به نام خدا هرچه در باره واقعه کربلا شنیدم یا خواندم یک طرف، روضه حضرت آقا در نماز جمعه تهران آنهم از روی کتاب مقتل یک طرف که می فرمود:عصر عاشورا بعد از آنکه حضرت امام حسین ع همه یارانش را از دست داد و حتی حضرت علی اصغر ع شهید شد با تنی زخمی و خونین و خسته رو به خدا کرد و فرمود: خداوندا آیا بازهم کاری هست که بتوانم در راه #بقای دینت انجام دهم؟ این یک جلوه بی نظیر از #اخلاص در کربلاست که امام حسین ع خلق کرد که در تاریخ بندگی بشر اتفاق افتاده.اما چگونه و با چه واژه ای قابل توصیف است ؟ چگونه این همه ایثار را می توان توصیف و بیان کرد تا حق مطلب را ادا نمود؟ کلمه اخلاص خوب است اما خود این کلمه عمومی است و باید کلمه ای دقیق تر یافت تا همه بزرگی و عظمت این عمل حضرت را و همه درد و سختی کار را و همه دغدغه قلبی امام حسین ع را بیان کند . کلمه ای که پشت عارفان دارای ۷۰ سال عبادت را از شدت فشار خم می کند . این واژه را کسی درک می کند که خود شهید باشد و شهیدانه زندگی کرده باشد.یا لا اقل درک او از اسلام واقعی و کامل باشد. و آن واژه زیبای #عبادت_بلاشرط است که حقیقت اسلام می باشد . یعنی هرچه خدا گفت و خدا خواست انجام دهی و هیچ توقعی از خدا نداشته باشی و حتی مانند امام حسین ع در صحرای کربلا یکه و تنها مانده باشی و همه توانت را از دست داشته باشی ولی باز هم به خداوند بگویی : آیا کاری هست که بتوانم قبل از شهادت برای بقای دینت انجام دهم؟ حالا معنی اخلاص را بهتر می فهمم چون این واژه را یک شهید بیان کرد و ما را از وادی #حیرت به وادی #نور رساند .شهید آوینی را می گویم که عظمت کربلا و امام حسین ع و یاران با وفایش را برای ما بیان کرد . خدا رحمتش کند. عاشورای ۱۴۴۵ "سید حسین حسینی" @twiita