#محمدصالح_حائری_مازندرانی 🔻‌محمدصالح حائری مازندرانی، متبحر در فلسفه مشاء، فقه و اصول ، کلام و تفسیر و شعر و ادب در قرن چهاردهم می‌باشد. 🔸در کربلا ادبیات عرب را نزدملاعلی معروف به سیبویه و ملاعباس معروف به اخفش و فقه و اصول را نزد پدر و برادربزرگش، شیخ علی علامه ، فراگرفت. او، به تصدیق برادرش، در شانزده سالگی مجتهد بود. 🔹آخوند خراسانی در سفری به کربلا، در پی آشنایی با حائری به استعدادش پی برد و او را با خود به نجف برد. حائری در نجف، در فقه و اصول از شاگردان خاص آخوند خراسانی شد تا جایی که وی در تدوین نهایی کفایةالاصول خود به یادداشت‌های درسی این شاگرد خود توجه داشت. 🔸حائری همچنین در مجلس درس فقه و اصول میرزاحسین‌بن حاج‌ میرزا خلیل تهرانی ، تنها شاگرد صاحب جواهر که در آن زمان در قید حیات بود، شرکت می‌کرد. حائری در علوم عقلی شاگرد حاج‌ ملااسماعیل بروجردی حائری ، از استادان حکمت و ریاضی، بود. 🔹حائری دوازده سال در نجف به تحصیل و تدریس و تألیف پرداخت و اجازات متعددی در اجتهاد و روایت دریافت نمود. در ۱۳۲۴، به ایران آمد و به بابل رفت و به تدریس، وعظ و اقامه جماعت و شعائر دینی پرداخت و از مراجع تقلید گردید. 🔸حضور علامه سمنانی در بابل هم زمان بود با دوران تسلط بیگانگان از جمله استعمارگر پیر انگلستان بر سرنوشت ملت مسلمان ایران و رواج بی دینی و ابتذال. 🔹وی در ۱۳۵۰ش در سمنان درگذشت و پیکرش در حرم امام رضا به خاک سپرده شد. کتاب‌های او نیز به کتابخانه آستان قدس رضوی اهدا شد. مطالعه کامل مقاله👇👇👇 📥 wikifeqh.ir/محمدصالح_حائری_مازندرانی 🆔 @wikifeqh