💢آنچه در #تاریخ ایران نیست! #تاریخ ایران را بررسی و زیر و رو کنید. تمامی سلسله های پادشاهی با زور #شمشیر و برتری یک قبیله بر قبیله دیگر بر سر کار آمده اند. ایرانی ها هیچ گاه نه فرصت و نه امکان انتخاب #حکومت و #حاکمان خود را نداشته اند. پادشاهان با اتکا به قدرت نظامی(ارتش) برسرکار می آمدند با همان ارتش حکومت می کردند و عموما #منفور از دنیا رخت برمی بستند. آغامحمدخان و ناصرالدین شاه #ترور شدند، محمدعلی شاه #از ایران گریخت، رضاخان اخراج شد و محمدرضا پهلوی فرار کرد و هیچ کدام تا پایان عمر خود بر مسند حکومت نبودند چون #مردم نخواستند. تنها شاهی که با اقبال عمومی مواجه شد و لشکری نداشت #امیر_اسماعیل_سامانی بود که در بخارا بر تخت #قدرت نشست. تمام ارکان حکومت به شخصیت شاه بستگی داشت، اگر #شاه_عباس_صفوی بود مدلی حکمرانی میکرد که شاه سلطان حسین ضعیف النفس قادر نبود. اگر عباس میرزای ولیعهد می بود با #احمد_شاه_قاجار که قدم زدن در پاریس را بر حکومت در ایران ترجیح میداد تفاوت اساسی داشت. از جناب #فردوسی شاعر تا #فرخی_یزدی از میرزای شیرازی تا امام‌خمینی در طول تاریخ ایران بدنبال #مبارزه مستقیم و غیرمستقیم با سلسله های گوناگون بوده اند. امروز در #خلا اطلاعات تاریخی و قهرمان سازی #ساختگی شبکه های مجازی، تاریخ را به گونه ای جلوه می دهد که شاهان ایرانی اسطوره های محبوب #عصر خود بوده اند. تاریخ، خود از #تاریخ دفاع میکند، کار ما فقط خواندن و #فهم آن است. نگران تاریخ نباشید، خطر در تاریخ سازی برای آینده واهی نهفته است. #علیرضا_زادبر

#خودآزاری_خبری_تحلیلی یادداشتی می‌خواندم که بر خودآزاری خبری و تحلیلی ما تاکید داشت. در این یادداشت آمده بود: این واقعیت جامعه ماست؛ مردمی که غرق در دریای خبر شده‌اند. خبر هر چه منفی‌تر و غیر منتظره‌تر باشد برای مخاطب و مصرف‌کننده جذاب‌تر می‌نماید. اکنون می‌باید پرسید که آیا به لحاظ روانی مردم عادی ظرفیت جذب و هضم این حجم از اخبار که به ‌طور معمول منفی است را دارند؟ عوارض روحی مصرف و جذب این حد از اخبار که طبعا تحلیل هم باید بشوند، چیست؟ بماند که بخشی از این اخبار هم #ساختگی یا #شایعاتی با اندک چاشنی حقیقت هستند. تا امروز فکر کردید این حجم از خبر در طول روز به چه درد ما می خورد؟ آیا اطلاع از همه چیز خوب است؟ دلیل ندارد هر خبری را بخوانیم و پیگیری کنیم یا هر تحلیل یا نظری را بخوانیم و بپذیریم. ظاهر قضیه این است که چه اشکالی دارد که خبر و نظری را بخوانیم و بهترین آن را انتخاب کنیم؟ مگر گفته نشده که اقوال گوناگون را بشنویم و بهترین آنها را بپذیریم؟ این اتفاق در عمل به این سادگی رخ نخواهد داد. هر تحلیلی را که بخوانیم، یکی دیگر در نقد و رد آن وجود دارد. هم تنوع و تعداد اخبار و موضوعات بی‌نهایت زیاد و هم تحلیل‌ها برای هر یک از آنها فراوان است و ما نیز وقت محدودی در اختیار داریم و حتی افراد حرفه‌ای نیز قادر به انجام چنین کاری نیستند؛ چه رسد به افراد عادی. بنابراین توصیه‌ای که به افراد می‌توان کرد، این است: 1️⃣ سعی کنیم محدوده نیازهای خبری خود را تعیین کنیم، فراتر از آن نرویم و پیگیری نکنیم. 2️⃣حتی‌المقدور از منابع خبری محدودی که اعتبار آن را برای خودمان مشخص کرده‌ایم، استفاده کنیم. اگر خبری مهم است، پس حتما در منبع خبری معتبر ما نیز منتشر خواهد شد. 3️⃣در امور تحلیلی نیز سعی کنیم از تحلیل افراد معدودی که از میان تحلیلگران انتخاب کرده‌ایم، استفاده کنیم. تحلیل‌های گوناگون بیش از آن‌ که آگاهی‌بخش باشند، بعضا متضاد هستند و موجب سردرگمی می‌شوند. 4️⃣ از اظهارنظر قاطع درباره اخبار و تحلیل آنها حتی‌المقدور پرهیز کنیم تا هنگامی که به اطمینان نسبی برسیم. اگر نظری دهیم عقب‌نشینی از آن و اصلاحش سخت است و خودمان را گروگان نظرمان کرده‌ایم، پس ایرادی ندارد قدری تأمل کنیم، زمان برای نظر دادن از دست نمی‌رود. 5️⃣ و بالاخره هر متنی را که می‌خوانیم، به محض آن که دیدیم نویسنده اقدام به تحقیر دیگران (هر کسی که باشد) یا توهین به آنها کرده است، از خواندن ادامه متن انصراف دهیم. توهین به دیگران در حقیقت توهین به شعور خواننده است. اجازه ندهیم به شعورمان توهین شود.» ✅مراقب باشیم #اوور_دوز_اطلاعاتی_و_خبری نکنیم. #معصومه_نصیری #کانال_روشنگری_و_بصیرت #قرارگاه_بسوی_ظهور 🆔 @uphjnv