🙈 شمشیر اصلاح طلبان بر چهره انقلاب ✅ غلامرضا ظریفیان، از فعالان اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه آرمان ملی نوشته است: "جامعه زمانی احساس امید خواهد کرد که تصوری از مسئولیت‌پذیری و تلاش مسئولان در جهت مطالبات مردم مشاهده شود. در واقع مردم باید بدانند که دولتمردان کنونی و دولتمردان آینده درک صحیحی از چالش‌های جدی جامعه دارند و اراده‌ای قوی برای حل این مشکلات وجود دارد. ... اگر کسانی که نقش موثری در کشور دارند این اراده را در خود شکل ندهند و تلاشی نکنند و همچنان سهم‌خواهی و کوبیدن بر طبل اختلافات در جریان باشد، جامعه در مهم‌ترین مساله خود که انتخاب انسان‌هایی کارآمد است واکنشی نشان خواهد داد که در اسفند ۹۸ نشان داد. ... اگر کسانی که در مسند امور قرار دارند به این هشدارها توجه نکنند، ما در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز همانند انتخابات مجلس شاهد سردی خواهیم بود. وقتی جامعه در تعیین سرنوشت خود مشارکتی ندارد کسانی بر مسند امور قرار می‌گیرندکه بحران‌ها و چالش‌های جامعه افزایش پیدا می‌کند و امید به زندگی همچنان کاهش پیدا می‌کند. ... اما آنچه واضح است، دولت در یک‌سال آینده نمی‌تواند در جهت احیای سرمایه‌ اجتماعی و امیدواری مردم تاثیر بسزایی بگذارد چراکه دولت با مشکلات فراوانی روبه‌رو است، مشکل اصلی جامعه ما معیشت و اقتصاد و رفاه است و در کنار این موارد مشکلات دیگری نیز در جامعه وجود دارد.! " ☝️دقت شود که تمام این اظهارات و ادعاها به بهانه کاهش مشارکت مردم در انتخابات مجلس یازدهم طرح شده اند. رخدادی که علت اصلی آن تحریم انتخابات از سوی اصلاح طلبان و عملکرد فاجعه بار دولت مورد حمایت این جریان بود. یعنی اگر آن تحریم و این کاهش مشارکت در انتخابات نبود، ظریفیان امروز نمی توانست چنین ادعاهای غلطی مثل ناامیدی مردم، عدم مشارکت مردم در تعیین سرنوشت و... را بیان کند. بماند که اصلاح طلبان از سالها قبل از انتخابات مجلس یازدهم نیز ادعای ناامیدی مردم را داشتند و اکنون که بهانه تازه ای به دست آورده اند، از بهانه های سابق چیزی نمی گویند. اکنون سوال اینجاست که اولا چرا چنین رفتار ساختارشکنانه ای در جامعه ما آنطور که باید مورد رصد و مذمت قرار نمی گیرد؟ و آیا همین عدم رصد و نبود مذمت نیست که موجب تجاهر اصلاح طلبان شده، به گونه ای که از کاهش مشارکت به عنوان پیروزی خود یادمی کنند!؟ دوما اینکه رجال اردوگاه اصلاح طلبی که داعیه دار دموکراسی خواهی هستند چرا شمشیر را از رو بسته اند و دائما اصرار دارند که انتخابات ۱۴۰۰ پرشور نخواهد بود و علاوه برآن هم دولتی که مستقر می شود، نماینده همه مردم نیست!؟ اصلاح طلبان، بهتر از هرکسی می دانند که عبور از دموکراسی به معنای آنارشیسم خواهی است. تئوریسین های این جریان، کدام فضای آنارشی را تصویر کرده اند و کدام نقش راهبری را در این فضا برای خود قائل شده اند که اینچنین مستانه و مشتاقانه از پایان انتخابات در ایران حرف می زنند و آن را تنها در صورتی قابل برگزاری می دانند که پیرمردهای بدسابقه و اشرار سیاسی هم در آن نامزد شده باشند.! اصلاح طلبان اگر صداقت دارند، باید به مردم بگویند که به دنبال چی هستند.؟ پاسخ سوال دوم هم این است که هسته سخت اصلاحات، خود را در موضع رویارویی نهایی با نظام اسلامی می بیند و به نظاره شکل گیری "فتنه اقتصادی" نشسته است. دیدگاه آنها در این رابطه به حدی از تحلیل رسیده است که حتی کسانی از آنها از فضای نبود جمهوری اسلامی نیز سخن گفته اند و برخی رجال آنها حتی از لزوم اشغال مراکز حساس نظام هم حرف زده اند. پر واضح است که اصلاح طلبان در این فضا، دیگر نیازی به حفظ ژست های مردمسالار قبلی خود نمی بینند و کار را به جایی می رسانند که حتی محمدرضا عارف نیز در شورایعالی سیاست گذاری اصلاح طلبان زیر حکم تحریم انتخابات را امضا می کند و علیرضا علوی تبار از این می گوید که هدف اصلاح طلبان حفظ حکومت نیست و کسانی مثل محسن رنانی و عباس آخوندی از یک "رخداد خونبار" در آینده حرف می زنند. اینکه هسته سخت اصلاحات موفق شود احتمال فتنه اقتصادی را به واقعیت تبدیل کند یا در این راه به فضل الهی شکست بخورد؛ مقوله ایست که نیازمند ورود خواص کشور، رصد دقیق و شناخت مفهوم فتنه اقتصادی، مبارزه با سیاه نمایی، بیان واقعیت های مطلوب کشور و عملگری حساب شده امنیتی ربط دارد. و الّا همانطور که تاجزاده و ناصری و رنانی و آخوندی و تاجیک و ربیعی و حجاریان اصرار دارند؛ آبان ۹۸ تکرار خواهد شد. و چه بسا در وسعتی بیشتر و سازماندهی شده تر #فتنه_افتصادی #انتخابات #اصلاح_طلبان #فتنه #کانال_روشنگری_و_بصیرت #قرارگاه_بسوی_ظهور