تا خونه رو جمع و جور میکنه میدوه دم در..

اینجاش که رسید گریش زیاد تر و لرزش تنش بیشتر شد.. میگفت : با همین چشمایِ خودم آخرِ کوچه چشمایِ اشکی آقا رو دیدم که گفت: اینم منو نخواست هیچکس منو قبول نمیکنه

دم خونه هر کدومشون رفتم منو رد کرد💔..

امکان داره همین الان ظهور اتفاق بیفته و خیلیامون شرایطی شبیه به این آقا داشته باشیم

و دیر باشه برای شرمندگی‌مون به والله که داره دیر میشه و ما هنوز نتونستیم خودمون رو مغزمون رو متقاعد کنیم فردایی وجود نداره دیروزی هم وجود نداره هرچی هست امروزه که باید اتفاق بیفته!

هرلحظه منتظر باشید حتی با فکر ظهور بخوابید خوب نیست در خواب غفلت بمونیم

امروزه که باید بلند شد امروزه که باید جنبید امروزه که باید آدم شد امروزه که باید دست گرفت امروزه که باید درس پس داد امروزه که باید امر به معروف کرد هر کاری که رفت برای فردا باید فاتحه اون فردا رو خوند چون هیچوقت اون فردا نخواهد اومد

مهم ترین هدفتون الان باشه ظهور.. بازکردن راه ظهور.. جمع کردن یار برای آقا.. مثل سنگ کردن ایمان خودمون.. و...

با شرمندگی بعد از خواب غفلت نمیشه کاری کرد چون گذشت و گذشته با ای کاش های ما برنمیگرده..

روز به روز هی گرفتاریها بیشتر و سختی ها بیشتر و بدتر میشه باور کن که کلیدِ حل همه مشکلات آقاست..

اشکال نداره با ریا بیا ولی بیا.. امام ریاکارامونم قبول داره فقط منتظرِ منتظر یه حرکت..

ما نیم قدمم برنداشتیم جرا منتظریم آقا برامون قدم برداره؟؟؟

چرا همش منتظریم آقا یا خدا برامون قدم بردارن چرا همش منتظر معجزه ایمم؟؟؟

چرا یه بارم خودمون قدم برنداریم؟ به والله اینجوری هر قدم شیرینیش بیشتره چون براش تلاش کردیم..

مفت به دست نیاوردیم.. مثل یه کارمند یه کارگر و.. که بعد از کلی تلاش حقوق گرفته اون حقوق شیرین تره یا اون پولی که مفت از باباها میگیریم؟؟؟

حقِ که میگن از ماست که بر ماست..

خدایا مارا به جبر هم که شده سر به راه کن خیری ندیده ایم از این اختیار ها..

‹ ما قَطَعتُ رَجائی مِنکَ › هرگز رشته امیدم از تو قطع نمیشود.

_

گاهی یک غفلت انسان را سال ها عقب می اندازد.

وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً.. دلاتون رو پیش‌از بدناتون‌ از دنیا خارج کنید!

همیشه گریه های زیر باران ماجرا دارد .. که یک سر در پشیمانی ، سری هم در وفا دارد..

میان خاطراتت آنچنان بر سینه می کوبم. که ثابت می کند یک دست هم گاهی صدا دارد

نبودت روزهایم را به قدری بی هویت کرد که در تقویم من تنها غروب جمعه جا دارد

تصور می کنم عاشق شدن یک درد موروثیست ازآنجا که پدر عمریست در دستش عصا دارد