این که رو پای خودت باشی خیلی خوب و خفنه ولی حس اینکه یکی هوات رو داره و حامیت هست خیلی به آدم دلگرمی میده؛ حالا اون حامی میخواد بابات باشه یا مامانت یا دوستت یا پارتنرت فرقی نداره.
لزومی نداره حتما کارای عجیب و پر هزینه کنی تا طرف سورپرایز بشه، همین که حس کنه برای خوشحال کردنش وقت میذاری خیلی کافیه.
ببین از این به بعد حتی اگر همه چیزم درست بشه هیچ ارزشی نداره،هرچیزی تو زمانِ خودش قشنگه مثل محبتی که یه نفر میتونست بهم بکنه و نکرد درسته ماهی رو هروقت از آب بگیری تازه ست ولی به شرطِ اینکه اون ماهی تو آب نمرده باشه.
دیگه سنم از رابطه های بی هدف،صحبت کردنایه الکی برای گذروندن وقت گذشته، محبوبم زودتر با یه حلقه بیا بریم محضر.