◀️شبهه #شماره_1653 ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe #جشن و تبریک #تاجگذاری امام زمان (ع) یعنی چه ؟! دست کم از مجلس و رسانه ‌ی ملی انتظار میرود که عوامی را نشر ندهند ، بلکه بر دانش و بینش بیافزایند. #امام_زمان #تاج_گذاری ❇️ پاسخ شبهه: ❇️ 🆔 @Wiki_Shobhe ✳️چند سالی است که موضوعی تحت عنوان "جشن امامت و تبریک تاجگذاری به امام زمان (ع) " باب شده و به شدت ترویج میگردد ، تا آن جا که برخی از نمایندگان مجلس ، طرح تعطیلی و جشن در چنین سالروزی را به مجلس ارائه دادند و البته رسانه ‌ی ملی نیز همراهی میکنند و فضای مجازی هم که الی ماشاءالله . ولایت و امامت ، امری عظیم و کفه‌ ی هم ردیف ثقل اکبر است ، اکمال دین و اتمام نعمت الهی میباشد ؛ و شخص امام (ع) ، خلیفة الله ، حجت الله ، وصی رسول الله (ص) ، امین وحی الله ، حافظ حدود الله ، سفینة النجاة ... و در یک کلام ، مظهر اتمّ اسمای الهی میباشند . لذا در توجه به این امر مهم و نیز بزرگداشتها در سالروزهای میلاد ، شهادت و آغاز و انجام امامت هر امامی ، ضمن مودت قلبی و عملی ، دانش ، بینش ، بصیرت و تعهد و استقامت لازم است. ⬅️در سالروز عید غدیر خم ، جشن میگیریم . یعنی شادی و سرور خود را از اکمال دین و اتمام نعمت الهی ، به واسطه‌ ی ولایت و امامت ، ظاهر و آشکار میکنیم و ضمن بیعت با "ولی الله" به امر خداوند سبحان ، که توسط رسولش (ص) ابلاغ شد ، خداوند را سپاس میگذاریم که ما را نیز مشمول این کمال و نعمت نمود . میگوییم : «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ ». ♦️آغاز امامت ها و مراسم ها : همیشه ، چه در جشن و سرور و چه در حزن و عزا برای امامان (علیهم السلام) ، حالتی در قلب و کاری در عمل داشته باشیم که اگر شخص امام حضور یابند ، بتوانیم آن را در محضر ایشان نیز ادامه دهیم . واقعه ‌ی بزرگ غدیر خم ، در زمان حیات رسول خدا (ص) رخ داد و کسی پس از مصیبت عظمای رحلت ایشان ، جشن آغاز ولایت و امامت نگرفت. 1⃣همیشه آغاز امامتها ، با رحلت و یا شهادت حجت خدا مقارن بوده است . در همان آنی که امامی به شهادت می‌رسد و رحلت مینماید ، امامت جانشین ایشان آغاز میگردد . حال فرض کنید در همان آنی که رسول خدا (ص) ، در آغوش امیرالمؤمنین (ع) ، رحلت نمودند و ایشان دچار عظیم ترین مصیبت و اندوه شدند ، یک عده شاد و خوشحال و پایکوبان ، به محضر ایشان مشرف شده و به جای عرض تسلیت و بیعت با ایشان ، تبریک بگویند (؟!) 2⃣تصور کنید ، در حالی که امام حسن مجتبی (ع) ، بر بالین پدر ، از حزن ترور و شهادت ایشان میگریند ، یک عده به ایشان عرض کنند : «تبریک میگوییم»(؟!) 3⃣و یا بازماندگان فاجعه‌ ی کربلا ، بعد از ظهر عاشورا ، از قتلگاه به سوی امام سجاد (ع) بدوند و خوشحال و خندان به ایشان تبریک آغاز امامت ، تاجگذاری و ... بگویند (؟!) 