eitaa logo
یادداشتهای علمی
638 دنبال‌کننده
48 عکس
6 ویدیو
50 فایل
این کانال به منظور انتشار فیش‌هایی است که در طول مطالعات خود یادداشت نموده ام شاید برای برخی سودمند باشد. @mhey2000 ادمین @halgeyoola @mostafa_khomaini
مشاهده در ایتا
دانلود
202030_1566884228.mp3
9.2M
تعلیمی مبحث ادامه نسب اربع استاد
خلاصةالحساب ۲.mp3
30.03M
دوم درس از کتاب تالیف: شیخ بهائی رحمة الله علیه مدرسه علمیه استاد جایگاه علم حساب https://eitaa.com/joinchat/2796486669Cb62d5fdc46
202030_1602090156.mp3
9.74M
تعلیمی مبحث ادامه نسب اربع استاد
202030_902171525.mp3
6.94M
تعلیمی مبحث ادامه نسب اربع استاد
202030_659660417.mp3
7.6M
تعلیمی بحث مفرد و مرکب ۱ استاد
یادداشتهای علمی
#منطق تعلیمی بحث مفرد و مرکب ۱ استاد #عصمتی
این فایل جلسه اول از بحث مفرد و مرکب است که جا مانده بود.
رفتن یک ماده به ابواب ثلاثی مزید سماعی است یا قیاسی؟ کتاب شرح رضی بر شافیه ابن حاجب ج۱ ص۸۴ کتاب مغنی اللبیب باب رابع مبحث تعدیه فعل قاصر
رسائل: چگونه بین این مطالب 👇را میتوان جمع کرد؟ جناب شیخ از طرفی (در باب تصحیح حجیت ظنون، در صورت انفتاح باب علم) تبعیت از اماره را دارای مصلحتی دانسته اند که میتواند در صورت مخالفت با واقع، تدارک مافات بکند و از طرفی دیگر (در باب تجری)، مخالفت با اماره‌یِ مخالفِ با واقع را، مصداق تجری دانسته‌اند نه مصداق معصیت؟ مگر ایشان احکام را تابع مصالح و مفاسد نمیدانند؟ چگونه تبعیت از اماره را واجب نفسی نمیدانند (و یا تخلف از آنرا معصیت نمیدانند) درحالی که آنرا (در صورت مخالفت با واقع) دارای مصلحتی دانسته‌اند که میتواند مصالح ملزمه‌یِ فوت شده را تدارک کند؟ یعنی چگونه چیزی را (یعنی تبعیت از اماره ای که مخالف بانفس‌الامر است) دارای مصلحت ملزمه میدانند ولی آنرا واجب نفسی نمیدانند در حالی که از طرفی احکام را تابع مصالح و مفاسد میدانند و از طرفی مُقِر به این هستند که تبعیت از اماره، دارای مصلحت ملزمه است)؟ چیزی که این مسئله را جالب تر میکند، این است که ایشان در اوایل بحث "امکان تعبد به ظن" (در ضمن صحبت از قاعده اولی در عمل به ظنون) میگویند: «عمل غیرتعبدی (که مستلزم تشریع نیست) به ظنی که دلیل بر اعتبارش نداریم، اگر مخالف با اماره معتبر باشد، حرام است» ایشان اولا، حرمت را مقید نکرده اند به صورتی که اماره ی معتبره (که با آن مخالفت میشود)، موافق با واقع باشد و درنتیجه ثانیا، حرمت را به "عمل به ظن‌غیرمعتبر" استناد داده اند نه به "مخالفت با واقع". (درحالی که [همانطور که اول سوال ذکر شد]، در جایی دیگر از رسائل، مخالفت با اماره معتبره را صِرفا تجری دانسته اند ولذا حرمت را مشروط به مخالفت با واقع دانسته‌اند ) (ج1 ص27؛ قوله: «و بالجملة فالعمل بالظن إذا لم يصادف الاحتياط، إذا وقع على غير وجه التعبد به فهو محرم إذا استلزم طرح ما يقابله من الأصول و الأدلة المعلوم وجوب العمل بها هذا». انتهی بالاختصار الیسیر). جمع بین این مطالب (بدون اینکه بخواهیم حمل بر خطا یا تسامح بکنیم) چیست؟
