دلم هواییِ دیدارِ توست از نزدیک

هم دل از ما ببرےهم ڪه به ماجان بخشی

اینقده خواستمت

حالا كه نيامدم دمت را بفرست

گفتم كه مريضم و دوا می‌خواهم

چون سبک خراسان به سیاقی تازه

مانند کبوتران دور حرمت

چه خوش‌ است آن رفیقی که میانِ گفت‌وگوها

گاهی زندگی 

من از وقتی که عقلم را به دستان دلم دادم

صبحی که بگویم غزلی در خور چشمت