🔹 بعضی دوستان، با مطرح کردن برخی از حرف‌های درست پزشکیان، می‌گویند باید در کنار اشتباهات او، این حرف‌ها را هم دید و بعد قضاوت کرد. 🔹 اولاً به قول یکی از اساتید، صحبت‌ها و رفتارهای مسئولان رده‌بالا یا شخصیت‌های برجسته، مانند راه رفتن بندباز روی طناب است، و یک خطای کوچک، تبعات جبران‌ناپذیری را در پی دارد. و اگر به فرض محال، همین امروز هم خود پزشکیان نسبت به حرف‌های اخیرش اعلام برائت کند، باز هم قابل‌جبران نیست. به علاوه، حرف‌های اخیر پزشکیان، نه‌تنها خطایی کوچک نبود، بلکه نوعی عدول و ناسزاگویی نسبت به موجودیت و اصول انقلاب بود، و حتی در تساهلی‌ترین چهارچوب‌های انقلاب هم نمی‌گنجد. 🔹 ثانیاً باید برآیند و جهت‌گیری اصلی سیاست‌های دولت را نگاه کرد، که به کدام سمت است. به نظر می‌رسد پزشکیان، همان‌طور که خودش هم می‌گفت، هیچ‌چیزی از الف‌بای سیاست نمی‌داند، و سیاست خارجی او تکرار طوطی‌وار القائات غرب‌زده‌هایی امثال ظریف است. و بنابراین اگر چهار روز دیگر، پزشکیان دو کلمه‌ی درشت نثار اسرائیل کرد، نباید بلافاصله برایش غش‌وضعف برویم که ببین چقدر آدم انقلابی و خوبی است! چون جهت‌گیری اصلی او در سیاست خارجی، نادرست است. 🔹 ثالثاً ما مثلا داریم در مورد رییس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران صحبت می‌کنیم، نه رییس‌جمهور فلان کشور خنثی و خسته‌‌ی آفریقایی و آسیایی! در شرایطی که از چین و روسیه و حتی کشورهای اروپایی و غربی، تا کشورهای ضعیف و نیمه‌مستقل! در آسیا و آفریقا و آمریکای جنوبی، در حال محکوم کردن اسرائیل هستند، و حتی گاهی سخنان تندی را نثار اسرائیل و آمریکا می‌کنند، صدور چهارکلمه‌ی الکن در نقد اسرائیل، از زبان رییس‌جمهور ایران، اتفاق خاص و بزرگی است؟! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔹 پسر تازه‌نوجوان ما، زمان شهادت حاج‌قاسم، کمتر از چهارسال سن داشت. او به شدت به حاج‌قاسم علاقه داشت، و نمی‌توانست شهادت آن اسطوره‌ی بزرگ را هضم کند. به او گفتیم که فرمانده‌ی حاج‌قاسم که از او قوی‌تر است، یعنی امام خامنه‌ای، دستور انتقام حاج‌قاسم را داده‌است. گفتیم ایران خیلی قوی است، و دشمن را سر جایش می‌نشاند. اما.. از آن روز، هرجا عکس حاج‌قاسم را ببیند، میخ‌کوب‌ش می‌شود. 🔹 یکی دو سال اخیر، رسانه پر بود از خبر حمله به محور مقاومت، و خبر شهادت رزمندگان جبهه‌ی حق، و فرماندهان ایرانی، و در عوض، خالی بود از خبر پاسخ ایران. و هرروز نگاه مضطرب و جان‌برلب ما، به صفحه‌ی تلویزیون. تا اینکه بعد از شهادت رییسی عزیز، تا مدتی تماشای اخبار در خانه‌ی ما ممنوع شد. 🔹 از دیشب اما، باز همان فضای اضطراب و نگرانی حاکم شد، و پنهان‌کاری ما فایده‌ای نداشت، و پسرم نگرانی را از چشم‌های ما می‌خواند. 🔹 وقتی خودم را جای پسرم می‌گذارم، با خودم می‌گویم ایران آن‌قدرها هم که پدرم می‌گوید قوی نیست! هر روز فرماندهان و هم‌سنگران‌ش را می‌زنند، و ایران فقط تماشا می‌کند! 🔹 اصلا فرض کنیم که سیدحسن زنده است، ان‌شاءالله، فرض کنیم اسرائیل هم از خر شیطان پایین بیاید و بگوید جهنم و ضرر! دیگر نمی‌زنم، فرض کنیم همه چیز به خوبی و خوشی تمام شود! و منطقه آرام شود، اصلا به این فکر کرده‌ایم که نسلی که به تماشای این صحنه‌ها نشسته‌است را، داریم بی‌هویت و بی‌غیرت تربیت می‌کنیم؟! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

