مقاصد آن را تغيير دهد و دل را به حالات مختلف بگرداند، از ذكر به فراموشى و از فراموشى به ذكر، از ترس به آسودگى و از آسودگى به ترس  و در حديث است كه دل مؤمن ميان دو انگشت اوست، به هر سو كه بخواهد بگرداند و در دعاست: یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ اى دگرگون كننده قلبها پنجم: آنچه از دو حديث از تفسير عياشى آمده، معنايش اين است كه حايل شود ميان انسان و ميان اين كه باطل را از حق تميز دهد. «البته اين حالت در وقتى است كه گناه و بى حيايى عبد به حد نهايى رسيده و خود باعث محروميت از رحمت و عنايت حق شده باشد». ششم: يعنى او را از آنچه در دلش نهفته است غافل كنى. @toubarfaf