🌟 «ذکر کثیر» و راه دستیابی به آن 🔸معنای #ذکر_کثیر این است که همه زندگی انسان را ذکر فرا بگیرد. چون ذکر، یک عبادت در عرض بقیه عبادات نیست؛ اینطور نیست که مثلاً بگوییم «انسان نماز بخواند، ذکر هم بگوید» یا مثلاً «ترک گناه کند، ذکر هم بگوید». ذکر درواقع یک اصل فراگیر است که همه زندگی انسان را در بر می‌گیرد. تمام ترک معاصی، ذکرند. تمام انجام تکالیف، ذکرند. منتها گاهی زندگی ما طوری است که بخشی از آن میشود ذکر، و بخشی میشود غفلت. 🔹 #ذکر_کثیر، آن ذکری است که سراسر زندگی انسان را در بر می‌گیرد و حتی خوابش هم ذکر می‌شود. البته این [امر] زمانی ممکن است که انسان وارد «بیت النور» شود، وارد محیطی شود که «أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یذْكَرَ فیهَا اسْمُهُ»[نور:36]. کار نبی اکرم(ص)، همین است؛ کار دشمن هم به پا کردن لهو و تجارت است. بیرون محیط ذکر، تجارت (خودِ تجارت) لهو است؛ داخل محیط ذکر، تجارت هم صلات است، ذکر است، عین بندگی است. 🔸 در محیط ذکر، خوابش هم ذکر است؛ ذیل آیه «كانُوا قَلیلاً مِنَ اللَّیلِ ما یهْجَعُونَ‏» [ذاریات:17] حضرت فرمود: اینها می‌خوابند، ولی خدای متعال خوابشان را بیداری حساب کرده؛ چرا؟ چون «أَهْلَ الذِّكْرِ» هستند، چون در محیط ذکر هستند. در محیط ذکر، آدم اگر بخوابد هم در حال ذکر است. 🔹 به قول آقایی می‌فرمود: اگر مجتهد شدی، بخوابی هم می‌گویند «مجتهدٌ نائم»؛ ولی وقتی مجتهد نیستی، اگر بیدار هم باشی و دائم کتاب ورق بزنی، با خوابت فرقی ندارد؛ کتاب ورق زدن، چیزی را حل نمی‌کند. یکی بخوابد هم طبیب است، دیگری بیدار باشد هم طبیب نیست. وقتی عالم به طب شدی، بخوابی هم طبیبی. ولی وقتی طبیب نباشی، اگر پشت میز هم بنشینی و ادا در بیاوری و کتاب باز کنی و نسخه بنویسی، فرقی ندارد؛ کسی این طوری طبیب نمی‌شود. ╭━═━⊰🍃🌼🍃⊱━═━╮ استاد میر باقری

استاد فیاض بخش: 🔻  #نماز_شب، مصداق «#ذکر_کثیر» است. انسان وقتی در نیمه های شب بلند می شود اگر همسرش هم اهل #نماز_شب است و حالا خواب مانده است، او را هم بیدار کند. 🔻در روایات متعددی توصیه شده است که انسان به تنهایی به نماز شب برنخیزد، بلکه خانواده اش را هم ـ البته اگر علاقمند هستند ـ بیدار کند.