eitaa logo
وارثین (کانال مدرسه علمیه ولیعصر کرمانی‌ها «عج» ارائه مطالب علمی ، اخلاقی، آموزشی و پژوهشی)
558 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
755 ویدیو
1.3هزار فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
الحمدلله اصل استصحاب رو در سه بخش بررسی کردیم و ان شاء الله از امروز اصل برائت رو مورد بررسی قرار میدیم. به امید خدا بتونیم اندکی این بحث رو بیان کنیم. 📚 برائت - بخش اول - مقدمه‌، کاربرد و ریشه لغوی ▫️ برائت به معنی پاكى جستن، رهايى پيدا كردن و آزاد بودن، تبری و بيزارى جستن است. بَرائَت‌، یکی‌ از اصول‌ مهم‌ در مذاهب‌ گوناگون‌ فقهی‌، و یکی‌ از ۴ اصل‌ عملی‌ در اصول‌ متأخر امامیه‌ که‌ عبارت‌ است‌ از نفی‌ تکلیف‌ از مکلف‌ در موارد شک‌ در تکلیف‌. ▪️ از عنوان برائت در اصول فقه، مبحث اصول عملی و در ابواب مختلف فقهى نظير حج، تجارت، ضمان، کفّارات، یمین و ارث سخن رفته است كه به مهم‌ترين موارد بکارگیری آن اشاره میشود: برائت ذمه از تکلیف، برائت ذمه از دين، برائت رحم، برائت از عیب، برائت از ضمان، قسم خوردن به برائت از خداوند يا رسول خدا (صلی‌الله علیه‌و‌آله) و يا امامان (علیهم‌السلام)، برائت از دشمنان خدا و اولياى او، برائت از ارث؛ در این مقاله به بررسی اجمالی هر بک از این موارد پرداخته می‌شود. ▫️ «برائت» در لغت به معناى پاکى، پاک شدن از عیب، دورى، رهایى و خلاص شدن آمده است. «اصل برائت»، از اصطلاحات علم اصول، با مفاد حکم ظاهری و از اصول عملیه چهارگانه است که از مجموع آنها به «دلیل فقاهتی» یا اصل عملی یاد مى‌شود. نقش اساسى این اصل، تعیین وظیفه عملى براى مکلف در صورت شک در حکم واقعی است؛ یعنى هرگاه مکلف در حرمت یا وجوب شى‌ء یا فعلى، به جهت نبود دلیل یا اجمال آن یا تعارض دو دلیل شک کرد و پس از تفحص، دلیلى نیافت، علماى علم اصول به مقتضاى این اصل، به برائت ذمه و مکلف نبودن وى حکم مى‌کنند، هرچند برخى دیگر از علماى اسلامى که به « اخباریین » شهرت یافته‌اند وظیفه چنین شخصى را در مورد شک در حرمت (شبهات تحریمیه) احتیاط مى‌دانند. ... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
📚 برائت - بخش دوم - ریشه تاریخی و تعریف ▫️ گرچه‌ می‌توان‌ نمونه‌هایی‌ از کاربرد برائت‌ را در سده نخست‌ هجری‌ ذکر کرد، اما ریشه تاریخی‌ برائت‌ به‌ عنوان‌ نظریه‌ای‌ شکل‌ گرفته‌ در دوره‌های‌ بعدی‌ علم‌ اصول‌، به‌ نظریات‌ متکلمان‌ متقدم‌ معتزله‌ در سده ۲ قمری / ۸ میلادی باز می‌گردد. واصل‌ بن‌ عطا از بنیان‌گذاران‌ معتزله‌ در نیمه این‌ سده‌، در مقام‌ بیان‌ ادله فقهی‌، درصورت‌ فقدان‌ دلیلی‌ از «کتاب‌» و «خبری‌ که‌ حجت‌» باشد، «عقل‌ سلیم‌» را جزو ادله‌ می‌شمارد. ▪️ در نسلهای‌ بعد و در توضیح‌ مراد واصل‌ از دلیل‌ سوم‌، نظر ابراهیم‌ نَظّام‌ درباره منابع‌ فقهی‌ قابل‌ ذکر است‌؛ ابن‌ قِبه رازی‌ متکلم‌ امامی‌ تصریح‌ دارد که‌ ادله فقه‌ نزد نظام‌ عبارت‌ از «کتاب‌» و «خبر قاطع‌ عذر» است‌ و درصورت‌ نبود دلیلی‌ از این‌ دو، همه‌ چیز به‌ حکم‌ عقل‌ مباح‌ است‌ و اشیاء در حکم‌ اطلاق‌ عقلی‌اند. ▫️ فقهای‌ ظاهری‌ با رویکردی‌ مشابه‌ معتزلیان‌ در تکیه‌ بر نصوص‌، در غیر موارد منصوص‌ اصل‌ را بر عدم‌ تشریع‌ حکمی‌ (اعم‌ از وجوب‌ یا حرمت‌) می‌نهادند. ابن‌ حزم‌ ظاهری‌ در مقام‌ نظریه‌پردازی‌ با استناد به‌ آیاتی‌ از قرآن‌ کریم‌ به‌ بیان‌ منشأی‌ شرعی‌ برای‌ برائت‌ می‌پردازد. ▪️ از سده ۲ تا ۵ قمری، اتفاق‌ مهمی‌ در تغییر حوزه معنایی‌ اصل‌ برائت‌ نمی‌یابیم‌. در اواخر سده ۵ قمری، شافعیان‌ با تعابیری‌ نظیر استصحاب‌ حال‌ عقل‌ و استصحاب‌ الحال‌ به‌ نظریه‌پردازی‌ درباره آن‌ پرداخته‌اند. اظهارنظر غزالی‌ در المستصفی‌ به‌ عنوان‌ تکمیلی‌ بر مباحث‌ گذشته‌ و سرآغاز تحولی‌ برای‌ آینده‌، در این‌ راستا قابل‌ ذکر است‌. غزالی‌ نخستین‌ کسی‌ است‌ که‌ ۴ دلیل‌ «کتاب‌»، «سنّت‌»، «اجماع‌» و «دلیل‌ العقل‌ و استصحاب‌» را برشمرده‌، و در توضیح‌ دلیل‌ چهارم‌، استصحاب‌ حال‌ عقل‌ - برائت‌ - را به‌ عنوان‌ یکی‌ از مهم‌ترین‌ اقسام‌ استصحاب‌ ذکر کرده‌ است‌ ▫️ اصل برائت از اقسام اصول عملی است که وظیفه عملی مکلف را در مواردی که بعد از جست‌وجو و عدم دست‌یابی به دلیل، در تکلیف واقعی شک می‌نماید، تعیین نموده و به برائت ذمه او از تکلیف مشکوک حکم می‌کند؛ به بیان دیگر، مراد از اصل برائت، اصلی از اصول عملی است که هنگام شک مکلف در تکلیف و عدم دسترسی وی به حجت شرعی، اجرا می‌شود و در مقام عمل ، مکلف را موظف به انجام آن تکلیف نمی‌داند؛ ▪️ برای مثال، هنگامی که مکلف بعد از جست‌وجو و عدم دست‌یابی به دلیل، در حرمت یا حلیت استعمال دخانیات شک می‌کند، اصل برائت جاری نموده و به حلیت استعمال آن حکم می‌کند و از عقوبت مخالفت احتمالی با حکم واقعی، ایمن می‌شود. ▫️ بنابراین، هرگاه بعد از جست‌وجوی از دلیل و عدم دسترسی به آن، در تکلیف شک شود، آن تکلیف بر عهده مکلف ثابت نمی‌شود؛ یعنی در شبهه وجوبی، ترک آن، و در شبهه تحریمی، ارتکاب آن، جایز است؛ فرقی نمی‌کند که منشا شک، فقدان نص، اجمال نص یا تعارض دو نص باشد. ... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
📚 برائت - بخش چهارم - مجرای، کاربرد و شبهات موضوعیه ▫️ مجرای اصل برائت، شک در تکلیف است و این شک، گاهی ناشی از شک در حکم (شبهه حکمی) و گاهی ناشی از شک در موضوع (شبهه موضوعی) است و شبهه حکمی، گاهی وجوبی و گاهی تحریمی است و منشا شک در شبهه حکمی، گاهی فقدان نص، گاهی اجمال نص و گاهی تعارض دو نص است ▪️ کاربرد قاعده برائت در جایی است که شک در تکلیف، از عدم ورود نص از جانب شارع و یا نرسیدن آن به مکلف ناشی شده باشد. ▫️ در این که بحث از حکم شبهات موضوعی نیز در ضمن بحث از اصل برائت مطرح می‌شود یا نه، اختلاف است؛ عده‌ای اعتقاد دارند که اصل برائت در شبهات موضوعی نیز جریان دارد. ▪️ عده‌ای دیگر معتقدند این بحث در شبهات موضوعی جاری نیست، زیرا مورد قاعده جایی است که یا بیانی از جانب شارع صادر نشده و یا بیانِ صادر شده به مکلف نرسیده است و در شبهات موضوعی، بیانی که وظیفه شارع بوده است، وارد شده و به مکلف رسیده است، زیرا وظیفه شارع بیان احکام کلی است، نه احکام جزئی و موضوعات خارجی؛ بنابراین، بحث از شبهات موضوعی، از علم اصول خارج بوده و استطراداً از آن بحث می‌شود. ▫️ کسانی که برائت را در شبهات موضوعی جاری می‌دانند، معتقدند تمسک به برائت در شبهات حکمی، بعد از جست و جو امکان دارد؛ ولی در شبهات موضوعی، به جز موارد خاص، جست و جو لازم نیست. ... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️ @valiasrk