شکی نیست که فضای مجازی دارای تهدیدات و فرصت‌هایی است. فرض کنیم عامل بیماری زایی منتشر می‌شود، آیا باید برای حفظ سلامت صرفاً به افراد آموزش دهیم که چگونه از خود محافظت کنند تا بیمار نشوند و با این شعار، می‌بایست از سایر وظایف غفلت کنیم؟ در حقیقت اگر بخواهیم فرد و جامعه سلامتی خود را حفظ کند و یا یک بیماری در جامعه شیوع پیدا نکند، ما صرفاً بایستی به مردم آموزش دهیم؟ آیا در صورت امکان اقدام به تزریق واکسن نمی‌کنیم؟ آیا در صورت امکان، نسبت به کنترل ورود بیماری به کشور اقدامی نمی‌کنیم؟ آیا در صورت امکان محیط آلوده را قرنطینه نمی‌کنیم؟ آیا به‌صورت محدود استفاده از یک محصول را که می‌تواند واسطه رسیدن بیماری باشد محدود یا ممنوع نمی‌کنیم؟ یعنی اگر میکروبی در جامعه منتشر شد، می‌آییم و بگوییم،‌ ای مردم با این آموزش‌ها شما می‌توانید از بیمار شدن خود جلوگیری کنید، ولی ما کار با عوامل بیماری‌زا نداریم؟ واکسیناسیون نمی‌کنیم؟ قرنطینه نمی‌کنیم؟ و... پس یقیناً سواد رسانه‌ای و سواد فضای مجازی امری لازم، ولی کافی نیست و قطعاً عوامل محیطی و پیرامونی مانند دسترسی و سیاست‌های رسانه‌ای و... می‌تواند موجب تسریع، تأخیر یا حتی متوقف نمودن سواد رسانه‌ای و هدف اصلی گردد. #سواد_رسانه_ای #خرد_رسانه_ای #سواد_بازی #سواد_فضای_مجازی متن کامل این مصاحبه را در سایت بنیاد ملی بازی های رایانه ای و مجاهد مجازی https://www.ircg.ir/fa/news/4795/ http://vmojahed.ir/?p=7156 کانال مجاهد مجازی @vmojahed