عده‌ای گفتند در تله‌ی جنگ با اسرائیل نمی‌افتیم، عده‌ای که در میان ایشان دیپلمات بود، سردار بود، فعال رسانه‌ای بود... عده‌ای که در میان ایشان نفوذی بود، ترسو بود، احمق بود، برانداز بود... اکنون سوال این است: اگر ما به خون‌خواهی شهید هنیه و دیگر شهدای مقاومت اقدام می‌کردیم، جنگ به ما نزدیک‌تر بود یا امروز؟ والله امروز هواپیماهای اسرائیلی از هر زمانی به تهران نزدیک‌تر هستند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔹 شهید سیدحسن نصرالله: ما از عبارت مکان مناسب و زمان مناسب استفاده نمی‌کنیم! 🔹 ای لعنت بر مکان و زمان مناسب که ادبیات مشترک سیاسیون و نظامی‌ها و منبری‌ها شده‌بود و هیچ‌وقت فرا نرسید. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 ما هنوز عزاداریم 🔹 وعده‌ی صادق۲ را قدرت‌مندانه زدیم، خدا را شکر رهبرمان بیش از دو ساعت، در فضای باز، و جلوی چشم میلیاردها بیننده‌ی جهانی ظاهر شدند، و دشمن هم هیچ غلطی نتوانست بکند، خدا را شکر صدها و صدها هزارنفر، بزرگ‌ترین نمازجمعه‌ی تاریخ را رقم زدند، و با نایب امام زمان (عج) بیعت کردند، الحمدلله 🔹 اما یادمان باشد! ما به تازگی سیدحسن را از دست داده‌ایم، شیرمردی که عملیات‌های چندین برابر بزرگ‌تر از وعده‌ی صادق هم نمی‌تواند زخم‌ش را التیام بدهد. 🔹 اصلا خوشحالی‌های مردم در خیابان‌ها بعد از عملیات سپاه را درک نمی‌کنم! اعلام حمایت، و حضور و قدرت‌نمایی خیابانی خوب است، اما شادی و سرخوشی ندارد دیگر! آن روزی که از سپاه دشمن، یکی در مقیاس سیدحسن را زدیم، آن روز باید شادی کنیم. وعده‌ی صادق ۲ (با همه‌ی عظمت‌ش) کجا، و سیدحسن کجا! 🔹 بزرگی غم سیدحسن، در حد و اندازه‌ی غم حاج‌قاسم بود. که برای تسلای‌ش باید خود حضرت آقا در سخنگاه جمعه، به میان امت می‌آمدند، همان‌طور که بعد از شهادت حاج‌قاسم آمدند. حضوری از جنس قدرت‌نمایی، برای دل‌هایی که عظمت درد را می‌فهمیدند و برای همین کم مانده‌بود به سرخوردگی و ناامیدی مبتلا شوند. 🔹 ما هنوز عزاداریم عزادار غم سیدحسن، و عزادار غم حاج‌قاسم، چرا که هنوز انتقام ایشان گرفته نشده. همان‌طور که بعد از ۱۴۰۰ سال، هنوز عزادار غم سیدالشهداییم، و خون پاک‌ش هنوز گرم و جوشان، روی زمین است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 «آی آدم‌ها!» 