ولی من عاشق زندگی کردنم. صبح زود پاشم بدو بدو کارامو بکنم، خودمو در درس و محیطی که روحم ارامش داره، غرق کنم. مردمو ببینم. مردم، مردم، مردم!... دختربچه‌ای با خواهر بزرگترش بشینه تو اتوبوس و کل مسافت رو ریز ریز باهم بخندن، زوج جوانی که طاقت ندارن دور از هم بشینند و در میانه‌ی اتوبوس خالی می‌ایستند به گفت‌و‌گو، پیرمردی با تسبیح وارد میشه و هر چند ثانیه بلند میگه الهی شکر و... وقتی تو خیابون قدم میزنی و مردم رو مشغول زندگی کردن میبینی، اون حس>>>>>> از کنار مدرسه عبور میکنی و پدر و مادر هایی که منتظرن فرزندانشون تعطیل بشوند،.... اینها برای من نشونه‌ای از زندگی هستش. چرا سختش کنیم؟! وقتی میشه به آسونی ازش لذت برد و لبخند زد. وقتی مردم لبخند می‌زنند، تو هم لبخند میزنی. این یعنی ما داریم زندگی میکنیم. با همه‌ی خوب و بدش ما داریم زندگی میکنیم و از همدیگه مراقبت می‌کنیم. شهر منبع تغذیه‌ی روحه، یک تراپی تمام عیار و رایگان. از تک به تک دیواری شهر تجربه و نصیحت می‌ریزه پایین، ساید‌های گوناگون زندگی رو شما نظاره می‌کنید و متوجه می‌شید که شما تنها نبودید؛ در هیچ‌یک از اون لحظات سخت شما تنها نبوده‌اید. (There's no dubiety that's one of my most FAV) #Song #People_being_people #ریوجی

می‌دونید قضیه چیه؟ چند شب پیش بود و از اون حالت‌های ناخوشی شدید که می‌ره روی مخم، برام به‌وجود اومده بود. چیزی که می‌خوام بگم صرفا برای خودم صادق بوده و هیچ تضمینی براش نیست ولی واقعا طی این دوماه اخیر، بهش رسیدم و اون اینه، زمانی که می‌خوام برای سوگم اختصاص بدم رو تا جایی که میشه کم می‌کنم و اینستد روی چیزی که ازم تمرکز زیاد نمی‌خواد ولی حواس رو پرت می‌کنه، می‌بپردازم. به جاش همون لحظه واقعا پاشو، واقعا از جات پاشو و برو بشین پشت میزت، برو لباس‌هات رو تنت کن بزن بیرون. فقط پاشو. به محض این‌که پاشی اون سوگ، کمرنگ میشه و دردش اون التهاب اولیه رو نخواهد داشت. چندتا سایت مهارت آموزی رو باز کن همین‌جوری برو قشنگ زمان بذار نیم ساعت، چهارتا مطلب یاد بگیر. چون احتمالا بچه‌های دبیرستان این‌جا زیاد باشن، این رو هم می‌گم: بروبچ ریاضی چندتا سایت خوب هست می‌تونین مطالبشون رو روزانه چک کنین(براتون دسته بندی می‌کنم می‌فرستم). حتما برای سایر رشته‌ها هم از کوپایلت یا بات‌های ai توی تلگرام استفاده کنین و ازشون بخواین بهتون معرفی کنه(چندتایی می‌ذارم). بچه‌ها واقعا اون مدارس لعنتی، هیچ علم‌آموزی سودمندی برای شما ندارن. تمرین دیسیپلین کنین، مهارت یاد بگیرین و محدود به این کتاب‌های درپیتی که شما رو فرسوده می‌کنن، نباشین. بیرون از اون چارچوب "آموزش و پرورش" لعنتی، دنیایی هست که شخصا، دیر متوجه‌ش شدم و ضرر کردم. فردا رو اون‌جور که واقعا دلت می‌خواد زندگی کن، نشینی‌ها، بدو و لمسش کن، بذار لذت عمیق زیست طبق میل خودت توی جونت بشینه. برای اون رویای توی سرت، مرز نذار. #روشن‌ترین_رنگ_لحظه‌ها #ریوجی #Song