اگر به یک سنی که از تاریخ صدر اسلام اطلاع دقیقی ندارد، بگوییم: پیامبر گرامی اسلام بعد از بیست و سه سال تلاش طاقت فرسا برای هدایت بشر، پنج روز قبل از شهادت، در بستر بیماری ناشی از مسمومیّت فرمودند: ایتونی بدواة و کَتِف اکتب لکم کتاباً لن تضلّوا بعدی ابداً یعنی قلم و کاغذی بیاورید تا چیزی برایتان بنویسم که بعد از من گمراه نشوید. اگر تو جای اطرافیان حضرت بودی، با شنیدن این دستور حضرت چه می کردی؟ قطعاً خواهد گفت: با سرعت قلم و دوات و کاغذ برای حضرت می آوردم. سپس به او می گوییم: ولی یکی از افراد حاضر به جای آنکه امر حضرت را امتثال کند، گفت: درد بر پیغمبر غلبه کرده و هذیان می گوید! همان قرآن برای هدایت ما کافی است! قطعاً آن سنی خواهد گفت: خدا لعنتش کند. عجب حرامزاده ای بوده! این کافر میان اطرافیان پیامبر چه می کرده است؟!؟

جا دارد این ایام یادی کنیم از فضل الله لبنانی که لقب علامه را یدک می کشید و در شهادت حضرت زهرا (س) تشکیک می کرد! او قبل از این، سینه زنیِ مرسوم برای امام حسین (ع) را هم دارای اشکال شرعی دانسته بود!!! او به روزنامه کویتی «الوطن» گفته بود: «سینه‌زنی سنتی مرسوم که باعث اذیت بدن می‌شود اشکال دارد.» خدا رحمت کند مرحوم آیت الله شیخ جواد تبریزی و حفظ کند آیت الله سیستانی را که مردانه در مقابل او موضع گیری کردند و او را ضالّ و مُضِلّ نامیدند

ای که گفتی بر یزید و آل او لعنت مکن زآنکه شاید حقتعالی کرده باشد رحمتش! آنچه با آل علی کرد او، اگر بخشد خدای هم تو را بخشد تو که او را کرده باشی لعنتش😃

دیروز در مسجد این سؤال را مطرح کردم که: آیا خدا را می توان دید؟ همه گفتند: نه گفتم: خیر، خدا را می توان دید ولی از توی آینه نه مستقیم برای تبیین منظورم مثالی زدم: یک تابلوی نقاشی را فرض کنید که روی آن نقش زیبا و ماهرانه ای از یک جنگل زیبا کشیده شده است دو نفر آن را تماشا می کنند: اولی می گوید: چه تصویر زیبایی! چه درختان سرسبزی! چه رنگهای دل انگیزی! و . . . ولی دومی می گوید: چه نقّاشِ هنرمند و ماهری! اولی با تعجّب می گوید: من که در این تابلو نقّاشی نمی بینم! او در کجای تصویر قرار دارد؟ به من هم نشانش بده پاسخِ او این است که: چشم دل باز کن که جان بینی آن چه نادیدنی است، آن بینی این تابلو برای شخص دوم که ظاهربین و سطحی نگر نیست، مانند آیینه ای است که من در آن خالقِ نقش را می بیند به همین جهت است که باباطاهرِ برهنه گفته: به دریا بِنگرُم، دریا: (تو) بینُم به صحرا بِنگرُم، صحرا: (تو) بینُم به هر جا بنگرم: کوه و در و دشت نشان از قامتِ رعنا تو بینم و همین جهت است که قدیمی ها وقتی جانوری عجیب یا گلی زیبا می دیدند، می گفتند: جَلَّ الخالق! همه مخلوقات از آن جهت که مخلوق خدا هستند، جلوه ای از عظمت و قدرت الهی می باشند و همانطور که نقش روی تابلو عین نقاش نیست ولی نقاش را نشان می دهد زمین و آسمان و آنچه در آنهاست برای چشم حقیقت بین خدا و خالق را نشان می دهد هر گیاهی که از زمین رویَد وحدَهُ لا شریک لَه گوید از امیرالمؤمنین علیه السلام پرسیدند: هل رایتَ ربَّک: آیا پروردگارت را دیده ای؟ حضرت فرمودند: لم اعبد رباً لم اره: مگر می شود خدایی که را که ندیده ام عبادت کنم؟!؟ ولی خدا را به چشم دل دیدم نه با دیده ی سر برگ درختانِ سبز در نظرِ هوشیار هر ورقش دفتری است معرفت کردگار احمدیاسر وافی یزدی

عشقِ آل علی و بُغضِ فُلان، در دل ماست با همین حُبّ و همین بغض، جِنان منزل ماست لکّه ی ننگ خلافتکده بیچاره شده روده و معده و اثناعشرش پاره شده یاعلی گفت و بزد خنجر خود بر شکمش داد با ضربتِ خود، خاتمه، ظلم و ستمش وقت جشن است و سرور است و پُفیلا خوردن! آبروی سه نفر را به حقیقت، بُردن آفرین بر پدر لؤلؤ و یاقوت و طلا که به یک ضربتِ او، شد ز جهان رفعِ بلا فاطمه (س) شاد و حسن (ع) شاد و حسین (ع) مسرور است چشم اعدای علی (ع) ساقی کوثر، کور است یاسر از حضرت زهرا (س) صله خواهد امشب چه شود گر که بگیرد صله را از زینب (س) ! نهم ربیع الاول ۱۴۴۲