🔹 در زمانه‌ی رواج ژست‌های انسان‌دوستانه، و پُست‌های شیک و عامه‌پسند اینستاگرامی، و در روزهایی که عده‌ای، با افتخار، خود را پیرو «دین انسانیت» معرفی می‌کنند، هر روز باید شاهد قتل‌عام کودکان، و ضجه‌ی زنان باشیم، و به آنجا برسیم که حتی زنده‌زنده سوزاندن انسان‌ها هم دیگر ما را تکان ندهد! و عادت کنیم به پیام‌های تسلیت و محکوم کردن‌ها، و خواندن تحلیل‌هایی که به ما بگوید همه‌چیز دارد به خوبی پیش می‌رود، و ما داریم اسرائیل را به مرور نابود می‌کنیم، و از حرکات نمادین فلان شخصیت، علیه اسرائیل، لذت ببریم و رجزخوانی فلان سردار و مداح و سخنران را در توییتر (x) و اینستاگرام صهیونیستی بازنشر کنیم، و در حالی که تک‌تک بزرگان‌مان را می‌زنند، برای شلیک چند موشک، مثل کودکان بالا و پایین بپریم و شادی کنیم، و بنشینیم متن‌های عاطفی و حماسی بنویسیم برای شهدا، یا در نوشته‌های‌مان با اسم و سن ایشان بازی کنیم، و به خیال خودمان کشف‌وشهود و رمزگشایی کنیم. 🔹 کاری ندارم با آن‌هایی که هرجا سخن از شریعت می‌شود، حرف از انسانیت را وسط می‌کشند، و تف بر دین انسانیت و سکوت چندش‌آورشان، اما این وسط تکلیف جمهوری اسلامی و ما انقلابی‌ها چیست؟ ما که امام‌مان فرمود «کونوا للظالم خصما و للمظلوم عونا» کمک مالی؟! اگر کمک مالی می‌کنیم، چرا باید هرروز زن و بچه‌ی مسلمان در فلسطین و یمن، از گرسنگی به احتضار بیفتند؟! کمک تسلیحاتی؟ اگر کمک تسلیحاتی می‌کنیم، چرا غزه باید با راکت‌هایی اندازه‌ی توپ پینگ‌پنگ، با اسرائیل بجنگد؟! چرا شهید سنوار باید با چسب برق اسلحه‌ی کلاشینکف‌ش را وصله کند؟ اگر کمکی هم می‌کنیم، بسیار بسیار محدود است. کمک مستشاری؟ وقتی کمک مالی و تسلیحاتی نباشد، فقط داریم فرماندهان بزرگ‌مان را می‌فرستیم خط مقدم، تا ایشان را قربانی کنیم. یکی‌یکی همه را بفرستیم جلوی توپ دشمن، بعد هم برایش سنگ تمام بگذاریم که خیلی آدم خوبی بود! 🔹 آقایان! غزه دارد تمام می‌شود! از بمب و موشک، و از گرسنگی و قحطی اینها انسان‌اند! مسلمان‌اند فرماندهان ما دارند یکی‌یکی شهید می‌شوند چه ایرانی، چه لبنانی و فلسطینی، بدون اینکه هیچ خسارت جدی از دشمن بگیریم. نشسته‌ایم تا مظلومیت‌مان و اخلاق‌مداری‌مان را به دنیا ثابت کنیم! این شیوه‌ی جنگ نیست! 🔹 امام خامنه‌ای فرمودند، ده در برابر یک! فرمودند پاسخ پشیمان‌کننده! فرمودند اگر خطایی کنند تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان می‌کنیم! ده در برابر یک زدیم؟ پاسخ‌های ما دشمن را پشیمان کرد؟ پس چرا ادامه داد؟ تل‌آویو و حیفا با خاک یکسان شد؟ یا دشمن هنوز خطایی نکرده؟! شاید هم خطای فاحش اتفاق نیفتاده! یاد روح و جسم برجام افتادم! 🔹 یک زمانی گفتیم حمله‌ی زمینی به غزه خط قرمز ماست، حمله‌ی زمینی اتفاق افتاد و ما کاری نکردیم. دشمن این را فهمید! و پیش آمد. الان رسماً اعلام می‌کنیم که حمله به ایران خط قرمز ماست! یعنی بی‌خیال جبهه‌ی مقاومت، بی‌خیال کونوا للظالم خصما و.. بی‌خیال مسلمانی و مسلمانان، بی‌خیال «من سمع مسلما ینادی یا للمسلمین...» فعلا که خط قرمزهای ما را دشمن تعیین کرده، قواعد جهانی، که در حقیقت فقط برای ماست، و خودشان هیچ التزامی به آن ندارند. از حمله‌ی زمینی به غزه، خط قرمز را آوردیم روی مرزهای خودمان، خط قرمز بعدی قرار است کجا باشد؟! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

خدا رحمت کند، امام روح‌الله را که فرمود: «جنگ ما جنگ عقیده است، و مرز و جغرافیا نمی‌شناسد» امروز کدام مسئولی در کشور ما، جرأت دارد بگوید که جنگ ما جنگ عقیده است؟ اگر به این حرف معتقد باشد! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

