#شگفتی_های_آفرینش ✅ دنیا، سرایی با تمام امکانات (۱) (مقدمه) «توحید مُفَضَّل» نام کتابی است حاوی فرمایشات امام صادق(ع) درباره بخش‌های گوناگونی از حقایق و شگفتی‌های آفرینش که آن حضرت این حدیث طولانی را طی چند مجلس به یکی از اصحاب برجسته خود به نام مفضل بن عمر بیان فرموده‌اند. در این حدیث شریف، امام صادق(ع) - به‌عنوان یک حجت الهی که علم ماکان و مایکون را از ناحیه خود خالق هستی و به‌صورت علم لدنی اخذ نموده است - به حد ظرفیت مخاطب، به شگفتی‌هایی از نظام آفرینش اشاره نموده که شنیدن آنها بیش از پیش، وجود خالق توانا را برای انسان آشکار می‌سازد. این فرمایشات حضرت، ضمن استوار نمودن عقاید توحیدی انسان، بسیاری از نعمات الهی را نیز که طی سال‌های زندگی، برای بشر عادی و تکراری شده است، مقابل چشمانش آورده و او را به تامّل وا می‌دارد تا به این طریق، نعماتی که ما همیشه از کنار آنها ساده عبور کرده‌ایم، مورد توجه قرار داده و شکرگزار آنها در پیشگاه آفریدگار مهربان خود باشیم. حضرت در نخستین بخش‌های این حدیث شریف، به کلیت آفرینش هستی اشاره نموده و آن را خانه‌ای دربردارنده تمامی امکانات مورد نیاز بشر معرفی نموده است. سرآغاز این فراز چنین است: اى مفضل! اول عبرت‌ها و دليل‌ها بر صانع عالم تعالى شأنه، تهيه و نظام اين عالم است و تأليف اجزای آن و گردآوردن آن بر وجه كمال، زيرا كه اگر تأمل كنى در عالم به فكر خود و تميز كنى (تشخیص دهی) به عقل خود، خواهى يافت اين عالم را مانند سرایى كه بنا كرده‌اند و هر چه بندگان خدا را به آن احتياج است مهيا نموده‌اند.. (توحید مفضل (ترجمه علامه مجلسی(ره))، ص۵۵ (با اندکی تصرف)

#شگفتی_های_آفرینش ✅ دنیا، سرایی با تمام امکانات (۲) امام صادق(ع) در ادامه فرمایش خود -در تشبیه عالم به بنایی که تمام مایحتاج بندگان در آن گردآمده است- به مفضل بن عمر می‌فرمایند: «آسمان همانند سقفی بلند گردانيده شده، و زمين همانند فرشی گسترانيده شده، و ستارگان همچون چراغ‌هايى درخشان‌اند، و جواهرات همانند ذخایری در آن نهفته شده، و همه چيز در جاى شايسته خود قرار داده شده است، و انسان به منزله كسى است كه اين خانه را به او بخشيده‌اند و آنچه در آن هست به او واگذاشته‌اند، و انواع گیاهان را براى او مقرر داشته‌اند، و انواع حيوانات را به جهت مصالح و منافع او آفريده‌اند.» (توحید مفضل (عربی)، ص۴۷) حضرت در این فراز، ضمن تشبیه اجزای مختلف عالم به یک خانه، این نکته را به مفضل گوشزد می‌فرمایند که همانگونه که خانه به سقف و چراغ و... نیاز دارد، دنیا نیز از تمام این ملزومات برخوردار است تا بشر برای استقرار در کره خاکی و زندگی در آن با کمبودی مواجه نباشد. در ادامه نیز حضرت تصریح می‌فرماید که این زمین و آسمان و حیوانات و گیاهان، همگی موهبت‌هایی هستند که به «انسان» بخشیده شده‌اند. در قرآن کریم نیز به این واقعیت اشاره شده است که زمین و آسمان مسخّر انسان گردیده‌اند و پیش‌تر گفتیم «تسخیر»، به معنى فرمانبردارى و خدمت‌گزارى موضوع تسخیر شده نسبت به تسخیر کننده است. حال چقدر این واقعیت تکان‌دهنده است که بفهمیم تمام آنچه در پهنه هستی مشاهده می‌کنیم، آفریده شده تا مستقیم یا غیرمستقیم در خدمت ما باشد! از خورشید باعظمت گرفته تا کوچک‌ترین حشرات و حیوانات خشکی و دریا، همه هستی پیدا کرده‌اند تا در خدمت موجود دیگری باشند به نام «انسان»! اینجاست که باید از خود سوال کرد، اگر همه اینها برای انسان آفریده شده‌اند، خود انسان برای چه آفریده شده؟؟ آیا برای اینکه همانند سایر جانداران فقط بخورد و بخوابد در پی خوشی‌ها باشد؟ اگر هدف از آفرینش انسان فقط خوش گذشتن به او بود، ما انسان‌ها چه امتیازی به بقیه جانداران داشتیم؟! #منبرکوتاه #کارگاه_احکام #احکام_شرعی کانالمون  ⇩ https://eitaa.com/joinchat/815333562Cf516a20880 گروه احکام ⇩ https://eitaa.com/joinchat/2175991819Cb06cb5d8af