☝️🌺 در حیرتم که باده‌فروش از کجا شنید! 🌺 🌸 آقا علی‌اکبر مولائی ( از مرثیه‌خوانان قدیم تهران ) می‌گوید: 💧 هایده‌خانم و دوستانش در دو ماه محرم و صفر نیز لب به نجاست نمی‌زدند و بل‌که مرثیه‌ی هفتگی برپا کرده و حتی خودشان هم بر اهل‌البیت - علیهم‌السلام - مرثیه می‌خواندند. 💧سِرِّ خدا که عارف زاهد به کس نگفت در حیرتم که باده‌فروش از کجا شنید!👇

🌺 جانا! به قِمارخانه رندی چندند با مردمِ کم‌عِیار، کم پیوندند رندی چندند؛ کس ندانَد چندند بر نسیه و نقد هر دو عالَم خندند

🌺 آوازخوان هم، آوازخوانِ قدیم! 🌺 🌸 نوشته ی زیرِ عکس را بخوانید. 💧نعمةالله‌ آزموده ( مشهور به 'آغاسی' و 'نعمت‌نفتی' ) از خوانندگان عامه‌پسند و کوچه‌بازاریِ پیش از انقلاب بود. 💧او هم مانند هایده و قمرالملوک وزیری، "ارادتی بنمود و سعادتی بُرد" و سرانجام در سال ۱۳۸۴خ. ( در ۶۶ سالگی ) درگذشت و در صحن امام‌زاده طاهرِ کرج آرمید. 👇

👆🌺 این حسین کیست که عالَم همه دیوانه‌ی اوست! 🌺 💧حاج‌اسماعیل اخباری‌ ( مدّاح ) است که غوغای آغاسی را نقل می‌کند.

☝️🌺 بَرَهمَن است و می‌سُراید: "خدا کنَد که بخوانم چو مَردمِ آزاد: علی امامِ من است و منم غلامِ علی" - - - - - - - - - - - ☘ "یک حرف صوفیانه بگویم؛ اجازت است؟": کافِرم به آن علی که کمترین عطا و بخششش به این هندو و آن هایده و مانند اینان، بهشت نباشد. ✍ عجالتاً بنده "به خال هندویَش بخشم سمرقند و بخارا را".

🌺 دست و پائی زدیم و هیچ نشد پشتِ پائی زدیم و وارستیم

💥 مردان خدا 🌺 آیةالله بهجت: بیا قلب مرا هم بگیر 🌺 - - - - - - - - - - 🌸 مرحوم شیخ ذبیح‌الله قوچانی همان شاگرد آیةالله قاضی‌ست که در "زمهرافروخته" آمده: "با شنیدنِ آن جمله، اثاث خود جمع کرد و به‌تَرکِ یارانِ نجف گفت ..." 💧مرحوم آیةالله بهجت زمانی که از مرحوم عبدالقائم شوشتری پرسیدند اهل کجاست و شنیدند که قوچانی‌ست، فرمودند: "چه‌گونه از آقاشیخ ذبیح‌الله دل کَندی و آن‌جا را ترک کردی؟!"

🌸 من چه در پای تو ریزم که پسندِ تو بوَد؟

💥 حکایت دل ۱ ☘ هر کس که گفت: "خاک درِ دوست، توتیاست"، گو این‌سخن معاینه در چشم ما ببین!

💥 حکایت دل ۲ 🌺 دامن‌کشان زِ دیده‌ی من می‌روی به‌ناز اما به دوستی قسَم از دل نمی‌روی 🌸 من ای صبا! رهِ رفتن به کوی دوست ندانم تو می‌روی بسلامت؛ سلام ما برسانی! ☘ وَ کانَت فِی حَیاتِکَ لِی عِظات وَ اَنتَ الیَومَ اَوعَظُ مِنکَ حَیَّاً

🌺 من خود آن سیزده‌ام، کز همه عالَم به درَم 🌺 💧یار و همسر نگرفتم که گِرو بود سرم تو شدی مادر و من با همه پیری، پسرم 💧خونِ دل می‌خورم و چشمِ نظر می‌بازم جرمم این است که صاحب‌دل و صاحب‌نظرم 💧من که با عشق نراندم به جوانی، هوسی هوسِ عشق و جوانی‌ست به پیرانه سرم 💧عشق و آزادگی و حُسن و جوانی و هنر عجبا هیچ نیرزید که بی‌سیم و زَرَم! 💧سیزده را همه عالَم به دَر امروز از شهر من خود آن سیزده‌ام کز همه عالَم به درَم 💧تا به دیوار و دَرش، تازه کنم عهد قدیم، گاهی از کوچه‌ی معشوقه‌ی خود می‌گذرم

💧نوبهار است؛ در آن کوش که خوش‌دل باشی که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی 💧من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی