eitaa logo
105 دنبال‌کننده
3.5هزار عکس
6.5هزار ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴عامل اصلی سقوط انسان (بخش اول) 📣 رحمت الله علیه: 💢از ديدگاه قرآن کريم عامل اصلي سقوط انسان ⬅️غفلت➡️ است و براي اين‌که انسان مسير تکاملي خودش را بپيمايد و به هدف مطلوبي که بايد برسد، نائل شود، بايد متوجه باشد که هدف کجاست، راه چيست، چه امکاناتي دارد، و چگونه بايد از اين امکانات استفاده کند که به آن هدف برسد. ✳️اگر انسان از اين مسايل غفلت کند، نيروهايش را صرف چيزهاي ديگري مي‌کند که تأثيري در رسيدن به آن هدف ندارند و حتي گاهي او را از هدف دور مي‌کنند، و گاهي چنان دور مي‌شود که ديگر راه را گم مي‌کند و حتي اگر هم بخواهد برگردد، نمي‌تواند. ✴️بنابراين اگر انسان بخواهد به اين بلاها مبتلا نشود، بايد بکوشد که آگاهي خودش را نسبت به اين مسايل حفظ کند. به اين مناسبت، مقداري درباره «‌غفلت‌» از ديدگاه قرآن و عواملي که موجب رفع غفلت مي‌شود، بحث کرديم و نهايتاً به اين‌جا رسيديم که در مقابل غفلت، مفاهيمي چون علم، معرفت، دانش، بينش، شعور، آگاهي و بصيرت قرار مي‌گيرند که همگي انواعي از آگاهي، شناخت و علم هستند. 🔆هم‌چنين اشاره کرديم که کليد اصلي علم، ⬅️ تفکر ➡️ است، و وقتي انسان مي‌خواهد چيزهايي را که نمي‌داند بفهمد بايد از دانسته‌هاي قبلي‌اش استفاده کند؛ در آنها تأمل کند، و ارتباط آن‌ها را با مفاهيم ديگر کشف سازد تا به نتيجه جديدي برسد. گفتيم که قرآن کريم تأکيد بسياري روي فکر دارد و حتي سفارش مي‌کند که درباره موضوعات خاصي فکر کنيد يا کساني که درباره اين مسايل فکر نمي‌کنند، را نکوهش مي‌کند. ♻️اين موضوعات همه در فرمول اصول دين خلاصه مي‌شود. اين‌که‌ انسان بايد بداند از کجا آمده، به کجا مي‌رود و چه راهي را بايد بپيمايد که به هدف برسد، اين‌گونه در اسلام جواب داده مي‌شود که ما از خداييم، به سوي آخرت مي‌رويم و در اين عالم بايد رفتار اختياري داشته باشيم و براساس معرفت، شناخت و حجت راهي را بپيماييم که ما را به قرب خداي متعال نائل مي‌کند.عنوان کلي اين راه نيز اطاعت و بندگي خداست. پس بايد درباره توحيد، نبوت، معاد و متعلقات آن فکر کنيم؛ البته اين يک‌ روي سکه است. 📚منبع: درس اخلاق مورخ ۹۴/۱/۲۶ 📚 @kashkool_marefat
(بخش دوم)👆 🔴ملازمه ميان خداشناسي و خودشناسي 📣 رحمت الله علیه: 💠روي ديگر سکه اين است که از يک نگاه، همه اين‌ها به شناخت انسان برمي‌گردد. مي‌گويد: فکر کن از کجا آمده‌اي. مي‌‌گويي من خود‌به‌خود به وجود نيامده و واجب‌‌الوجود نيز نيستم؛ پس يک موجود فقير وابسته هستم. وقتي خود را شناختي، معرفتي از خدا نيز پيدا مي‌کني. ♨️اعتقاد به معاد نيز سرنوشت نهايي انسان را نشان مي‌دهد و مي‌گويد خودت را بشناس که به کجا مي‌رسي و هدفت کجاست. شناخت هدف و غايت انسان نيز يک نوع معرفت انسان است؛ ❇️به‌‌خصوص با توجه به تعبيري که بعضي از منطقيين به کار مي‌برند و مي‌گويند تعريف کامل، تعريفي است که شامل علل چهارگانه باشد و علت فاعلي، علت غايي و احياناً ماده و صورت را بيان کند. 🔰بنابراين شناخت خدا، شناخت علت فاعلي انسان، و شناخت معاد، شناخت علت غايي انسان است، و هر دو به نوعي معرفت از انسان برمي‌گردد. ♻️روايت «‌من عرف نفسه فقد عرف ربه‌»که به سندهاي متعدد از طرق شيعه و سني نقل شده است نيز مؤيد ملازمه بين خودشناسي و خداشناسي است و البته عکس آن نيز صادق است؛نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ. وقتي خود را بشناسيد، خدا را مي‌‌شناسيد و وقتي خدا را فراموش کنيد، خودتان را هم فراموش مي‌کنيد. 📛بدترين غفلت‌ها اين است که انسان نفهمد خودش کيست، کجاست و چه کاره است. با توجه به اين مقدمات، جا دارد که درباره خودمان بيشتر فکر کنيم که چه موجودي هستيم و از جهات متعددي خودمان را بشناسيم. ✅فکر کردن در اين زمينه، از يک سو خودشناسي و از سوي ديگر خداشناسي است. در اين صورت مي‌‌توانيم بفهميم که خدا چه حکمت‌هايي به کار برده و انسان را چگونه آفريده است و مسيرش را چگونه قرار داده است. 📚منبع: درس اخلاق مورخ ۹۴/۱/۲۶📚 @kashkool_marefat