4⃣فرض کنید ، به محض آن که پدر بزرگواری از دنیا میرود ، خویشان ، نزدیکان ، دوستان و آشنایان با چند جعبه شیرینی و چند دسته گل، خوشحال و خندان نزد پسر بزرگ او بیایند و بگویند : «بسیار خوشحالیم که پدر شما از دنیا رفت و شما وارث او شدید ، پس تبریک ما را بپذیر، و البته خوشحالتر میشویم اگر از ما ترک آن مرحوم ، چیزی هم به ما بدهی (؟!) 5⃣آغاز امامت حضرت حجة بن الحسن العسکری ، امام مهدی (ع) - که خداوند منّان در فرج ایشان تعجیل نماید ، همزمان با شهادت مظلومانه‌ ی پدر بزرگوار ایشان میباشد . حال اگر در آن روز و آن لحظه‌ی وداع ، در محضر ایشان بودید و یا امروز توفیق داشتید که در چنین سالروزی به دیدار مشرف گردید ، چه میکردید و چه میگفتید ؟! 6⃣امام حسن عسکری (ع) فرمودند : «لَیسَ مِنَ الاَدَبِ اِظهارِ الفَرَح عِندَ المَحزونِ ؛ اظهار شادی نزد غمدیده ، از بی ادبی است / تحف العقول ص489 » . بنابراین ، تکلیف عقلی ، اخلاقی و دینی ما ، حضور مؤدب در محضر ایشان ، عرض سلام و تسلیت و نیز تجدید بیعت با ایشان است ؛ بیعتی که تا لحظاتی پیش از شهادت ، با پدر ایشان داشتیم و نیز با پدران ایشان تا امیرالمؤمنین و پیامبر اکرم (ص) . ♦️جشن بگیریم ، یا تجدید بیعت کنیم ؟ : ادامه پاسخ👇

◀️مطلب #شماره_1653 ⛔️ موضوع: ⛔️ @Wiki_Shobhe ⛔️ آشنایی با برخی چهره هایی که جملات قصارشان، در فضای مجازی دست به دست میشه⛔️ 🚫 احمد کسروی کیست ؟🚫 ✅◀️ پاسخ : ▶️✅ @Wiki_Shobhe ◀️ سید احمد کسروی، مورخ، زبان شناس و از رجال فرهنگی و سیاسی دوره رضاشاه است. کسروی علی رغم توانمندی در ادبیات و تسلط به چند زبان ، فراماسونی دین ستیز و روشنفکری التقاطی بود که ادعای #پیامبری داشت و شدیدا با اسلام و نمادهای آن در ستیز بود و صریحا و علنا به ائمه اطهار (ع) #اهانت می کرد. ◀️ #کسروی اگرچه فردی #سکولار بود و نقش چندانی برای دین در امر حکومت قائل نبود، اما داعیه‌ نحوی رفرماسیون مذهبی! به ویژه علیه شیعه و روحانیت اصیل آن را داشت و به عنوان یک روشنفکر التقاطی به ترویج نوعی آیین مذهبی ابداعی خود به نام «#پاک‌دینی» پرداخت و «پاک‌دینی»!؟ ابداعی خود را جانشین اسلام می‌دانست. او عقاید کفرآمیز خود را ابتدا با دعوی نحوی «پاکسازی دین» آغاز و سپس ادعای #دین‌سازی کرد و حتی به پی‌ریزی عبادت خاص خود نیز پرداخت. 😛 ◀️ کسروی ناسیونالیستی افراطی بود که یکی از اقدامات عجیب او، #کتابسوزی و سوزاندن کتب دینی و ادبی ایران بود. 