یادداشتهای علمی
#سوال رسائل: چگونه بین این مطالب 👇را میتوان جمع کرد؟ جناب شیخ از طرفی (در باب تصحیح حجیت ظنون، در ص
۱- مصلحت سلوکیه برای تصحیح حجیت اماره در فرض مخالفت آن با واقع مطرح شده است و صرفا مصحح حجیت و جبران کننده مصلحت فوت شده است و خودش به گونه ای نیست که بگوییم اگر عمل به اماره را ترک کرد مصلحتی را از دست داده به همین دليل است که اگر به اماره عمل نکرد و اتفاقا عملش صحیح بود و مصلحت واقع را درک کرد به جهت مخالفت با اماره نمی گویند مصلحتی از دستت رفته پس استحقاق عقاب داری. بنابراین مصلحت سلوکیه مانند مصلحت مثل نماز نیست. ۲- مصلحت همیشه وجوب نفسی ساز نیست. ۳- حرمت عمل به اماره غیر معتبر یا بنابر دلیل خاص است مثل حرمت عمل به قیاس یا بنابر دلیل عام است مثل شهرت فتوایی متاخرین که تحت عمومات و اطلاقات حرمت عمل به ظن است. البته به نظر می‌رسد قسم دوم را مرحوم شیخ قدس سره حمل بر مواردی کرده اند که یا در مقابل اماره غیر معتبر حکم ظاهری حرمت است مثل استصحاب حرمت و یا در مقابلش اصل واجب العملی است این مورد را حرام گفته اند به معنای اینکه ترک واجب است(پس صرف مخالفت با اماره معتبر حرام نیست). پس حرمت عمل به ظن غیر معتبر در مواردی که حرمت از عمومات فهمیده می‌شود نفسی نیست. ۴- حرام بودن اماره غیر معتبر اطلاق ندارد بلکه در سه مورد است اول دلیل خاص بر حرمت دارد مثل قیاس دوم مخالف با حکم ظاهری حرمت مثل حرمت استصحابی باشد سوم مخالف با اصل واجب العمل باشد. این حرمت ربطی به موافقت یا مخالفت با واقع ندارد و غیر مورد اول حرمت نفسی هم نیست که بخواهد مصداق معصیت باشد بنابراین اینکه مرحوم شیخ قدس سره در بحث تجری آن را مصداق تجری دانسته اند لحاظ واقع را نموده اند که اگر موافق با واقع نبود تجری است و اینکه در بحث دیگر آن را حرام دانسته اند لحاظ واقع را نکرده اند و حرمت آن مثل حرمت شراب نیست که گفته شود معصیت است صرفا حرمت به معنای مخالفت با حکم ظاهری است.
۰۷ درایه.mp3
28.58M
جلسه هفتم بر اساس کتاب اصول الحدیث و احکامه تالیف آیت‌الله سبحانی مدظله‌العالی استاد مقدمه کتاب: اصطلاحات رایج در علم درایه(سند، متن، سنت)
۰۸ درایه .mp3
24.25M
جلسه هشتم بر اساس کتاب اصول الحدیث و احکامه تالیف آیت‌الله سبحانی مدظله‌العالی استاد مقدمه کتاب: اصطلاحات رایج در علم درایه(حدیث، خبر، اخباری)
۰۹ درایه.mp3
22.13M
جلسه نهم بر اساس کتاب اصول الحدیث و احکامه تالیف آیت‌الله سبحانی مدظله‌العالی استاد مقدمه کتاب: اصطلاحات رایج در علم درایه(اثر، حدیث قدسی، فرق حدیث قدسی با قرآن، فرق حدیث قدسی با حدیث مطلق و عادی)