برو ای گدای مسکین ، به دَرِ سَرای زهرا که خدا سرشته با وی ، همه عزّت و بهاء را بجز از وجود زهرا ، که رَسَد به پای حیدر که میان درب و آتش ، به سَر آوَرَد وفا را نه بُوَد مثال انسان ، نه بُوَد خدای سرمد متحیّرم چه نامَم ، دُرِ عِفّت و حَیا را به خدا که ذکر و یادش ، شده اسم و نامِ اَعظم که به وی روا کند حق ، همه حاجت و دعا را بنگر تو خلق یکسر ، همگان طُفَیل نامَش چو سرشته حق ز نورَش ، مَه و کوکب و سماء را ثمَر بهارِ عُمَرش ، حسن و حسین و زینب تو ببین ز صُنع ایشان ، همه خوبیِ خدا را گُهری دگر ز بحرَش، که بود به نام مُحسِن سخنش سیاه کرده ، رخ قوم اشقیاء را همه سوره های قرآن ، همه آیه هایِ کوثر شده هم نوا و با ما ، زده حرف آشنا را قلم و زبان قاسم ، به فدای نام زهرا که نرانده از عطایش ، همه لحظه این گدا را -تضمین شعر مرحوم شهریار بختیاری سیستانی #یا_زهرا