😳😐 کسروی و برخی از پیروان‌ وی در شب‌ اول ماه دی‌ دور هم‌ جمع‌ می‌شدند و کتابهایی که به نظرشان باعث عقب ‌افتادگی ایران از کشورهای پیشرفته آنزمان بود مثل آثار مولوی‌، حافظ‌، سنایی‌، عطار، امام‌ محمد غزالی‌، رازی، ابولخیر، سهروردی‌ و ... و یا کتب دعا و کتابهائی که به گمان آنها به خرافات دامن‌ می‌زد (مفاتیح ‌الجنان‌ و جامع‌ الدعوات‌ و ...) را در آتش‌ می‌ انداختند و این‌ مراسم سوزانیدن کتابها را جشن‌ کتاب‌ سوزان‌ می‌گفتند. ◀️ کسروی به عنوان یک روشنفکر التقاطی‌اندیش و ناسیونال ـ لیبرالیست دشمنی ویژه‌ای با تفکر شیعی و روحانیت شیعه به عنوان پاسدار معارف قدسی تشیع داشت. کسروی با نگارش رساله‌ زشت و پر از #توهین و دروغی به نام «#شیعیگری» به اهانت به این آیین مقدس و انکار #مهدویت و نیز بیان زشت‌ترین توهین‌ها پرداخت.😪😪 یکی دیگر از زشت ترین اقدامات کسروی اسائه ادب به ساحت مقدس ائمه شیعه (ع) بالاخص نسبت به امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) است. 😔 ◀️ گرچه او از هیچ توهینی نسبت به مقدسات شیعه واهمه‌ای نداشت، اما شکایت #مردم مسلمان و متدین در سالهای 1316-1324 به مقامات مسئول دادگستری نیز هیچ اثری در کاهش اقدامات وی نداشت و دادگستری و حکومت نه تنها معترض کسروی نشدند، بلکه در دوران خفقان که هر صدا و ندائی در گلو خفه می‌شد، آثار کسروی به وفور منتشر میشد. ◀️ پس از فرار رضا خان در شهریور 1320، باز حکومت با کسروی مماشات می‌کرد. مقالات، جزوات، اعتراضات در شهرها –بخصوص در مرکز- بسیار بود، حتی از سوی مراجع و علمای بزرگ نجف، تهران، قم هم اعتراض می‌شد، اما اعتراضات بیفایده بود. شهید نواب صفوی، از نجف برای مناظره و بحث به تهران آمد و در جلسات کسروی شرکت کرده و با او به بحث نشست. کسروی، به دلیل اخلاق تند و غرورش، به تحقیر سید پرداخت و از بحث با او امتناع کرد. او اهل مباحثه منطقی و مودبانه نبود و مکررا به سایرین اهانت می نمود . 👈شکایت های متعدد مردم از کسروی در دادگاه بی فایده بود و با نفوذی که او در دستگاه داشت،جری تر و گستاخانه تر به توهین ها و عقاید مسموم خود در جامعه ادامه می داد. سرانجام با فتوای مراجع تقلید نجف اشرف که ارتداد او مسلم شده بود، یکی از اعضای فدائیان اسلام، در اسفند 1324 به زندگی سراسر سیاهی کسروی خاتمه داد. 💠 امام #خمینی که خود زمانه‌ی کسروی را درک کرده، در مورد او قضاوت منصفانه‌ای دارد: «... یک دفعه آدم می‌بیند که کسروی آمد و #کتابسوزی [کرد]. #مفاتیح‌الجنان هم جزو کتاب‌هایی بود که سوزاند. کتاب‌های عرفانی را هم سوزاند. البته کسروی نویسنده‌ی زبردستی بود، ولی آخری #دیوانه شده بود یا یک مغزی است که این مغز ـ بسیاری از شرقی‌ها این طوری هستند که تا یک چیزی، چهار تا کلمه‌ای یاد می‌گیرند، ادعایشان خیلی بالا می‌شود. کسروی آخری ادعای پیغمبری می‌کرد. نمی‌توانست به آن بالا برسد، آن‌جا را می‌آورد پایین.» (صحیفه‌ی امام ، جلد 13، 1378، ص 32)