📄 نامه ای یکی از اهالی روستای بوران شهرستان آمل ✍️ سلام بر همه هم محلی های عزیز،روز روستا بر همه شما گرامیان،مبارک باد روستا را با همه ی زیبایی هایش دوست دارم،چون ریشه و اصالتم در آن است. از اینکه یک روستایی هستم به خود میبالم و به وجود بزرگان،اساتید،فرهیختگان و انسان های موفق این روستا افتخار میکنم وامیدوارم روستای با فرهنگ بوران روز به روز از همه لحاظ به پیشرفت بیشتری برسد و فرزندان این دیار چون ستارگان پرفروز،در آسمان علم و دانش و انسانیت بدرخشند،این شعرم پیشکش به محضر همه ی بورانی های عریزم: "اهل بورانم من زاده ی این خاکم ریشه در خاک وطن دارم من خانه ام آن طرف رود ،کنار باغیست باغ سرسبز و قشنگ از درختان صنوبر ،لبریز روی پرچین همین باغ،تمشک و پیچک نرم نرم از پی هم می پیچند. گوشه ی باغ،درختی به صلابت باقیست روزگاریست در این باغ،حیاتی دارد لانه ای ساخت کلاغ آن بالا فصل زیبای بهار نرم، نرمک پس سرمای زمستان آید همه جا شور و صفا همه جا نور امید سبزه از خاک دمید چون که سهراب بگفت: "آسمان مال من است و هوا،عشق،زمین مال من است" من بگویم:نه سپهر و نه زمین،مال من است که خداوند سپهر که خداوند زمین،مال من است دلخوشم با همه ی حکمت تو در عالم دلخوشی های جهان یک دو،سه نیست هر کجا را نگری،دلخوشی می بارد آسمان دلخوشی لحظه ی تقدیر من است سبزه زاری که پر از نرگس و یاس وحشیست شبنم روی گل سرخ،چه مقدار قشنگ و زیباست چون که سهراب بگفت:"چشم را باید شست جور دیگر باید دید" دلخوشی های جهان یک دو،سه نیست؛ مثلا ماهی ها،که به آب کمی از حوض قناعت دارند یا کبوتر ،که به یک تکه ی نان دل خوش کرد دل خوش ،سیری چند؟ دلخوشی بودن بابا همه جا همره توست نفس گرم تو ، آرامش جان پدرم دلخوشی زندگی دیروزم مادرم..... تا ابد سایه ی لطفت به سرم باداباد مادرم دلخوشی زندگی امروزم عاشقت میمانم عشق اندازه ی لبخند خدا شیرین است آدمیزاد گهی شاد و گهی غمگین است این همان دلخوشی زندگی است. مرغ همسایه برایم مرغ است نکند غاز شود مرغک همسایه ی ما وخدا باز کند از کرمش ،هر چه در بسته ی ما 🆔 @yade_ayyaam ✅ کانال: "یاد ایام"

⏳ ۱۵ مهر ۱۳۸۸ - دیدار رهبر انقلاب با مردم چالوس و نوشهر در زیر باران شدید💦 📽 حضرت آقا: تا کی شمارو زیر این بارون نگه دارم⁉️ 🌈 شعار مردم: 💦 باران رحمت آمد، رهبر ما خوش آمد💕 🌿 توصیه رهبر به مردم بویژه جوانان: 💛 ای جوان های عزیز؛ هرچه می توانید در عمق بخشیدن به بصیرت خود تلاش کنید . . . 🎞 این سخنرانی در ایام فتنه 88 انجام شده؛ . . . فتنه هایی که در طول این چهل سال و اندی همواره از طرف دشمنان طراحی و اجرا شده که راه مقابله با انواع توطئه های ضد انقلاب، بصیرت، بینش و آگاهی اقشار مردم است 🆔 @yade_ayyam ✅ کانال: "یاد ایام"

خواستم اربعین را کربلا باشم نشد از نجف پای پیاده کربلا باشم نشد آرزویی در دلم ماند همین بغضم گرفت خواستم با مادرم در کربلا باشم نشد 🆔 @yade_ayyam

📢 صوت | تحلیل راهبردی و زیبا توسط رهبر انقلاب از اربعین حسینی ⏳ ۴۵ سال قبل 🆔 @yade_ayyam

❗️🎬 کلیپ | نوحه‌خوانی نزارالقطری (فارسی و عربی) - به مناسبت اربعین حسینی 🏴 أبد والله ما ننسى حسينا 🌴 #حب_الحسین_یجمعنا 🆔 @yade_ayyam

🎬 کلیپ | نسیمی جانفزا می آید بوی کرببلا می آید 🎤 با صدای: حسین سازور 🆔 @yade_ayyam

از دور سلام یااباعبدالله من ایرانم و تو عراقی چه فراقی چه فراقی... #کربلا #اربعین

🌴 روضه امام حسین(ع) - با صدای شهید شیخ احمد کافی @yade_ayyam

🎞 روایت پیاده روی اربعین حسینی توسط شهید شیخ احمد کافی @yade_ayyam

#خاطره_نگاشت 💢 روایت حجت‌الاسلام رحیمیان از مهمان‌نوازی مردم عراق از زوار امام حسین(ع)

🔰روایتی از سخاوت عشایر عرب در پذیرایی از زوار امام حسین(ع) در پیاده‌روی اربعین 🔸پیاده‌روی مسیر نجف به کربلا در ایام اربعین سبقه تاریخی دارد. آیت‌الله مسلم ملکوتی که مدتی در نجف سکونت داشت، در بخشی از خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است می‌گوید: یکی از خاطرات بسیار شیرین و روح‌نوازی که من از مدت اقامتم در نجف دارم، شرکت در مراسم پیاده‌روی از نجف به کربلا بود. در این مراسم علاوه بر اساتید، فضلا و طلاب، معمولا آقایان مراجع تقلید نیز شرکت داشتند. 🔸در میان راه، عشایر عرب که مذهب شیعه داشتند، زندگی می‌کردند. این‌ها از زائران امام حسین(ع) و طلاب و فضلا به نحو احسن پذیرایی می‌نمودند. هیچ فرقی میان افراد نمی‌گذاشتند و با همه به طور مساوی برخورد می‌کردند. وقت ناهار و شام در داخل چادرهای بزرگی که به منزله‌ سالن پذیرایی بود از آقایان استقبال می‌کردند و با خواهش و تمنا آنها را به چادر خویش به میهمانی می‌بردند. 🔸با همه تبلیغات سوئی که در نجف و شهرهای دیگر بر ضد روحانیت و حوزه‌ها شده بود، ولی اذهان این عشایر خالی از همه‌ این جوسازی‌ها بود. آنها اعتقاد عجیبی به روحانیت و زائران حسینی داشتند. گاهی مشاهده می‌شد خاک پای طلبه‌ها را از نعلین آنها جمع می‌کردند و برای استشفاء می‌بردند. این عشایر از نظر اقتصادی چندان وضع مطلوبی هم نداشتند. کنار فرات هر کدام مقدار اندکی برنج کاری می‌کردند و غذاهایشان هم اغلب برنج و ماست بود و خورش دیگری نداشتند. با این همه نسبت به زائران حسینی و طلاب، بسیار سخاوتمندانه برخورد می‌کردند و از هیچ چیز مضایقه نمی‌کردند. @yade_ayyam