#کافه_نادری
این روزها تنها چيزى كه حالِ مرا خوب ميكند، يك جرعه بى خيالى ست!
اين روزها دوست دارم بى خيالِ همه چيز باشم و كودكانه روى شن هاى داغِ ساحل غلت بزنم.
چشمم كه به خورشيد افتاد،يادِ تمامِ مهربانى هاى خدا بيفتم و لبخند عميقى روى لبم سبز شود.
اين روزها دلم مى خواهد بى خيالى اكسيژنِ روحم باشد تا هر ثانيه آن را نفس بكشم!
@naderi_cafe | نسیم
Alone in the Forest.mp3
7.4M
#کافه_نادری
برای امروز این بیکلام زیبا رو پلی کن و تصور کن تو کافه کنار پنجره نشستی و داری بیرون رو نگاه میکنی، و غرق صدای بارون هستی، هندزفری رو بزار شک نکن آروم میشی...
@naderi_cafe | موسیقی بی کلام
#ماهور
بعضی وقتا یه نفرو پیدا میکنی که نمیدونی پاداش کدوم کار خوبته!
مثل یه معجزه میاد تو زندگیت و مثل مسیح دست میزاره روی تموم زخما و دردا و ناراحتیات و بهت تسکین میده
یه آدم که انگار از بهشت اومده! خودِ بهشت
اونقدری که حس میکنی کاملتر از اون نیست
اونقدری همش میگی خدایا چرا الان؟ چرا زودتر نفرستادیش پیش من؟
باورت نمیشه که اونم همینقدر که تو اشتیاق بودنشو داری مشتاقت باشه
جلوش سعی میکنی خیلی سنجیده تر رفتار کنی که یه وقت باعث رنجشش نشی
اگه از این ادما نصیبتون شد هرجوری شده نگهش دارید
هرکاری میتونید انجام بدید که کنارتون بمونه
از این جور فرشتهها زیاد تو دنیا پیدا نمیشه...
@Mahoor_Channel
#مجله_نایت
چرا باید خودمون و دوست داشته باشیم؟
چون ویژگی های صورتمو هیچکس نداره
چون تنها کسی که بیشتر از همه منو درک میکنه خودمم
چون تنها کسی که بهم خیانت نمیتونه بکنه خودمم
چون خودم بهترین معلم خودم میتونم باشم
چون کسی که بیشتر اوقات اشکامو پاک میکنه خودمم
چون کسی برای موفقیت منو هول نمیده و خودم برای رسیدن بهش تلاش میکنم
چون اونی که تو ایینه بهم نگاه میکنه و میگه ادامه بده خودمم
چون اونی که از پس همه این سختیا بر اومده تاحالا و باهاشون جنگیده خودمم
چون تو دنیا فقط یه نفر با همه این ویژگی ها هست
چون کسی که تا اخرین لحظه با منه خودمم
چون به خودم نیاز دارم برای موفقیت
درآخر خودمو دوست دارم چون من منم
@night_mag
6.77M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#کافه_نادری
دلتنگی پیراهن نیست،
که عوضش کنی
و حالت خوب شود؛
دلتنگی گاهی
پوستِ تنِ آدمی ست...
@naderi_cafe | ویدیو نوشت
#ماهور
شب، همهمان شبیه به همیم؛
یک مشت کودک تنها، غمگین، ضعیف، پشیمان و به شدت فکر کننده...
شب که میشود، بیآنکه بخواهیم، کنج ساکت و خلوت خودمان، به همه چیز فکر میکنیم و اندوه، عصارهایست که از زیاد فکر کردن و زیاد دقت کردن و زیاد حساس شدنِ آدمها میجوشد و ما همهمان شب که میشود در تمام حسرتها و چراها و نبایدهای جهان افراط میکنیم و ضعیف میشویم و میترسیم و به آخر خط میرسیم و صبح، رنجها و ترسها کوچک میشوند و دوباره روی پا میایستیم و از نو شروع میکنیم.
همهمان شب، در ضعیفترین و آسیبپذیرترین حالات ممکن خودمانیم و صبح، در قالب یک انسان جسور و خودساخته بر میخیزیم و از روی عادت حفظ ظاهر میکنیم، در حالی که ساعاتی قبلتر، هرکدام در کنج تنهایی خودمان با رنجِ تکراریِ انسان بودن، دست و پنجه نرم میکردیم.
@Mahoor_Channel