👆👆👆 🔹 اما برای مشخص شدن نگاه درست، باید به چند نکته توجه کرد؛ 1⃣ بدون شک، شهادت، یک مقام و درجه است، که به سادگی به هر کسی تعلق نمی‌گیرد. و برای رسیدن به آن باید مراحلی را طی کرد. و یک اتفاق نیست، که مثلا تیری بیاید و به طور اتفاقی به کسی بخورد، و او را شهید کند. 2⃣ حضور مستمر در فضاهای معنوی (مثل جبهه‌ها) می‌تواند فرآیند طی این مراحل را تسریع، و مسیرهای میان‌بری فراهم کند، اما اصل طی مسیر و مراحل را منتفی نمی‌کند. 3⃣ همیشه استثنائاتی وجود داشته‌اند که یک شبه ره صد ساله رفته‌اند، اما نمی‌توان به خاطر وجود استثنائات، یک اصل را زیر سوال برد، و به مخاطب اینگونه القا کرد که این هم راهی در کنار راه اصلی است. هرچند با بررسی موارد استثناء هم می‌توان به این نتیجه رسید که هرکدام از ایشان، در زندگی خود یک نقطه قوت معنوی، یا التزام ویژه به یک مکرمه‌ای از مکارم اخلاقی داشته‌اند، و بر پایه آن، این عنایت به ایشان صورت گرفته‌است. 4⃣ بعضاً اینگونه عنوان می‌شود که در جبهه‌ها همه جور آدم، از لات‌ها و اراذل هم داشته‌ایم که شهید شده‌اند. درست است!، اما آنها نیز برای نیل به شهادت، ابتدا در مدرسه جبهه ادب شده‌اند، و مراتب کمال را طی کرده‌اند، نه مثل تصویرسازی بعضی رسانه‌ها، که اینگونه افراد را تا لحظه شهادت، لات و بی‌ادب نشان می‌دهند. 5⃣ القای این مطلب، که بدون ریاضت نفس می‌توان شهید شد، خطرناک است! این مسئله افراد را به بی‌عملی و امید واهی، و دور شدن روز به روز از مسیر تعالی می‌کشاند، به این امید که هروقت بخواهم می‌توانم بلافاصله به نقطه اوج برسم، و فرصت برای بازگشت، زیاد است! 6⃣ اولین و موثرترین حرکت در مسیر تعالی، انجام واجبات و ترک محرمات است. اگر کسی بتواند این اصل را با موفقیت انجام دهد، و بر آن استمرار بورزد، اگر شهید هم نشود، به مقام شهادت رسیده‌است. کما اینکه حضرت آیت‌الله بهجت، و بسیاری عرفای دیگر، بارها بر آن تاکید داشته‌اند. 7⃣ موثرترین عامل در التزام و گرایش انسان به واجبات و ترک محرمات، استمرار و اصرار طولانی‌مدت، بر توجه به مستحبات و مکروهات است، متأسفانه جریانی در کشور وجود دارد که (عمدتاً ناخودآگاه) تمسک به مستحبات و التزام به ترک مکروهات را نوعی قشری‌گری و شرع‌زدگی معرفی می‌کند. اگر چنین بود، خداوند اسمی از مستحب و مکروه نمی‌آورد، و همه احکام در همین واجبات خلاصه می‌شد. کسی که با مستحبات و ترک مکروهات، روح خود را صیقل ندهد، ذائقه‌اش به سمت محرمات گرایش پیدا خواهدکرد، و دنیا به مرور، و با روزمرگی‌ها، او را به غفلت و خطا می‌کشاند، و از زشتی گناه در نظرش می‌کاهد. ▪️ همین نگاه (قشری خواندن تشرع) است که در حالت افراطی، به آنجا می‌رسد که می‌گوید «متشرع بودن مهم نیست، بلکه انسان بودن مهم است» در حالی که از اصلی‌ترین دلایل وضع احکام دین، و واجب و حرام و مستحب و مکروه، رسیدن به کمال انسانیت است، و بدون التزام به اینها هیچ کس نمی‌تواند انسانیت و صفات متعالی انسانی را در خود متبلور کند. و به کمال انسانی برسد. 8⃣ اینکه کسی بدون ریاضت نفس، به مقام شهادت و تعالی برسد، پذیرفتنی نیست، اما اینکه مثلا فلان شهید نماز شب نمی‌خوانده نیز این قاعده را نفی نمی‌کند، چرا که همه مستحبات هم در نماز شب خلاصه نمی‌شود! واضح است که کسی که از صبح تا شب، درگیر کار جهادی مخلصانه برای رضای خدا بوده‌است، عامل به مستحبات بوده، و نخواندن نماز شب، در اثر خستگی از انجام یک مستحبِ اولویت‌دارتر بوده‌است. ▪️ ذکر این نکته از آن جهت مهم است، که ممکن است امثال من قیاس به نفس کنند، که از صبح تا شب به دنبال دنیا هستم، و شب را تا دیروقت پای تلویزیون و فضای مجازی می‌گذرانم، و نماز صبحم را در اثر اینگونه دیر خوابیدن، به زور می‌خوانم، آن وقت خودم را اینگونه تسلی دهم که فلان شهید هم نماز شب نمی‌خوانده! و حتی بسیارند کسانی که شب را زود می‌خوابند، اما حالی برای مناجات سحر ندارند، چون با اعمال خود در طول روز، زمینه‌ای برای آن فراهم نکرده‌اند. 🔹 بنابر آنچه گفته شد، مسیر شهادت، یک مسیر دشوار و پر از مبارزه با نفس است، و انجام دستورات الهی بهترین راهنما برای گذشتن از این معبر است. به قول برخی بزرگانی که در جبهه حضور داشته‌اند، رساله‌های عملیه، پرخواننده‌ترین کتاب‌ها در جبهه‌ها بوده‌اند، و شهدا بیش از همه، اولاً به واجب و حرام، و ثانیاً به مستحب و مکروه توجه داشته‌اند. و البته شهدا غالباً این بصیرت را نیز داشته‌اند که «در شرایط ضیق توان و وقت»، از بین دو مستحب، مستحبِ با اولویتِ بالاتر را تشخیص دهند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat https://eitaa.com/joinchat/227606605Ce3e59521c4 #ریاضت_و_شهادت