🔴عامل اصلی سقوط انسان (بخش اول) 📣 رحمت الله علیه: 💢از ديدگاه قرآن کريم عامل اصلي سقوط انسان ⬅️غفلت➡️ است و براي اين‌که انسان مسير تکاملي خودش را بپيمايد و به هدف مطلوبي که بايد برسد، نائل شود، بايد متوجه باشد که هدف کجاست، راه چيست، چه امکاناتي دارد، و چگونه بايد از اين امکانات استفاده کند که به آن هدف برسد. ✳️اگر انسان از اين مسايل غفلت کند، نيروهايش را صرف چيزهاي ديگري مي‌کند که تأثيري در رسيدن به آن هدف ندارند و حتي گاهي او را از هدف دور مي‌کنند، و گاهي چنان دور مي‌شود که ديگر راه را گم مي‌کند و حتي اگر هم بخواهد برگردد، نمي‌تواند. ✴️بنابراين اگر انسان بخواهد به اين بلاها مبتلا نشود، بايد بکوشد که آگاهي خودش را نسبت به اين مسايل حفظ کند. به اين مناسبت، مقداري درباره «‌غفلت‌» از ديدگاه قرآن و عواملي که موجب رفع غفلت مي‌شود، بحث کرديم و نهايتاً به اين‌جا رسيديم که در مقابل غفلت، مفاهيمي چون علم، معرفت، دانش، بينش، شعور، آگاهي و بصيرت قرار مي‌گيرند که همگي انواعي از آگاهي، شناخت و علم هستند. 🔆هم‌چنين اشاره کرديم که کليد اصلي علم، ⬅️ تفکر ➡️ است، و وقتي انسان مي‌خواهد چيزهايي را که نمي‌داند بفهمد بايد از دانسته‌هاي قبلي‌اش استفاده کند؛ در آنها تأمل کند، و ارتباط آن‌ها را با مفاهيم ديگر کشف سازد تا به نتيجه جديدي برسد. گفتيم که قرآن کريم تأکيد بسياري روي فکر دارد و حتي سفارش مي‌کند که درباره موضوعات خاصي فکر کنيد يا کساني که درباره اين مسايل فکر نمي‌کنند، را نکوهش مي‌کند. ♻️اين موضوعات همه در فرمول اصول دين خلاصه مي‌شود. اين‌که‌ انسان بايد بداند از کجا آمده، به کجا مي‌رود و چه راهي را بايد بپيمايد که به هدف برسد، اين‌گونه در اسلام جواب داده مي‌شود که ما از خداييم، به سوي آخرت مي‌رويم و در اين عالم بايد رفتار اختياري داشته باشيم و براساس معرفت، شناخت و حجت راهي را بپيماييم که ما را به قرب خداي متعال نائل مي‌کند.عنوان کلي اين راه نيز اطاعت و بندگي خداست. پس بايد درباره توحيد، نبوت، معاد و متعلقات آن فکر کنيم؛ البته اين يک‌ روي سکه است. 📚منبع: درس اخلاق مورخ ۹۴/۱/۲۶ 📚 @kashkool_marefat
(بخش دوم)👆 🔴ملازمه ميان خداشناسي و خودشناسي 📣 رحمت الله علیه: 💠روي ديگر سکه اين است که از يک نگاه، همه اين‌ها به شناخت انسان برمي‌گردد. مي‌گويد: فکر کن از کجا آمده‌اي. مي‌‌گويي من خود‌به‌خود به وجود نيامده و واجب‌‌الوجود نيز نيستم؛ پس يک موجود فقير وابسته هستم. وقتي خود را شناختي، معرفتي از خدا نيز پيدا مي‌کني. ♨️اعتقاد به معاد نيز سرنوشت نهايي انسان را نشان مي‌دهد و مي‌گويد خودت را بشناس که به کجا مي‌رسي و هدفت کجاست. شناخت هدف و غايت انسان نيز يک نوع معرفت انسان است؛ ❇️به‌‌خصوص با توجه به تعبيري که بعضي از منطقيين به کار مي‌برند و مي‌گويند تعريف کامل، تعريفي است که شامل علل چهارگانه باشد و علت فاعلي، علت غايي و احياناً ماده و صورت را بيان کند. 🔰بنابراين شناخت خدا، شناخت علت فاعلي انسان، و شناخت معاد، شناخت علت غايي انسان است، و هر دو به نوعي معرفت از انسان برمي‌گردد. ♻️روايت «‌من عرف نفسه فقد عرف ربه‌»که به سندهاي متعدد از طرق شيعه و سني نقل شده است نيز مؤيد ملازمه بين خودشناسي و خداشناسي است و البته عکس آن نيز صادق است؛نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ. وقتي خود را بشناسيد، خدا را مي‌‌شناسيد و وقتي خدا را فراموش کنيد، خودتان را هم فراموش مي‌کنيد. 📛بدترين غفلت‌ها اين است که انسان نفهمد خودش کيست، کجاست و چه کاره است. با توجه به اين مقدمات، جا دارد که درباره خودمان بيشتر فکر کنيم که چه موجودي هستيم و از جهات متعددي خودمان را بشناسيم. ✅فکر کردن در اين زمينه، از يک سو خودشناسي و از سوي ديگر خداشناسي است. در اين صورت مي‌‌توانيم بفهميم که خدا چه حکمت‌هايي به کار برده و انسان را چگونه آفريده است و مسيرش را چگونه قرار داده است. 📚منبع: درس اخلاق مورخ ۹۴/۱/۲۶📚 @kashkool_marefat