به روی چشم ناشناسِ بامعرفتِ نارنجی🤏🏻🧡.

https://eitaa.com/ubuntus/4691 خدا نکنه، این چه حرفیه❤️‍🩹! من یه‌کم بالاتر آیدی‌م رو گذاشتم اگه هنوز دلت می‌خواد بیای پیوی‌م، حتماً بیا✨..

آسمون امروز؛ -واسم باحال بود دیدن ماه توو هوای روشن✨-

ما را از سادگی ترسانده‌اند . هیچ کس نگفت ؛ سادگی هم خوب است . هیچ‌کس نگفت ؛ ساده که باشی ساده می‌خندی ، ساده شاد میشوی ، ساده ذوق میکنی ، ساده می بخشی ؛ و ساده‌تر دل می‌بندی ;) هم‌دیگر را یافتن هنر نیست ! هنر این است که هم‌دیگر را گم نکنیم ، آدم‌های ساده بی‌هیچ دلیلی دوست داشتنی هستند ؛ سادگی شیک‌ترین ژست دنیاست:)))))... - الهی‌قمشه‌ایی

خوشحالم که سه‌شنبه‌ها هم باز می‌تونم برم باشگاه🪴.

What will be Left here for me When I grow up? Will there be Pure air to breathe Will be sea be clean? Will tarmac Cover all the fields Will they still be green? Milk from cow Meat, veg and fruit Will they be fit to eat? Will sunlight hurt Will fumes from cars Clog up a crowded street? Will blue whales sing Will elephants And rhinos still survive? Will you have left Us anything Healthy and alive? When I've grown up And I'm in charge What will it be worth? If you have used The goodness up And destroyed the earth? -David Harmer-

زیبایی و مفهوم این شعر >>>>❤️‍🩹🪴

به این شعر توجه خیلی ویژه داشته باشید✨🪴.

ترجمه(؟): وقتی بزرگ شدم اینجا برای من چه‌چیز می‌ماند؟ آیا هوای خالص برای نفس کشیدن وجود خواهد داشت آیا دریا پاک خواهد شد؟ آیا آسفالت همه مزارع را می‌پوشاند آیا هنوز سبز خواهند بود؟ شیر گاو، گوشت، سبزیجات و میوه آیا آن‌ها برای خوردن مناسب خواهند بود؟ آیا نور خورشید صدمه خواهد دید آیا دود اتومبیل‌ها خیابان شلوغ را مسدود می‌کند؟ آیا نهنگ‌های آبی آواز می خوانند آیا فیل‌ها و کرگدن‌ها هنوز زنده می‌مانند؟ آیا چیزی سالم و زنده برای ما باقی می‌گذارید؟ وقتی من بزرگ شدم و مسئولیت آن را بر عهده گرفتم چه می‌شود ارزشش را دارد؟ اگر به‌خوبی استفاده کرده‌ای و زمین را ویران کرده‌ای؟ -دیوید هارمر-

امیدوارم ترجمه درست باشه🦦🤌🏻..

سال بیست۲۴ چگونه آغاز شد🦦🕶:

فقط اون "🦶🏻یان" رو داشته باشید🤣🤣🤣..

-و بالاخره یک سالگی ِاین‌جا..☃️🧡-

<امروز یک‌ سالگی ِاین‌جاست، یک سالگی ابونتومه🥺🧡>

و چه‌قدر خوشحالم من از این بابت، لحظه به لحظه‌ی پارسال جلو چشامه و از خودم ممنونم که این‌جا رو ساختم😂؛ از شما ممنونم که این‌جا پیشم موندید و شدید خانواده‌ی مجازیم🤏🏻🧡.

خیلی وقتا وجودتون باعث شد که احساس نکنم تنهام، اون حرفای قشنگ‌تون، اونا یکی یکی توو قلبم ثبت شده واسه همیشه🦋☁️>>

این‌جا واسم عزیزه، خیلی عزیز. چون باعث دوستی‌های قشنگی واسم شده‌✨؛ دوستی‌هایی که واسم خیلی ارزشمندن و امیدوارم بتونم ازشون خوب مراقبت کنم. امیدوارم لایق محبتی که بچه‌ها بهم دارن باشم. امیدوارم لایق دوستی‌‌های پاک‌مون باشم🌿.

