دلیل انتظار نرگسها، بیا!...🌿✨
به یاد گلهای منتظری که نرگس، نام گرفتند...
کاش بودی و میدیدی که نامش چگونه جهان را به لرزه در اورد....وقتی که با صدایی رسا میگفت: انا بقیه الله فی ارضه...وقتی که شیعیانش بی تاب از خانهها بیرون میزدند تا ببینند چهرهای که صدها سال منتظر دیدارش بودند، کاش بودی و میدیدی چگونه جهان را دلداده خودش کرد!...
جهان عجیب با امدنش بوی نرگس گرفت! حرف که میزد همه محو جمالش میشدند و ارزو داشتند باز برایشان حرف بزند، همان حرفهایی که در تک تک کلماتش، زندگی جاری بود و راز عشق را برملا میکرد!...
ارزویم بود یک بار هم که شده از نزدیک ببینمش! ارزوی محالی بود ولی...اتفاق افتاد! همان روزی که ناگهان در خانهمان را زدند و مادرم چادر به سر به سمت حیاط رفت و وقتی او را دید، توان ایستادن در پاهایش نماند! همان لحظهای که با دیدنش فقط توانستم بگویم فدایت شوم مولا! اینجا، حالا؟ چه شده یاد ما نوکرها افتادی؟!
و او با همان لبخند زیبایش بگوید: مگر میشود شیعیانمان را فراموش کنیم؟!
اری، او همانقدر که میگفتند، نه، بیشتر حتی، مهربان و چه بگویم، فراتر از توصیف ما زمینیها بود! همان مولایی که شیعیانش سالها فراموشش کردند ولی تا، تا به خودشان امدند و از اعماق قلب خواستنش، به خواستهشان لبیک گفت و امد، امد تا ارامش و نوری باشد بر این دلهای خسته، دلهایی که پس از این همه سال دوری، تازه میتوانند رنگ عشق را بگیرند، تازه میتوانند عاشق باشند....
جای تو خالی و جای تمام کسانی که فراموش کردند مولایمان که هست و چه کوفیانی بودند که نخواستنش خالی!!...
#مواجّـالروح
