✍شرح یک روایت تفسیری، درباره سبک زندگی اسلامی امام رضا(ع) فرمود: خدای متعال به سه چيز، به شکلِ با هم، فرمان داده است: 1⃣ به نماز و زكات (أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ)؛ پس هر که نماز بگزارد؛ ولی زكات ندهد، نمازش قبول نمی‌‏شود. 2⃣ به سپاسگزارى از خدا و پدر و مادر (... أَنِ اشْكُرْ لي‏ وَ لِوالِدَيْكَ)؛ پس هر که سپاسگزار پدر و مادرش نباشد؛ خدا را هم سپاس نگفته است. 3⃣به پروا از خدا و پيوند با خويشان (اتَّقُوا اللَّهَ الَّذي تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ)؛ پس هر که با خويشانش، پيوند نداشته باشد، از خدا هم پروا ندارد. إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ بِثَلَاثَةٍ مَقْرُونٍ بِهَا ثَلَاثَةٌ أُخْرَى أَمَرَ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ فَمَنْ صَلَّى وَ لَمْ يُزَكِّ لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ صَلَاتُهُ وَ أَمَرَ بِالشُّكْرِ لَهُ وَ لِلْوَالِدَيْنِ فَمَنْ لَمْ يَشْكُرْ وَالِدَيْهِ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ وَ أَمَرَ بِاتِّقَاءِ اللَّهِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ فَمَنْ لَمْ يَصِلْ رَحِمَهُ لَمْ يَتَّقِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ (خصال، ج1، ص156). 📌توضیحاتِ شارح: 1. زکات در فرهنگ قرآن و روایات، به معنای هرگونه دادن مال در راه خدا به نیازمندگان و گرفتاران جامعه است. گرفتن زکات به معنای مصطلح آن، نیازمند قرینه است و چون اینجا چنین قرینه‌ای وجود ندارد؛ منظور از زکات، همان کمک مالی به نیازمندان است. 2. از روایت دانسته می‌شود خدا نمازی را که با دستگیری از افتادگان جامعه همراه نباشد، قبول نمی‌کند. 3. قبول، غیر از صحت است. نمازِ صحیح، نمازی است که طبق دستور شرع (رساله احکام) خوانده می‌شود و انسان را از عذاب بی‌نمازی می‌رهاند؛ ولی قبول، آن ارزشی است که نمازخوانده‌شده پیدا می‌کند. بر پایۀ این روایت، نمازِ بی‌دستگیری از نیازمندان، نمازی صحیح؛ ولی کم یا بی‌ارزش است. 4. همان‌گونه که شکر خدای متعال هم به دل است، هم به زبان و هم به عمل (کافی، ج2، ص95، روایات 9 و 10)؛ همین رفتار را با پدر و مادر نیز باید داشت؛ از صمیم قلب و با گفتن و در عمل، نشان دهیم که قدردان زحمات آنها هستیم و سپاسگزار آنها. اگر کسی چنین نکرد؛ شکر خدا را هم به‌جا نیاورده است. کسی که شکر خدا نکند؛ مرتکب کفران نعمت شده است (ر.ک به کافی، ج2، ص390). او با یاد داشته باشد که عذاب الهی، سهمگین است: وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابي‏ لَشَديدٌ (ابراهیم:7). 5. برخی، با هدف رعایت تقوای بیشتر و رسیدن به معنویت بالاتر، با ارحام (بستگان نزدیک) خود رفت و آمد نمی‌کنند تا مبادا شبهه‌ناکی بخورند و ببینند و بشنود؛ خلاصه پیش خدا بسیار عزیز شوند؛ ولی این پنداری بیش نیست؛ چون این کار اگر به بریدن پیوند با ارحام بیانجامد؛ عینِ نافرمانی خدا است (نساء:1). به بیانی ساده‌تر: چنین افرادی با پندار تقوا، پیوند خود با خویشان را پاره می‌کنند در حالی که این کار، خود، مصداق بی‌تقوایی است. #شهادت_امام_رئوف_علیه‌السلام یادداشت‌های یک طلبه 👇 @yaddashtthayeyektalabeh