- درسته که خدا به مو می‌رسونه ولی هیچوقت نمیزاره که پاره شه ؛

چشم من خیره به عکس حرمت بند شده با چه حالی بنویسم که دلم تنگ شده.. - آقای امام رضا

مومنِ دقیقه ای نباشیم..

من سوریه نبوده‌ام؛ هیچ کاسه‌ی آبی پشت سرم ریخته نشده، هیچکس مرا به حضرت زینب نسپرده، هیچ پلاک دوقسمتیِ کُدداری از گردنم آویزان نیست. هیچوقت پایم به سرزمین شام نرسیده است، سوار هواپیمای نظامی نشده‌ام و هیچ فرودگاهی را به مقصد دمشق پرواز نکرده‌ام، کوچه‌های باریک منتهی به حرم را با قدم‌های سنگین طی نکرده‌ام، من دستم به آن ضریحی که ستون‌ها احاطه‌اش کرده‌اند نرسیده است و پای ضریح عمه جانمان خون گریه نکرده ام. پوتین هایم ریف جنوبی حلب را قدم رو نرفته، فِرنچِ نظامی نپوشیده‌ام، کلاش دو خشابه دستم نگرفته‌ام و پشت هیچ بیسیمی نام ابو نرجس را فریاد نزده‌ام. موج هیچ کورنِتی مرا نگرفته است، و پایم از هیچ ترکشی لنگ نمیزند. به ستونِ دو از باغ زیتون رد نشده‌ام، با اسم رمز "یازهرا" به دل تک‌فیری‌ها نزده‌ایم، من روی تپه‌های خانطومان نبوده‌ام، آن تویوتای سفید پر از جنازه و مجروح را ندیدم، قطع شدن دست و سر بچه‌هایمان را ندیدم، لخته‌های خون هیچ بسی‌جی‌ای روی صورتم نپاشیده، گرمای سوختن دست و پای رزمنده‌های کنار تویوتا را حس نکرده‌ام. با اولین پرواز، کنار تابوت رفیق‌هایمان برنگشته‌ام، بقیه الله بستری نشده‌ام و هیچ دکتری بالای سرم گریه نکرده است. هر ماه دفترچه قرص‌هایم را با نگاه های متعجب به داروخانه چی‌ها نمی‌دهم، و هیچ کس از دیدن حجم قرص های یک جوان غصه نمیخورد. من سوریه نبوده‌ام، وصیتنامه‌ای میان قرآن نگذاشته‌ام، با هیچ وداعی دلم نلرزید، در هیچ قرارگاهی قرنطینه نشده ام، اسمم در هیچ لیست اعزامی نبوده است، پشت هیچ تیرباری احساس غرور نکرده ام و با صدای صوت خمپاره ای دلهره نگرفته‌ام. من شهادت را به چشم ندیده‌ام، هرچه بود و ماند برایم، حسرت بود و داغی که مرهمی جز خون ندارد؛ تنها برایِ من، هیچ ماند و هیچ و هیچ..

_

چند وقت پیش یه نفری یه حرفی بهم زد البته خودشم تو یه کلیپ از استاد شجاعی دیده بود.

بهم گفت که : تویِ اون کلیپ یه جوون مشرف میشه پیشِ آقای شجاعی گفت تا خودت نبینی نمیفهمی چی میگم

اون جوونِ با ترس و لرزی که کاملاً درونش مشخصِ.. آقای شجاعی میگه ازش پرسیدم چیشده جوون؟ چرا اینقدر ترسیده ای؟ چرا اینقدر لرزونی؟؟

با همون لرز و اشک گفت که یه خوابِ خیلی عجیبی دیده..

تویِ اون خواب در عالم رویا شخصی دَربِ خونشو میزنه.. اونم حالا تو آیفون میپرسه که کیه؟؟

اون شخص خودش رو آسِدمهدی معرفی میکنه..

تا اینو میگه اون جوون یه نگاه به خونه میندازه میبینه که ای واای خونه بهم ریختست درواقع چیزایی تو خونه بود که شرم داشت آقا ببینه..

چون خواب بوده به ایشون گفته میشه که این آقا حضرت قائم هستن

همون ماهواره و.. خلاصه میگه آقا جون چند لحظه صبر کنید الان در رو باز میکنم..

تا خونه رو جمع و جور میکنه میدوه دم در..

اینجاش که رسید گریش زیاد تر و لرزش تنش بیشتر شد.. میگفت : با همین چشمایِ خودم آخرِ کوچه چشمایِ اشکی آقا رو دیدم که گفت: اینم منو نخواست هیچکس منو قبول نمیکنه

دم خونه هر کدومشون رفتم منو رد کرد💔..

امکان داره همین الان ظهور اتفاق بیفته و خیلیامون شرایطی شبیه به این آقا داشته باشیم

و دیر باشه برای شرمندگی‌مون به والله که داره دیر میشه و ما هنوز نتونستیم خودمون رو مغزمون رو متقاعد کنیم فردایی وجود نداره دیروزی هم وجود نداره هرچی هست امروزه که باید اتفاق بیفته!

هرلحظه منتظر باشید حتی با فکر ظهور بخوابید خوب نیست در خواب غفلت بمونیم

امروزه که باید بلند شد امروزه که باید جنبید امروزه که باید آدم شد امروزه که باید دست گرفت امروزه که باید درس پس داد امروزه که باید امر به معروف کرد هر کاری که رفت برای فردا باید فاتحه اون فردا رو خوند چون هیچوقت اون فردا نخواهد اومد

مهم ترین هدفتون الان باشه ظهور.. بازکردن راه ظهور.. جمع کردن یار برای آقا.. مثل سنگ کردن ایمان خودمون.. و...

با شرمندگی بعد از خواب غفلت نمیشه کاری کرد چون گذشت و گذشته با ای کاش های ما برنمیگرده..

روز به روز هی گرفتاریها بیشتر و سختی ها بیشتر و بدتر میشه باور کن که کلیدِ حل همه مشکلات آقاست..

اشکال نداره با ریا بیا ولی بیا.. امام ریاکارامونم قبول داره فقط منتظرِ منتظر یه حرکت..