همچنين کثرت مفاهيم فلسفي، يا تعدد مفاهيم ماهوي و فلسفي در موردي، دليل کثرت جهات و حيثيات خارجي آن نمي‌شود و چنان‌که در مورد وجدانيات و علوم حضوري دانستيم، با اينکه معلوم ما امر واحد و بسيطي است، ذهن مفاهيم متعددي از آن مي‌گيرد و آن را به‌صورت قضيه‌اي مرکب از چند مفهوم منعکس مي‌سازد. آموزش فلسفه، درس۲۱ #اصالت_وجود #آیت_الله_مصباح

#دکتر_نصر #اصالت_وجود

#اعتباری_بودن_وجود_نزد_شیخ_اشراق فاذن الصفات كلّها تنقسم الى قسمين : صفة عينيّة و لها صورة فى العقل، كالسواد و البياض و الحركة؛ و صفة وجودها فى العين ليس الاّ نفس وجودها فى الذهن، و ليس لها فى غير الذهن وجود. فالكون فى الذهن لها فى مرتبة كون غيرها فى الاعيان، مثل الامكان و الجوهريّة و اللونيّة و الوجود و غيرها ممّا ذكرنا . و اذا كان للشيء وجود فى خارج الذهن، فينبغى ان يكون ما فى الذهن منه يطابقه . و أمّا الذى فى الذهن فحسب، فليس له فى خارج الذهن وجود حتّى يطابقه الذهنىّ. مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ج2، 71 #شیخ_اشراق #اصالت_وجود

هرچیزی که صدق خارجی دارد یک نحوه وجود خارجی هم حتما دارد، این قاعده در بحث اصالت وجود کاربرد جدی دارد. با توجه به این قاعده باید ماهیت را خارجی دانسته و در مورد نحوه ی وجود آن در خارج گفت و گو کرد. الهیات شفا، ص160و تعلیقات صدرا بر شفاص686( در صفحات قبل نیز به این بحث پرداخته اند) #اضافه #اصالت_وجود

#اصالت_وجود فهم بنده از درس استاد کرمانشاهانی حفظه الله

#گعده_فلسفه #استاد_امینی_نژاد #اصالت_وجود

#گعده_فلسفه #استاد_امینی_نژاد #اصالت_وجود

چرا نزاع #اصالت_وجود صرفا در دو مفهوم وجود و عدم است؟ چرا وحدت یا فعلیت یا... طرف بحث قرار نمی گیرد؟ در مواجهه با یک شی با مفاهیم متعددی از جمله وجود، وحدت، فعلیت، درخت(ماهیت) و... رو به رو می‌شویم. بنابراین، لازم است که توضیح داده شود چرا بحث محدود به دو طرف وجود و ماهیت شده است؟برای این امر تقسیم زیر مطرح می شود. 1- شی یا در ذهن و خارج به شکل توامان است، یا اینچنین نیست. اگر توأمان در خارج و ذهن نباشد. یا فقط در ذهن است، یا 2- فقط در خارج. اگر صرفاً در ذهن باشد یا 3- مصداق دارد یا 4- مصداق ندارد. از میان موارد مطرح شده مورد چهارم به دلیل اینکه منجر به سفسطه می‌شود، حذف می‌گردد. مورد دوم نیز به یک معنا نمی‌تواند محل بحث باشد. چراکه صحبت از این است که کدام یک از مفاهیم و مدرک های انسان می تواند نماینده امر واقعی باشد. موردی که عین خارجیت است، نمی‌تواند در دایره مفهومی قرار بگیرد، بنابراین در این مرحله یعنی مرحله بررسی مفاهیم مطرح نمی‌شود. بنابراین، در دایره مفاهیم صرفاً شماره 1 و 3 باقی می‌ماند که مورد 1 را مفاهیم ماهوی نام گذاری می‌کنیم و مورد 3 را مفاهیم فلسفی می نامیم و مفهوم وجود را به‌عنوان بارز ترین مفهوم، به عنوان نماینده آن در بحث می‌آوریم. بنابراین، هیچ فرقی میان مفهوم وجود، وحدت و... در محل بحث نیست و می‌توان وحدت را به جای وجود با ماهیت سنجید. همه اینها یک محتوا را منتقل می‌کنند.