فکر میکردم میشناسمش، ولی من هیچی ازش نمیدونم. چقدر دردناکه این همه وقت بذاری برای یک نفر فقط برای اینکه بفهمی اون کاملاً واست غریبهست.
کاش میتونستم اتاقمو بذارم تو جیبم و همه جا با خودم ببرمش هر وقت هر جا نیازش داشتم درش بیارم و برم تو تختم.
بچه ها جدی فکر کردین چیه این آهنگ معجزه میکنه،حالم بد شه آهنگ گوش میدم،حوصلم سر بره آهنگ گوش میدم،میخوام به یکی نشون بدم واسم مهمه آهنگ میفرستم براش،بخش بزرگ زندگیم رو آهنگ تشکیل داده،جدی خوب رفاقت بلدن.
راجبش فکر میکنم، غصه میخورم، مرز فروپاشی روانی رو رد میکنم، در نهایت همه چی رو قبول میکنم و میگم دیگه مهم نیست ولی دوباره چند ساعت بعد راجبش فکر میکنم غصه میخورم، و این روند هی ادامه پیدا میکنه.
به عنوان کسی که با ۹۹ درصد آدمای زندگیش قطع ارتباط کرده باید بگو باور کنید قرار نیست از نبودن هیچکدوشون بمیرید.