نبیّ اکرم صلّی الله علیه و آله به نقل از جَبْرَئِيلَ (ع) فرمودند که خدای عزوجل می فرماید‏: « برخى از بندگان مؤمن من هستند كه مى ‏خواهند عبادتى را انجام دهند ولى منصرفشان مى ‏كنم، تا عجب و خود بينى به ايشان راه نيابد و فاسدشان نکند، و عدّه ای از بندگان مؤمن من، سلامتى ايمان شان صرفاً با فقر است، به طورى كه اگر غنى(و دارا) شوند ايمانشان فاسد مى ‏شود يا بعضى ديگر هستند كه سلامتى ايمان آنها فقط با ابتلاء به بيمارى تأمين می گردد، لذا اگر جسمشان سالم شود، فاسد الايمان مى ‏شوند و به عكس جمعى از اهل ايمان مى ‏باشند كه تنها در صورت سالم بودن (مریض نبودن) ايمانشان سالم مى ‏ماند، از اين رو اگر آنها را مبتلا به بيمارى كنم ايمانشان فاسد مى ‏گردد، بنا بر اين با علم به قلوب و دلهاى بندگان، بين ايشان تدبير مى ‏كنم، چون من عالم و خبير هستم»(1) . امام على عليه ‏السلام : اگر #دينت را تابع #دنيايت كنى، دين و دنيايت، را از بين برده‏ اى و در آخرت از زيانكاران خواهى بود، اما اگر دنياى خود را تابع دينت كنى دين و دنيايت را به دست آورده‏ اى و در آخرت از رستگاران خواهى بود. (2) 1)علل الشرائع ج 1 ص 12 2)غرر الحكم : 3750 . @towbekadeh