اگر چون رودها از خود گذشتن را بیاموزی 

خوردیم زخمها 
که نه خون آمد و نه آه

عقوبت داره له کردن

خبر داری زمین گرده

سال ها رفت و و نشد موی تو را شانه کنم

در پنجره های لک گرفته ،زنگی

شد باز به در خشک؛ دوچشمم جمعه

آرزوی_آذری_فر

شهرم آغوش تو و چشم خوشت خانه من