💎 #آشنایی_با_اصطلاحات | #لذت‌گرایی 💠‌لذت گرایی یا اصالت لذت یعنی غایت انسان در اعمال و کردارش لذت بردن محض است؛ لذا باید به هر شکل و به هر طریقی که می تواند از مدت زمان محدود عمر خود برای لذت بردن استفاده کند؛ هدف مکاتب لذت گرا آن است که لذت بردن ارزش ذاتی دارد. ⭕️یکی از اصول اخلاقی که با بیشترین شهرت و گستردگی مورد اعتقاد واقع شده ‌است، لذت‌گرایی است؛ لذت‌گرایی یعنی این اصل که چیزی به جز لذت خوب نیست. ✍️مراد از لذت‌گرایی این است که لذت تنها خوبی به عنوان غایت است؛ این که لذت در کنار دیگر اشیا به عنوان غایت خوب مطرح است نمی‌توان لذت‌گرایی دانست.‌ باز این نظر که اشیائی هستند که، به عنوان وسیله خوب هستند، منافی با لذت‌گرایی نیست. بنابراین شاخصی که تفکری را در زمره لذت‌گرایان قرار می‌دهد این است که «لذت، تنها خوب به عنوان غایت یا خوب فی نفسه است». به این معنا که تنها خوبی که انسانها باید به منزله غایات کردارهای خویش برگزینند، لذت است. ⚜️استدلال پیروان این مکتب اخلاقی برای اثبات ارزش ذاتی لذت این است که انسان طبیعتاً طالب لذت است و از رنج و درد می‌گریزد. 🛑برای هر فرد خوشی و لذت خود او مطلوب است و هیچ کس رنج و ناراحتی خود را نمی‌خواهد. بر این پایه ارزش ذاتی و منشأ مطلوبیت لذت خود فرد است. در نتیجه کاری که برای فاعل اخلاقی لذت‌بخش باشد ارزش غیری مثبت دارد و باید صورت گیرد و کاری که برای فاعل وی رنج‌آور است ارزش غیری منفی دارد و نباید انجام گیرد. 🖇 ادامه مطلب در: 🌐 wikifeqh.ir/لذت‌گرایی به #ویکی‌فقه بپیوندید👇 🆔 @wikifeqh