میخوام یه روز تمام بشینم و گریه کنم بخاطر کارایی که نتونستم بکنم، بخاطر تصمیمات اشتباهم،بخاطر اینکه هنوزم دارم همون اشتباها رو تکرار میکنم کی قراره یاد بگیرم و نذارم آدما ازم سو استفاده کنن؟
من به تک تک رفتارهاتون فکر میکنم، به نگاههاتون، به حرفاتون، به لفظاتون، به حسی که بهم میدید و خلاصه به هرچیزی که فکرشو بکنید، فکر میکنم؛ بله، غمانگیزترین بخش زندگیم همین فکر کردنه.
من از اشتباهاتم درسهای زیادی گرفتم، پس تصمیم گرفتم اشتباهات بیشتری بکنم تا بیشتر درس بگیرم.
جوری که برای آرامشم میتونم خودمو از آدما جدا کنم ترسناک ترین چیز راجب منه،من میتونم تا حد مرگ دوستت داشته باشم و دیگه منو نبینی.
احساس میکنم دیگه قرار نیست هیچوقت ناراحت شم،انقدر که بعضی چیزا تا الان ناراحتم کرده،تهش دیگه قراره عصبی شم،اونم کوتاه.