eitaa logo
ولایت
85 دنبال‌کننده
5.7هزار عکس
2هزار ویدیو
62 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
زندگی معنوی (قسمت ۲۱۴) ما برای هر شی ای که در اطرافمان هست نام و تعریفی داریم در واقع ماهیت آن، همان تعریفش هست و تعریفها تشکیل دهنده ماهیت ،چیستی، هویت و واقعیت اشیا هستند. ◀️ حال اگر از خداوند بپرسیم که تعریف و ماهیت اشیاء و موجودات چیست؟ پاسخ خواهد داد: وان من شئ الایسبح بحمده و لکن لاتفقهون تسبیحهم خداوند در این عالم چیزی به نام میز، صندلی، مداد و چوب نمی شناسد. از نظر او هر آنچه در این عالم وجود دارد، تسبیح گوی او هستند. این آیه دو بعد دارد: یکی اینکه تعریف اشیاء از نظر خداوند، فقط یک چیز است 《مسبح یعنی تسبیح گوی یا نشانه خدا》. حیثیت اصلی اشیاء این است که آنها مخلوق خدا هستند. اکنون ببینیم در کدام یک از تعاریف ما انسان ها عنصری به نام خدا یا مخلوق خدا وجود دارد؟ ما به هر شی ای نگاه می کنیم آن را مستقل از خدا می بینیم نه مخلوق خدا؛ یعنی نگاهمان خدایی نیست. ما جهان هستی را مستقل می بینیم نه وابسته. حال آنکه حقیقت عالم، وابسته به خدا و مخلوق خداست. دیگر آنکه، در ادامه این فراز از آیه آمده است: و لکن لا تفقهون، ولی شما تسبیح آنها را در نمی یابید. اگر میخواهید تسبیح مخلوقات خدا را بفهمید، باید عمق نگر باشید و عمق عالم را ببینید. عمق عالم چیزی جز تسبیح خدا نیست. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۱۵) این عالم سفره خداست و در این عالم تنها یک میزبان حاکم است و کل عمر آدمیان 《ضیافت الله》 است. ما مهمان خداییم. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۱۶) کل عالم فهیم و علیم است. عالم از خداوند علیم ناشی شده است پس علیم است. محال است در عالم ذر ه ای بدون فهم و شعور باشد. هر چه از خداست با شعور است. اگر هر روز فقط یک بار به تمام اشیا اطراف خود به عنوان شی علیم و باشعور بنگریم که چشم دارد، نگاهمان می کند و لحظه لحظه ما را می بیند قدم خلافی برنمی‌داریم و اساساً خطا نمی کنیم. اگر این نگاه را باور کردیم به حریم ایمان وارد شده ایم. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۱۸) عالم آیینه خداست به تعبیری، عالم خدا نماست و دیگر هیچ. ✅ عالم بندِخدا و وابسته به اوست. نشانگر و نشان دهنده اوست. خداوند شب و روز و لحظه به لحظه، اطراف انسان نشانه های بیشماری گذاشته است و همه آنها ما را به سمت خدا فریاد میزنند. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۱۹) هدف خلقت بینا شدن است. پایان هستی آن است که آدمی بینا شود. آدمی را به این عالم آورده‌اند تا بینا گردد و چشمانش گشوده شود. این مفهوم در اصطلاح قرآنی مساوی با مرگ است. مرگ در نگاه عمیق قرانی، یعنی بینا شدن. شگفت‌آور آنکه آدمی به دنبال بینا شدن است و در عین حال از مرگ می هراسد. ◀️ همه می خواهند به بهشت بروند ولی هیچ کس نمی خواهد بمیرد. این یکی از تناقض های وجود آدمی است ✅ در حالی که بدون شک مردن مقدمه رفتن به بهشت است. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۲۲) اگر آدمی واقعیت عالم را چنان نمی بیند که هست، ناشی از حجاب ها، زنگارها و پرده های قلب اوست؛ کلا بل ران علی قلوبهم ما کانوا یکسبون. آنچه آدمیان به دست خود کسب می‌کنند حجاب آنهاست. کسب آدمی گناهان و معاصی آنهاست. حجاب همان فعل بد است. فکر، عمل یا نگاه ناشایست در واقع یک حجاب و یک گام به عقب است. افکار و اعمال ناشایست در فاصله آدمی از حق می افزاید. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۲۳) هر چه آدمی از خطاهای خود بکاهد و در مسیر خدا گام بردارد، گامی به نفع خویش برداشته و خود را یک قدم یا بیشتر به سمت نور و آسمان نزدیک تر کرده است. این مسیر در نهایت آدمی را به بصیر شدن نزدیک می کند. خواهد دید و شنید آنچه را که دیگران نه می بینند و نه می شنوند. می بیند و می شنود آنچه را که پیش از این نه می دید و نه می شنید. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۲۴) آدمی به میزانی که از حقیقت فاصله بگیرد گرفتار اوهام و امور باطل میگردد. درون این افراد سرشار از اوهام است اما آن را نمی بینند و نمی فهمند خداوند قول داده است که زمانی همه این افراد را به واقعیت نزدیک کند و آن لحظه، لحظه مرگ است. با مرگ چشم آنها بینا می شود و حقیقت را می بینند مرگ آدمی را با واقعیت عالم آشنا می کند بسیاری از حالات کنونی با آدمیان برخاسته از حق نیست و سرشار از توهم است. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
آدمی در حقیقت، ظرفی تهی بیش نیست، اما همین ظرف توخالی، سرشار از نعمت های الهی است. با این وصف، آدمی به چه چیزی باید اعتماد کند؟ به خود یا داده های خدا؟ کدام یک معقول و مطابق با واقع است؟ طبق این تحلیل، اعتماد به نفس، در واقع همان اعتماد به خدا و داده های اوست. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۲۷) بیایید تاجر خوبی باشیم. تجارت عمر آدمی، تنها در فرضی سود آور است که؛ عمر بدهد و چیزی با ارزش تر به دست آورد. ✅ تنها چیزی که در این عالم ارزشی بیش از عمر آدمی دارد،《خدا》است. ◀️ طبق آیات سوره عصر، تجارت عمر تمام آدمیان، زیان ده است، مگر آنها که عمر می دهند و تحت نام مومن در می آیند و آرامش و امنیت نصیب آنها می شود: والعصر، ان الانسان لفی خسر، الا الذین آمنوا... این دسته از افراد عمر می دهند و نصیب آنها حضور ، رضایت و خشنودی خداست. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی (قسمت ۲۲۸ ) ✅ تنها راه واقع نما شدن ذهن، خوب بودن و خوبی کردن است ◀️ یکی از توصیه های قرآن، تلاش برای دستیابی به بینش واقع بینانه است و راه آن را نیز به آدمی نشان داده است. اصلاح بینش و نگرش به مدد اعمال و رفتار نیک حاصل می شود: واتقوا الله و یعلمکم الله ✅خوب باشید تا خدا به شما علم بدهد. علمی که خدا به آدمی می دهد، قطعا علمی درست است. راه کسب علم و بینش < تقوا > است. تقوا نیز بدین معناست که؛ ✅ آدم خوبی باشید و سعی کنید در جدول خدا حرکت کنید، بیراهه نروید و مطابق با قوانین او عمل کنید. @gharare12
هدایت شده از قرار دوازدهم
زندگی معنوی فرض کنید بالای تپه ای مشرف به اتوبان با محدوده دید وسیع ایستاده اید. خودرویی را شتابان در حال حرکت و چند کیلومتر آن طرف تر نیز حفره بزرگی را می بینید. در این لحظه دو کار می توانید انجام دهید: اقدام نخست اینکه او را به نحوی متوجه خطر کنید، گرچه ممکن است این اطلاع دادن، به خرابی ماشین منجر شود و پیرو آن در فرد ایجاد عصبانیت نماید، اما عمق ماجرا محبتی است که در حق او کرده اید و او را از خطری بزرگتر بازداشته اید اقدام دوم اینکه نسبت به او بی تفاوت باشید و هیچ نگوئید ظاهر ماجرا این است که بگذاریم او آسوده و راحت به رانندگی ادامه دهد به حالت اول امدادرسانی گفته می شود ولو به خرابی ماشین بینجامد و به حالت دوم مکر گفته می شود. اللهی لاتکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا اقدام اول در ماجرا فوق(به ا و اطلاع دهید) مصداق لاتکلنی و اقدام دوم ( به او اطلاع ندهید) مصداق تکلنی است لذا اگر خداوند آدمی را به حال خود واگذارد با آنها از در مکر وارد شده است @gharare12