یک‌چیزی در مورد برنامه‌نویسی بهتون بگم و برم: "برنامه‌نویسی یک آدم پررو و پوست‌کلفت می‌خواد. اینطور نیست چون کلیات رو بلدین پس همه‌چی هلو تو گلو قراره حل بشه، نه، گاهی چنان به چالش می‌خورین که اصلا کل توانایی‌هاتون زیر سوال می‌ره. جوری که حس کنید شاید شما احمق و خنگید که نمی‌تونید این مشکل رو حل کنید. حتی شاید این وهم بهتون دست بده که شاید شما اصلا به درد این مسیر نمی‌خورید. این‌جور مسائل عادیه. برای هممون پیش میاد‌. پس آگاه باشید که قراره کلی از این چالشا حتی بدترش براتون رقم بخوره. چاره‌ی کارم فقط جستجو توی گوگل هست و بس."

دو دسته از آدما، همیشه باخت میدن؛ آدمایی که به حرف هیچکس گوش نمیدن و آدمایی که به حرف همه گوش میدن!

دلم دوباره بیتِ سرخ‌آبی شده رو میخواد.

محشره #غمِ‌پاچیده‌شده

آخر آدم زاده‌ای ای ناخلف چند پنداری تو پستی را شرف؟ / مولاناجان می‌گه که، تو از فرزندان حضرت آدمی جایگاه ویژه داری؛ سطح خودت رو پایین نیار و دچار پستی نشو. پستی؟ تمام تفکراتی که ما با تردید و ضعف و ناامیدی و احساس‌های منفی تو وجودمون راه می‌دیم، پستی آفرین هستند و تبدیل به نوعی ماده پست می‌شن. علت اینکه زندگی‌های ما دچار مشکل و خیال شده، این که ما از روح فاصله گرفتیم و به اطلاعات فیزیکی چسبیدیم؛ که تمام اینها ما رو به پستی و به قول جناب مولانا ما رو به اسفلی می‌کشونه. تو قرآن هم از عبارت اسفل السافلین استفاده شده که یه جایگاه پست و بسیار سطح پایین است!

یادآوری دوستانه: وقتی ارگانیک رشد کنی کسی نمیتونه به یکباره اون رشد رو ازت بگیره.

دلم نمیخواد کشورم انقدر غمگین باشه.

قانون اول این‌که خودت رو با کسی مقایسه نکن، چون هرکسی نردبان خودشو داره. و این‌که اگر دوسال پیش شروع نکردی، الآن شروع کن. آدم زنده تا زنده‌ست فرصت برای تجربه‌کردن داره، پس لحظه‌هات رو تجربه کن جای این‌که مدام با حسرت پُرش کنی‌.