✳️ دوش کجا بودهای؟
جان و جهان! دوش کجا بودهای؟
نی غلطم؛ در دل ما بودهای
دوش ز هجر تو جفا دیدهام
ای که تو سلطان وفا بودهای
آه که من دوش چهسان بودهام!
آه که تو دوش کهرا بودهای!
رشک برم کاش قبا بودمی
چونکه در آغوش قبا بودهای
زَهره ندارم که بگویم تو را:
«بی منِ بیچاره چرا بودهای؟!»
یار سبکروح! به وقت گریز
تیزتر از باد صبا بودهای
بیتو مرا رنج و بلا بند کرد
باش که تو بند بلا بودهای
رنگِ رخِ خوبِ تو آخر گُواست
در حرم لطف خدا بودهای
رنگ تو داری، که ز رنگ جهان
پاکی، و همرنگ بقا بودهای
آینهٔ رنگ تو عکس کسی است
تو ز همهرنگ جدا بودهای
#مولوی
هر که با ناراستان هَمسَنگ شد
در کمی افتاد و عقلش دَنگ شد
رُو اَشدّاهُ عَلَی الکُفّار باش
خاک بر دلداریِ اغیار پاش
#مولوی
🌱همسنگ: مصاحب
🌱دَنگ: احمق، حیران و سرگردان
🦋
✍هر کس با انسانهای تبهکار مصاحب شود، مسلماََ چنین کسی عقلش تباه میگردد. نسبت به کافران باصلابت و سرسخت باش و بر سر دوستی و عشق اغیار و بدسگالان خاک بپاش؛ یعنی برای دوستی آنان ارزشی قائل نباش.