در راه ارادتش به زینب، پر زد در وادی عشق، با دلش معبر زد شد مدافع حریمِ دین، حُرمتِ یار “نوری” شد، “بابک” و به دل ها سر زد زیباتر از او در این جهان دیگر نیست با جلوه ی خود، طعنه به پیغمبر زد در شجاعت و متانت و دینداری او رکوردِ عبّاس و علی اکبر زد در ظاهرِ او اگر پیمبر پیداست در باطنِ او خدایگان، چنبر زد در مکتب “جعفرنیا”، شد راسخ با قصدِ شهادت، به دلِ لشکر زد از گناه و معصیت، گریزان بود و شد راهی “قم”، به اهرمن نشتر زد سلطانِ ادب، اسوه ی نیکوکاری “یا زینب” گفت و بر درِ حیدر زد پاکیزه و پاک بود، همچون زمزم بر چشمه ی چشمِ پاکِ خود کوثر زد با ویژگی اش، که خنده ای زیبا بود بر خاطرمان، حلاوتی دیگر زد با نورِ الهی اش، شیاطین پِی کرد بر قلبِ سیاهِ کافران، خنجر زد ایرانیِ ریشه دار، یعنی “بابک” تاج عزّتش را، وطنم بر سر زد او زد دلِ خویش را به دریای حَرَم با قلبِ پدر و با دلِ مادر زد آن مستیِ عارفانه ی روحش را مادرش “رفیقه”، بر دلِ ساغر زد می گفت “محمد” پدرِ بابک جان: دنباله ی من شد و به آن محشر زد خاطراتِ جبهه ی پدر، سرمشقش با چشمِ پدر، به کربلا مَنظر زد ماهی شد و در مسیرِ سیلاب افتاد ققنوس شد و به قلبِ خاکستر زد در خاکِ ابوکمال، با غیرتِ خویش با رسمِ جوانمردیِ خود، سنگر زد “نوریِ هِریس بابکِ” جان بر کف از لاله ی جان، بر عَلَم کشور زد از خون جوانان وطن ایرانم بیرقِ کمالِ خویش، بالاتر زد 🖤🕊شهید بابک نوری هریس🕊🖤 #شهیدانه_ ادمین #فاطمه_زهرا 🖤𝐉𝐎𝐈𝐍⟲📓 ➥︎ @xobanydigoxam