حضرت ابوطالب (علیه السلام) در فرمایش فرزند گرامیشان مولا امیرالمومنین علی (علیه السلام) امام صادق (علیه السلام) از پدرانش روایت می کند که روزی امیر مومنان (علیه السلام) در میدان شهر نشسته بود و مردم در اطرافش جمع شده بودند. پس مردی برخاست و عرضه داشت : ای امیر مومنان ! تو در مکان و جایگاهی هستی که خداوند تو را در آن فرو فرستاده است در حالی که پدرت با آتش عذاب می شود ( چون گمان می کردند ابوطالب کافر بوده است ) پس علی (علیه السلام) به او فرمود : ساکت باش که خداوند دهانت را ببندد. سوگند به کسی که محمد (صلی الله علیه و آله ) را به حق به پیامبری برانگیخت اگر پدرم برای هر گنهکار روی زمین شفاعت کند خداوند شفاعت او را درباره آنان می پذیرد. ⚠️آیا پدرم با آتش عذاب می شود در حالی که پسرش قسمت کننده آتش { و بهشت } است. آنگاه فرمود : سوگند به کسی که محمد (صلی الله علیه و آله) را به حق به پیامبری برانگیخت نور ابوطالب در روز قیامت ، نور همه آفریدگان را جز پنج نور خاموش می سازد : نور محمد (صلی الله علیه و آله) و نور من و دو نورِ حسن و حسین و امامان از فرزندان حسین. زیرا نورِ او از نور ماست که خداوند دو هزار سال پیش از خلقت آدم آن را آفریده است. أَخْبَرَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ عُبَيْدِ اللَّهِ، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْهَمْدَانِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ خَالِدٍ الْبَرْقِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ، عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، عَنْ آبَائِهِ (عَلَيْهِمُ السَّلَامُ)، عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، قَالَ : كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ جَالِساً بِالرَّحَبَةِ وَ النَّاسُ حَوْلَهُ مُجْتَمِعُونَ، فَقَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ: يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، إِنَّكَ بِالْمَكَانِ الَّذِي أَنْزَلَكَ اللَّهُ بِهِ، وَ أَبُوكَ يُعَذَّبُ بِالنَّارِ! فَقَالَ لَهُ: مَهْ فَضَّ اللَّهُ فَاكَ، وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً، لَوْ شَفَعَ أَبِي فِي كُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللَّهُ (تَعَالَى) فِيهِمْ، أَبِي يُعَذَّبُ بِالنَّارِ وَ ابْنُهُ قَسِيمُ النَّارِ! ثُمَّ قَالَ: وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً، إِنَّ نُورَ أَبِي طَالِبٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَيُطْفِئُ أَنْوَارَ الْخَلْقِ إِلَّا خَمْسَةَ أَنْوَارٍ: نُورَ مُحَمَّدٍ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، وَ نُورِي، وَ نُورَ فَاطِمَةَ، وَ نُورَيِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ وَلَدَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ، لِأَنَّ نُورَهُ مِنْ نُورِنَا الَّذِي خَلَقَهُ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) مِنْ قَبْلِ خَلْقِ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ.  الأمالي شیخ طوسی (ره) ؛ مجلس 11  ج1 ص677  

🚩 «آجـرک‌ الله یا صاحـب الزّمـان.» حضرت #امام_جواد صلوات الله علیه در پاسخ نامه‌ی یکی از شیعیان، این گونه مرقوم فرمودند: 🔹اما از اين دنيا، فقط غرفه‌ای (قبر) نصیب‌مان می‌شود؛ ولیکن هركه علاقه و خواست دل او، هماهنگ با خواست و علاقه‌ی امامش باشد و متديّن به دين و آئین او گردد، هرجا كه باشد با اوست و جهان آخرت، سراى قرار و آرامش است. 💠 «كَتَبَ علیه‌السلام إِلى بَعْضِ أَوْلِيائِهِ: أَمّا هذِهِ الدُّنْيا فَإِنّا فيها مُغْتَرَفُونَ وَ لكِنْ مَنْ كانَ هَواهُ هَوى صاحِبِهِ وَ دانَ بِدينِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَيْثُ كانَ وَ الاْخِرَةُ هِىَ دارُ الْقَرارِ.» 📜تحف العقول، ص۴۵۶ بحار الانوار، ج۷۵، ص۳۵۸