با یه مقدار تاخیر.

دیگه تمیز کردن اتاق فایده ای نداره، برای آرامش روانم باید یه کیسه زباله بردارم و برم پارک و کیسه کیسه زباله جمع کنم و شاید فکرم هم تمیز بشه.

و من امروز فهمیدم هیچ شکاف عاطفی ِحتی عمیقی وجود نداره که با ورزش ۵ صبح التیام پیدا نکنه

قشنگ تر از نامه های دستنویس نداریم.

آدمی هستم که با کمترین چیز ها اشک میریزم، اشک شگفتی و شوق معمولا. با لبخند رهگذر ناشناس، هوای مطلوب، هوای نامطلوب، خستگی، شادی، آهنگ شاد تاکسی، تصویر دختر مو آشفته در آیینه، پیامی با مضمون "دلم برات تنگ شده" یا "حالت چطوره" و.. زندگی میکنم و میرقصم و قهقهه میزنم و اشک میریزم.

بعد از مدت ها کارگاه نویسندگی و داستان عشق نافرجام سیاه چاله ای معلق در هوا..

دوست جدیدم:

امروز زادروز جناب شاعر حمیدی شیرازیه، مرگ قو گوش بدیم؟