شیعه را به حرم راه ندهند، تشنه‌تر می‌شود. ۱۴۰۰ سال حسرت زیارت مادری ۱۸ ساله را نسل به‌نسل ارث می‌بریم که حتی نمی‌دانیم مزارش کجاست، و به این حسرت عادت نکرده‌ایم و پیرغلام‌هایمان تا نفس آخر با همان حرارت جوانی دم گرفته‌اند؛ یا فاطمه من عقده دل وا نکردم گشتم ولی قبر تو را پیدا نکردم چشم انتظارم مهدی بیاید تا تربتت را پیدا نماید... منصورها و هارون‌ها و متوکل‌ها و ... قرن‌ها عِرض خود بردند و حسرت ما را به حرم بیشتر کردند، حتی اگر لازم شد دست و پا دادیم، اما کِی شوق زیارت فرونشست؟ کِی به زیارت نرفتن عادت کردیم؟ ال سعود هم که حرم چهار اماممان را تخریب کرد، باز هم ۱۰۰ سال حسرت زیارت را تازه نگه داشتیم و به ضریح خاکی عادت نکردیم و وردمان شد؛ آخر یه روز شیعه برات حرم می‌سازه... حسرت ما اما به همین‌جا ختم نشده، صدام که کربلا و نجف را هم آرزوی دور و دراز کرد برایمان، سال‌ها نمک روضه‌‌های بی‌تکرار و بی‌عادت‌مان همین بود؛ بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه‌ آب فراتم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل، قبر شهید کربلا و حالا فقط قرار است چند ماهی دیرتر برویم زیارت امام رئوف‌مان. نه حرمی تخریب شده و نه راهی بسته شده، فقط برای مصلحت دیگران، مدتی کوتاه دندان روی جگر گذاشته‌ایم. این طوفان که فروبنشیند، و کشتی نوح فرود بیاید، اول آرزوی‌مان خاک‌بوسی زائران سلطان طوس است. آری ما به هر چیز که عادت کنیم، به خلوتیِ حرم‌ها #عادت_نمی‌کنیم . 🆔 @vaqeiattahaqiqat