دشت ورامین علی رغم واقع شدن در حاشیه کویر مرکزی ایران، از اقلیمی گرم و خشک برخوردار است که گرمای طاقت فرسای تابستان های آن که گهگاه به نزدیک ۴۰ تا ۵۰ درجه می رسد، طاقت هر جنبنده ایی را طاق می کند چه برسد به موجود زنده و کم طاقتی همچون درخت. اما در این دشت حاصلخیز که امروزه، دوران سخت بحران هایی همچون گرما و کم آبی را می گذراند، درختان کهنسالش چنان جاذبه ایی را به وجود آورده اند که نه تنها گردشگران ایرانی، بلکه گردشگران خارجی را به سوی خود می کشاند. این نوشتار درباره جاذبه درختان کهنسال و جاده های درختی در روستاهای این دشت است. درختانی که سالها و بلکه قرن ها را به سلامت گذرانده و تا امروز پابرجا مانده و تبدیل به جاذبه های گردشگری طبیعی شده اند. باتوجه به وجود جاده های درختی متعدد در این دشت همچون جاده های درختی کاج روستای شمس آباد و چنار روستای احمدآباد کوزه گران در شهرستان #ورامین، چنار روستاهای یوسف رضا و پلنگ دره در شهرستان #پیشوا، چنار روستای فیلستان در شهرستان #پاکدشت و زبان گنجشک روستای پوئینک در شهرستان #قرچک، آنچه که امروزه در این سرزمین حاشیه کویری تبدیل به نگینی گرانبها و درخشان شده است، #جاده_درختی ورودی روستای هدف گردشگری خاوه در شرق شهرستان ورامین است. خاوه به دلیل برخورداری از جاذبه های متنوع باستانی، تاریخی، معماری، مذهبی، طبیعی، روستایی و ... به عنوان #روستای_هدف_گردشگری شناخته می شود. اما سخن از جاده درختی ورودی روستای خاوه، حدیث دیگریست. جاده ایی که عنوان طولانی ترین جاده درختی این دشت و حتی استان تهران را یدک می کشد و با درختان کهنسال زبان گنجشک، تبدیل به #دالانی_بهشتی در ورودی این روستا شده است. این جاده درختی زیبا در ورودی روستا از سمت شمال( شهرستان پیشوا ) قرار گرفته است. تمام درختان باصفای این جاده، یکدست از نوع #زبان_گنجشک (ون) می باشد که به طول ۲ کیلومتر به تعداد حدود ۳ هزار اصله بنا بر نظر ریش سفیدان روستا تقریبا در  سال ۱۳۱۰ هجری شمسی به همت #حاج_آقا_محمد_معصومی از بزرگان روستای خاوه و توسط روستائیان این روستا کاشته شده است. پیران روستا به خاطر دارند که در دوران پهلوی اول به مدد برخورداری از آب قنات و بعدها آب موتور آب، اکثر درختان این جاده توسط دانش آموزان روستا به یادگار کاشته و به نام خودشان نامگذاری شده و هر دانش آموز متعهد شده بود که تا آخر عمر و تا زمانی که زنده است از درخت خود مراقبت نماید و اگر خشک شد و یا شکست، نهال جدیدی جایگزین آن نماید. اکنون که گرد پیری بر چهره ی برخی از تنها بازماندگان همان دانش آموزان نشسته، آن ها همچنان چون دوران دانش آموزی، خود را مکلف به حفاظت از جاده درختی می دانند. در سال های اخیر نیز در کنار این جاده ورودی، جاده دیگری به عنوان خروجی به همت بخشداری، دهیاری و شورای اسلامی روستا احداث و با کاشت نهال و درختانی جدید، انشالله تا چند سال آینده قد برافراشته و زیبایی جاده را دوچندان خواهد کرد. این جاده امروزه یکی از مهمترین جاذبه های تاریخی، طبیعی و روستایی شهرستان ورامین و روستای خاوه محسوب می گردد و قرار داشتن آسیاب آبی بزرگ و سنتی روستا درکنار آن، امروزه تبدیل به لوکیشن ساخت بسیاری از فیلم ها و سریال های سینمایی و تلویزیونی همچون سریال پرمخاطب مرضیه شده و همه ساله میزبان و پذیرای جهانگردان و ایرانگردان بیشماری می باشد. از جمله ویژگی های این جاده درختی که در تاریخ اجتماعی و کشاورزی شهرستان و این روستا در نوع خود بی نظیر است، اجرای سنت پسندیده #نذر_آب_کشاورزی روستائیان برای ماندگاری طبیعت این جاده است. اینگونه است که از همان زمان کاشت، جوی و نهر آبی در دوطرف جاده احداث و کشاورزان سهمیه آب زمین های کشاورزی خود را، خودخواسته از این جوی عبور می‌دهند تا ضمن ثواب اخروی، هم این درختان تشنه نشوند و هم اینکه ایفاگر نقش واقعی خود در احیای این طبیعت باشند. برگزاری آیین مردمی و سنتی #سیزده_بدر در فروردین هر سال، جلوه دیگری از شکوه این جاده است. از صبح روز سیزدهم، شهری ها و اهالی روستاهای اطراف به این جاده می آیند و با اطراق در حاشیه آن و اجرای ساز و دهل سنتی، به پخت غذاهای سنتی از جمله آش و درست نمودن چای آتیشی پرداخته و تا غروب آفتاب با اجرای بازی های بومی و محلی همچون چوب بازی، روز سیزده فروردین خود را با شکوه خاصی به اصطلاح بدر نموده و آنرا گرامی می دارند. امید است با ثبت پرونده این جاذبه طبیعی در فهرست میراث ملی کشور توسط وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، طلایه دار حفظ بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی سرزمینمان باشیم. ورامین فوری دنبال کنید در👇 🌐ایتا https://eitaa.com/varamin_furi 🌐تلگرام https://t.me/varamin_furi 🌐اینستاگرام https://www.instagram.com/_varamin_furi