پیام‌های این‌جا رو می‌خوندم و متوجه شدم توو این‌جا هم امید وجود داره، هم ناامیدی؛ هم شادی هست، هم غم؛ هم دلتنگی هست، هم تنهایی .. هم استرس و اضطراب وجود داره و هم حسِ آزادی از این حس‌ها.. و ... تک تک پیامای این‌جا واسه من یادآور چیزایی هستن که توو این یه‌سال تجربه کردم و من این دفترچه‌ی مجازی ثبت خاطرات و گاهی روزمرگی‌هایی که دارم رو اندازه دنیا دوسش دارم🤏🏻😭. آدمای این‌جا رو خیلی دوست‌شون دارم>> -بعضی از این آدما واسم امن‌ترین هستن❤️‍🩹؛ -بعضیاشون شبایی که فکر نمی‌کردم صبح بشه مثل یه مامن کنارم بودن❤️‍🩹؛ -جوری واسم ارزشمند شدن که می‌خوام همیشه خوشحال، شاد و موفق ببینم‌شون و تحمل ناراحتی‌شون رو ندارم و خیلی وقتا کاری از دستم برنمیاد که واسه‌شون انجام بدم🤌🏻.. حال خوب‌شون، باعث حال خوب من می‌شه و وقتی ناراحتن، وقتی حال‌شون خوب نیست، حاضرم هرکاری می‌تونم بکنم تا حال‌شون خوب بشه✨.

و آره دیگه یک‌ سالگی این‌جا مبارک من، مبارک شما، مبارک همه😍😂🤌🏻

اگه دوست داشتید بیاید؛

سلام به کسی که عشقش به بنده‌ش شبیهِ عشق پدر به فرزندش میمونه ، اما هزار برابر بیشتر و عمیق‌تر :)♡ واقعیتش خداجونی ، داشتم به این فکر میکردم که رابطه شما و من چه‌قدر شبیهِ پدریِ که داره به بچه‌ش دوچرخه یاد میده :))) پدر اینطوریه که میره یه دوچرخه قشنگ با دوتا چرخِ کمکی میخره و بچه‌ش رو سوار میکنه ، و کم کم بهش یاد میده چه طوریی یاد بگیره حتی بدونِ کمکی دوچرخه رو بِرونه . یادمه سوارم کردی و گفتی پدال بزنم ، انجامش دادم و خب خیلی خیلی راحت بود ، بعد چند دور چرخیدن ، گفتی نظرت چیه کمکی ها رو برداریم؟ کمکی ها رو برداشتی ، گفتم میترسم.. گفتی بار اول خودم باهات میام! ؛ یه دستت رو گذاشتی پشتِ دوچرخه و اون یکی دستت رو گذاشتی رو فرمون و باهام اومدی ! بعد بهم گفتی حالا ببینم خودت چه میکنی دخترکم ! عزمم رو جمع کردم و با اعتماد بنفس شروع به حرکت کردم و در کسری از ثانیه محکم خوردم زمین و زانو م خراش برداشت.. زدم زیر گریه ، اون موضوع خیلی درد داشت ، بلند بلند گریه کردم ، از زندگی سیر شدم ، فکر کردم که دیگه دوچرخه سواری برام امکان پذیر نیست ، فکر کردم برای همیشه پا م رو حس نمیکنم .. ( من درمورد درد پا صحبت‌نمیکنم🙂 ) تو اومدی و زانوم رو پانسمان کردی ، اشکامو پاک کردی و موهامو بوسیدی و گفتی خب دوباره امتحان می‌کنیم:) دوباره خوردم زمین .. گفتی تا سه نشه ، بازی نشه :) بار سوم حواس‌م رو بیشتر جمع کردم ؛ اینبار اینبار تونستم:))) تونستم! محکم رکاب زدم و تا تهِ جاده رو رفتم و میدونی خداجونی ، اون لحظه وقتی صدای افتخار و تشویق‌ت رو می‌شنیدم، انگار رو ابرا بودم:))) انگار تو بغلِ ماه بودم:))) انگار تو اعماق‌اقیانوس‌ بودم و با نهنگ‌ها شنا میکردم:))) انگار تو جنگل با پروانه‌ها میرقصیدم:))) امیدوارم منظورم رو بفهمید😅* دمت‌گرم! عاشقتم تمامِ دارایی من♡ خدایا شکرت ! به اندازه تمامِ قطراتِ تمامِ دریاهای دنیا ، شکرت🤍🫂 *شکرگزاری امشبو خیلی دوست دارم )))

-قشنگ بود✨-

ولی نمی‌دونم چرا اینو این‌قدر دوست دارم🦋☁️..

فکر تو که میکنم میره هر غمی❤️‍🩹؛

کی می‌تونه مثل مادر بشه؟ مثل تو شه عاشق و دوست‌داشتنی!🤍

می‌دونم می‌دونی دلم چشه؛ چون هیشکی نمی‌تونه شبیه‌ت بشه🦋..

واسه قصه‌ها ممنون ولی.. عشق تو خودش می‌تونه قصه شه🧚🏻‍♀💗..