به مناسبت شهادت مظلومانه و هدف‌مند شهید معصومه کرباسی، توسط رژیم صهیونیستی، این صحبت‌های سردار سلامی را ببینید که مربوط به حدود چهار سال پیش است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 خبرنگار جهادی 🔹 حسینی‌بای، در سخت‌ترین و خطرناک‌ترین روزهای لبنان، به بیروت و ضاحیه رفته‌است. این در حالی است که خبرنگاران تخصصی لبنان هم حضور دارند، و حسینی‌بای عموماً خبرهای داخلی را پوشش می‌دهد. 🔹 البته این مسئله اتفاقی نبوده و پیش از این نیز در بحبوحه‌ی حضور داعش در منطقه، حسینی‌بای به سوریه می‌رفت و از دل خطر، گزارش ارسال می‌کرد. 🔹 او همچنین در روزهای کرونایی هم به بیمارستان‌ها و مراکز نگهداری بیماران می‌رفت، و پا به فضاهایی می‌گذاشت که کمتر کسی حاضر بود در آنجا وارد شود. عاقبت‌ش به خیر باشد ان‌شاءالله غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

غلط اضافه از اسرائیل سر زد هرچند در مقابل عظمت ایران و توان نظامی ما هیچ بود، اما لطفا خفیف‌ش نکنید، شهید داده‌ایم! وقت با خاک یکسان کردن تل‌آویو و حیفاست غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 یادآوری! 1⃣ قرار نیست منازعه میان ما و اسرائیل، شبیه بازی پینگ‌پنگ باشد، که هر وقت آنها یکی زدند، ما هم جواب بدهیم. یا هروقت ما زدیم حق جواب را برای آنها محفوظ بدانیم!! ما دشمن بزرگی در منطقه داریم به نام اسرائیل، و باید از تمام ظرفیت‌ها و فرصت‌ها برای نابودی آن استفاده کنیم، و حتی اگر شرایط مهیا شد، قبل از اینکه آنها به فکر زدن بیفتند، باید ما بزنیم. (حالا بماند انسانیت، و شرف! که وقتی ظالمی در حال جنایت است، باید به یاری مظلوم و نابودی ظالم بشتابیم.) 2⃣ حتی در صورتی که بپذیریم ما نباید پیش‌دستی کنیم، قرار نیست به یک حمله‌ی رژیم صهیونیستی، به طور متناسب و هم‌وزن پاسخ بدهیم، راهبرد این پاسخ توسط فرمانده کل قوا تبیین شده‌است: موازنه‌ی یک به ده! اگر یکی زدند باید ده‌تا بزنیم, یا اگر غلط اضافه کردند، باید تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان کنیم. 3⃣ حتی اگر قرار باشد هم‌وزن ضربه‌ی دشمن پاسخ بدهیم، هنوز پاسخ ضرباتی که دشمن زد و بزرگانی که از جبهه‌ی ما گرفته‌است را نداده‌ایم، و ما هنوز طلب‌کاریم! و باید حالاحالاها بزنیم. 4⃣ در ذلیلانه‌ترین حالت، حتی اگر بپذیریم که پاسخ‌های قبلی، در خور و هم‌وزن بوده، بعد از وعده‌ی صادق ۲ که در پاسخ به ضربات قبلی دشمن بود، ما با دشمن بی‌حساب شده‌ایم، و اکنون زمان پاسخ به حمله‌ی اخیر دشمن است. 🔹 جهان به انتظار نشسته که ایران چه پاسخی می‌دهد، و در چشم نظاره‌گران بین‌المللی، عکس‌العمل ایران، به هیچ‌وجه نشان‌دهنده‌ی میزان عدالت ایران در پاسخ متناسب نخواهدبود، بلکه نشان‌دهنده‌ی میزان قدرت، جسارت، و غیرت ما خواهدبود. بنابراین، پاسخ بزرگ‌تر، یعنی بازدارندگی بیشتر. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

