#خلاصه_شرح_داستان_اول_مثنوی
#مقدمه_قسمت_نهم
علامه مروجی سبزواری🌻
خلاصه بعد از همۀ این بحثهای مفصل، معنای نی معلوم شد و مولانا دارد شکایت میکند و حکایت میکند از دوری خودش از آن مقام اطلاق و لاتعیّنی.
اکنون برویم بر سر این که خطاب مولانا به کیست که میگوید بشنو؟
قبل از اینکه وارد این بحث شویم یکی دو مطلب را تذکر دهیم.
بلاتشبیه و بلاتشبیه قرآن هم با حرف باء شروع میشود، و مثنوی هم با همین حرف شروع شده است.
این که میگوید بشنو، مسئلهی شنیدن در اصلاح نفوس انسانها بسیار مدخلیت دارد. قرآن میفرماید: «وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» اعراف۲۰۴🌻 (پس هرگاه قرآن قرائت میشد، پس گوش دهید شاید مورد رحمت قرار گیرید) دو عبارت آمده؛ استمعوا له، و انصِتوا. استمعوا یعنی گوش دهید. 👌انصتوا یک نوع گوش دادن خاص است. نَصتُ به معنای این است که انسان توقف کند و سکوت کند به جهت شنیدن مطلبی. زیرا که چه بسا انسان دارد در حین انجام کاری به صدای رادیو هم گوش میدهد. این استماع و گوش دادن، یک استماع کامل و مفید فایده نیست. کلمات به گوشش میخورد، اما چه بسا درک معنای آن کلمات را نکند و لذا اگر کسی بر او وارد شود و بپرسد که الآن رادیو چه گفت؟ میگوید نمیدانم متوجه نبودم.
اما فرض کنیم ناگاه گویندۀ رادیو گفت: شنوندگان عزیز! به خبر مهمی که هماکنون بدست من رسید توجه فرمایید. در اینجا ناگاه همه دست از کار میکشند و درجای خود توقف میکنند و تمام قوای خود را در قوۀ سامعه متمرکز میکنند که نفس با قوت بیشتری مطلب را درک کند. این میشود انصات و نصت.
قرآن می فرماید استماع کنید و انصات کنید. یعنی گوش کردن شما به قرآن با توجهی کامل و حواسی جمع باشد و قلبتان را فارغ از هر امر دنیایی نمایید، لعلّکم ترحمون، شاید مورد توجه و عنایت اسم الرحمن قرار گیرید که بعد از اسم اعظم الله است. همۀ این آثار اسم الرحمن زمانی برای انسان حاصل میشود که انسان قرآن را گوش دهد. اما گوش دادنی که با قلب باشد نه گوش ظاهر که انسان در این گوش و در این قوۀ سامعه با حیوان شریک است. چرا که صدا دو صداست. یکی صداهایی که از اشیاء مادی به گوش میرسد مثل صدای حرف زدن آدمها، صدای حیوانات، صدای باد، باران، و این صداها را هم انسان میشنود هم حیوان.
اما صداهایی هست که گوش ظاهر آنها را نمیشنود که در قسمت بعد مورد بحث قرار خواهد گرفت.
علمی عرفانی
👇
@wittj2