با همان صدای گرفته، دارد حرف‌ش را واضح و صریح، فریاد می‌زند! حرفی که از زبان شهدا، و در وصیت‌نامه‌های‌شان، بارها شنیده و دیده‌ایم. اما رسانه‌ها و بلندگوهای مثلا انقلابی، هنوز دست از تحریف واقعیت برنمی‌دارند، و همچنان، عبارت جعلی «شهید وطن» را ترویج و تکثیر می‌کنند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

در روزهایی که در بالاترین سطح درگیری میان جمهوری اسلامی ایران، و تمدن غرب هستیم، آزاد شدن واردات گوشی آمریکایی_صهیونیستی آیفون، چه معنایی دارد؟ وقتی تازه چند روز از عملیات امنیتی و نظامی اسرائیل، توسط پی‌جوها گذشته‌است، آیا می‌توان منشأ این کار دولت را جهالت دانست؟ خصوصاً که این روزها بحث رفع فیلترینگ سکوهای براندازی چون اینستاگرام هم مطرح است. اصلا دولت و مجلس را بی‌خیال! خود ما مذهبی‌ها چقدر از این تصمیم‌های مسئولان استقبال می‌کنیم؟ غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

درباره‌ی واقعه‌ی اخیر برهنگی در دانشگاه علوم و تحقیقات، واقعا سوال اینجاست که وقتی فردی به صورت برهنه در جامعه حاضر می‌شود، چه باید کرد؟ آیا باید با او به گفتمان نشست و با کار فرهنگی مستمر، بعد از یک سال، او را به این نتیجه رساند که پوشیدگی بهتر از برهنگی است؟! در این مدت یک سال، این خانم چند نفر دیگر را مثل خودش آلوده می‌کند؟ و چه مسیر بدون بازگشتی را در جامعه کلید می‌زند؟ اگر از فردا دیوانه‌هایی امثال این خانم تصمیم بگیرند به صورت برهنه در جامعه رفت‌وآمد کنند، تکلیف چیست؟ آیا باید همچنان بر طبل کار فرهنگی بکوبیم؟! آیا در جامعه‌ای با این همه زمینه‌های علنی انحراف، کار فرهنگی اصلا خریدار و مخاطبی دارد؟ تازه فضای ول، ضدحیا، و فحشازده‌ی مجازی را هم به این فضای حقیقی بی‌ضابطه اضافه کنید! آیا باید اجازه دهیم مشتی بی‌حیا و مزدور، و در بهترین حالت، مشتی دیوانه و بیمار روانی، افسار فرهنگ کشور را در دست بگیرند و عملاً برای فضای فرهنگی کشورمان تصمیم‌سازی کنند؟ خدا از سر تقصیرات آن علما، منبری‌ها، و صاحبان سخنگاه‌ها بگذرد (یا نگذرد) که با دادن آدرس غلط به جامعه و مسئولان، کار را به اینجا کشاندند، و با هجمه به برخوردهای انتظامی، جامعه‌ی مذهبی را نسبت به احکام الهی چنان بی‌غیرت کردند، که حتی با دیدن برهنگی کامل هم خون‌ش به جوش نمی‌آید. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

بعضی سلامت روانی خانم برهنه‌شده در دانشگاه علوم و تحقیقات را زیر سوال می‌یرند، و برخی تذکر حراست را عامل عصیان او می‌دانند، هرچند در شرایط امروز کشور، چنین رفتاری بیشتر رنگ و بوی عناد یا حرکت مزدورانه دارد، اما در هر صورت فرقی نمی‌کند، دلیل‌ش هرچه که باشد، وقتی آدم‌هایی داریم که به همین سادگی خود و جامعه را به پرتگاه برهنگی می‌اندازند، باید ضابطه و نیرویی برای جلوگیری وجود داشته‌باشد. زندگی شهری، و فشارها، و ضوابط غیرانسانی‌اش، سالهاست که دارد آدم‌هایی ضعیف، نامتعادل، و نیمه‌روانی! تربیت می‌کند. و در چنین فضایی، بروز چنین رفتارهایی (از بی‌حجابی تا بی‌حیایی و برهنگی)، کاملا محتمل است. مسئله این است که دسترسی به این گزینه نباید برای امثال این خانم باز باشد. و البته فرقی هم بین برهنگی و بی‌حجابی نیست. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔹 این یک امر بدیهی است، که در تلقی عمومی جامعه، گرایش به ناهنجاری، بزه‌کاری، و حرکات خلاف شرع و قانون، نباید بدون هزینه و دست‌انداز باشد. 🔹 وقتی ما نوجوانی را که در اوج هیجانات جنسی، و نوسانات روحی، و ناپایداری شخصیتی است، آزاد می‌گذاریم، که خودت بین حجاب و بی‌حجابی انتخاب کن، و هرچه انتخاب کردی، ما به آن احترام می‌گذاریم!، خروجی مشخص است. و بعد از اینکه او مدت‌ها با این انتخاب غیرعقلانی و هیجانی، زندگی کرد، و بی‌حجابی تبدیل به سبک زندگی او شد، دیگر کدام اسطوره‌ی کار فرهنگی می‌تواند او را به حجاب و محدودیت‌های ظاهری آن متمایل کند؟ خصوصاً که بقیه‌ی اجزای محیط پیرامونی آن نوجوان نیز غالباً در هماهنگی با همین سبک زندگی رها و اباحه‌زده هستند. 🔹 البته که ما او را آزاد نگذاشته‌ایم، و با رها کردن فضای عمومی جامعه، و سپردن او به بمب‌بارانی از ضدارزش‌ها در فضای مجازی، و خالی گذاشتن کفه‌ی کار فرهنگی، عملاً او را به سمت بی‌حجابی و نابود کردن حیای فطری‌اش هل می‌دهیم. 🔹 این یک واقعیت است، که کار فرهنگی، باید حداقل در بستری مسطح و غیرشیب‌دار، و تا حدی خنثی ارائه شود، تا بتواند تأثیرگذار باشد، اما در فضاهایی چنین شیب‌دار و بی‌ضابطه، مانند آنچه امروز در شهرهای ما جاری‌است، و با وجود چولگی وحشتناک فضای عمومی جامعه به سمت شهوات، کاری از دست فعالیت فرهنگی برنمی‌آید. 🔹 این مسئله را تاریخ انبیاء، و تلاش‌های ناموفق ایشان در جوامع گناه‌آلود ثابت کرده‌است، و اصلا شاید مهم‌ترین دلیل تلاش انبیا و اولیای الهی، برای در دست گرفتن حکومت، همین ایجاد زمینه برای تبلیغ دین و فعالیت فرهنگی، از طریق ضابطه‌گذاری‌های حکومتی بوده‌است، وگرنه باب فعالیت فرهنگی، غالباً برای ایشان باز بوده‌است. 🔹 تا زمانی که این زمینه، در یک حد حداقلی فراهم نشود، یعنی ترویج گناه علنی در جامعه، متوقف نشود، تقریباً هیچ کاری از فعالیت‌های فرهنگی برنمی‌آید، و در حضور موفقیت‌های کوچک، محدود، جزئی، و موضعی، باید در فضای عمومی جامعه شاهد گرایش و بلکه هجوم عمومی به سمت ضدارزش‌ها باشیم. 🔹 تمام آنچه که در بالا گفته‌شد، صرفاً مسئله‌ی اول است! مسئله‌ی دوم، محدودیت و قلّت فعالیت‌های فرهنگی، و مسئله‌ی سوم، بی‌مایگی و ناپختگی فعالیت‌های فرهنگی است، که در حضور عامل اول، فضا را به شدت بغرنج می‌کند. یعنی: اولاً فضا برای تأثیرگذاری فرهنگی مهیا نیست، ثانیاً دستگاه‌های مسئول، و صاحبان سخنگاه‌ها، صرفاً بر لزوم کار فرهنگی تأکید می‌کنند، و عملاً علاقه‌ی چندانی به کار فرهنگی ندارند، و ثالثاً اکثریت قریب به اتفاق همین معدود فعالیت‌های فرهنگی هم، ناپخته و آغشته به انواع تحریف‌ها و آلودگی‌هایی نظیر موسیقی، اصالت هیجان، و مخاطب‌زدگی است. برای حل مشکلات فرهنگی در کشورمان، باید بر سه مسئله‌ی فوق فائق شویم. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat