🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز 🌺 سهم روز صد و بیست و چهارم خطبه ۱۹۸ بند ۴و ۵

🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز صد و بیست و چهارم ┄┄┅┅✿❀🍃🌹🍃❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه198 ، سفارش به تقوا 4⃣ بعثت پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و سختی های جاهليت: 🔻سپس خداوند سبحان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) را هنگامی مبعوث فرمود كه دنيا به پايان خود رسیده ، نشانه های آخرت نزديك و رونق آن به تاريكی گراييده و اهل خود را بپا داشته، جای آن ناهموار، آماده نيستی و نابودی ، زمانش در شرف پايان و نشانه های نابودی آن نزديك، موجودات در آستانه مرگ، حلقه زندگی آن شكسته و اسباب حيات درهم ريخته، پرچمهای دنيا پوسيده و پرده هايش دريده و عمرها به كوتاهی رسيده بود، در اين هنگام خداوند پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) را ابلاغ كننده رسالت، افتخارآفرين امت، چونان باران بهاری برای تشنگان حقيقت آن روزگاران، مايه سربلندی مسلمانان و عزت و شرافت يارانش قرار داد. 5⃣ ارزش و ويژگيهای قرآن 🔻 سپس قرآن را بر او نازل فرمود. نوری است كه خاموشی ندارد، چراغی است كه درخشندگی آن زوال نپذيرد، دريایی است كه ژرفای آن درك نشود، راهی است كه رونده آن گمراه نگردد، شعله ای است كه نور آن تاريك نشود، جداكننده حق و باطلی است كه درخشش برهانش خاموش نگردد، بنایی است كه ستونهای آن خراب نشود، شفادهنده ای است كه بيماريهای وحشت انگيز را بزدايد، قدرتی است كه ياورانش شكست ندارند و حقی است كه ياری كنندگانش مغلوب نشوند. قرآن، معدن ايمان و اصل آن است. چشمه های دانش و درياهای علوم است. سرچشمه ی عدالت و نهرهای جاری عدل است. پايه های اسلام و ستونهای محكم آن است. نهرهای جاری زلال حقيقت و سرزمينهای آن است. دريایی است كه تشنگان آن، آبش را تمام نتوانند كشيد، و چشمه هایی است كه آبش كمی ندارد، محل برداشت آبی است كه هر چه از آن برگيرند كاهش نمی يابد، منزلهایی است كه مسافران راه آن را فراموش نخواهند كرد و نشانه هایی است كه روندگان از آن غفلت نمی كنند، كوهسار زيبایی است كه از آن نمی گذرند. خدا قرآن را فرو نشاننده عطش علمی دانشمندان و باران بهاری برای قلب فقيهان و راه گسترده و وسيع برای صالحان قرار داده است، قرآن دارویی است كه با آن بيماری وجود ندارد. نوری است كه با آن تاريكی يافت نمی شود. ريسماني است كه رشته هاي آن محكم، پناهگاهی است كه قله آن بلند و توان و قدرتی است برای آنكه قرآن را برگزيند، محل امنی است برای هر كس كه آنجا وارد شود، راهنمایی است برای آنكه از او پيروی كند، وسيله انجام وظيفه است برای آنكه قرآن را راه و رسم خود قرار دهد، برهانی است بر آن كس كه با آن سخن بگويد، عامل پيروزی است برای آن كس كه با آن استدلال كند، نجات دهنده است برای آن كس كه حافظ آن باشد و به آن عمل كند و راهبر آنكه آن را بكار گيرد و نشانه هدايت است برای آن كس كه در او بنگرد، سپر نگهدارنده است برای آن كس كه با آن خود را بپوشاند و دانش كسی است كه آن را به خاطر بسپارد و حديث كسی است كه از آن روايت كند و فرمان كسی است كه با آن قضاوت كند. ┄┄┅┅✿❀🍃🌹🍃❀✿┅┅┄┄

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت42 3⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

✨ بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت42 (3) 🔹 بیماری و پاک شدن گناهان 🔻مورد بعدی شکایت از شرایط و اوضاع زمانه است . مولا علی (علیه السلام) در نامه ۱۵ در قالب مناجات به درگاه خدا اینگونه عرضه می دارد : «اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا»؛ خدایا ما به تو شکایت می کنیم از فقدان پیامبر (صلوات الله علیه) و کثرت دشمنان و متشدّد بودن خواسته هایِ مردممان. البته شکوه های مولا از دست خواص و عوام جامعه و دوست و دشمن فصل مفصلی از نهج البلاغه را تشکیل می دهد که در این مجال کوتاه فرصت بیان آن ها نیست . نکته آخر در بحث شکایت به درگاه خدا اثرِ شکوه مؤمن است. مولا علی (علیه السلام) در همین حکمت ۴۲ که موضوع بحث ماست اثر صحیح شکوه از درد و بیماری به درگاه خدا را ریزش گناهان و اثر نادرست و غیر واقعی را اجر بردن معرفی می کنند . 🔸 ۱. شکایت به درگاه خداوند🔻 از طرفی می فرمایند: «جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ»؛ خدا این شکوه و شکایتی که از درد و بیماری دارید باعث ریزش گناهانت قرار داده است. بعد می فرمایند : «فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ» البته اینجور نیست که بیماری ثواب داشته باشه چون ثواب دائر مدار عمل است . این بحث اول در بحث موضع شکوا که شکایت به خداست. 🔸 ۲. شکایت به مؤمن🔻 اما موضع دوم شکوا و شکایت ، شکایت به مومن است. از نگاه مولا علی (علیه السلام) اگر کسی دردش ، حاجتش ، مشکلش را به مؤمنی بگوید و شکوه بکند، گویا به خداوند رفته و به درگاه خدا شکایت می کند . شما در حکمت ۴۲۷ می خوانید، کسی که حاجتش را به مؤمنی شکوه کند گویا آن حاجت را به درگاه خدا برده و شکوه کرده است. مصادیقی هم برای این شکوه به مؤمن هست که مصداق اصلیش در نهج البلاغه شکوه مردم به کارگزاران حکومت اسلامی است. در نهج البلاغه گله و شکوه مردم از مشکلات و ناراحتی هایشان به کارگزاران حکومت اسلامی، مصادیق متعددی دارد که به چند دسته تقسیمش کردند: اول شکوه به امیرالمؤمنین (علیه السلام) به عنوان رهبر جامعه از دست مسؤولین زیر دست. نمونه اش در نامه ۱۹ هست. حضرت در نامه به حاکم فارس نوشتند: « همانا دهقانان سرزمین تو از دست تو به خاطر غلظت و خشونت و قساوت و تحقیر مردم و سختگیری شکوه و شکایت به من کردند.» 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...

🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز 🌺 سهم روز صد و بیست و پنجم خطبه ۱۹۷ تا ۱۹۶

🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز صد و بیست و پنجم ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه197: این سخنرانی در شهر کوفه در دوران زمامداران آن حضرت ایراد شد. 1⃣ فضائل امیرالمؤمنین (علیه السلام) 🔻اصحاب و ياران حضرت محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) كه حافظان اسرار او می باشند، می دانند كه من حتی برای يك لحظه هم مخالف فرمان خدا و رسول او نبودم. بلكه با جان خود پيامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) را ياری كردم، در جاهایی كه شجاعان قدمهايشان می لرزيد و فرار می كردند، آن دليری و مردانگی را خدا به من عطا فرمود. 2⃣ در سوگ پيامبر رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) 🔻رسول خدا در حالی كه سرش بر روی سينه ام بود قبض روح گرديد و جان او در كف من روان شد و آن را بر چهره خويش كشيدم. متصدّی غسل پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) من بودم و فرشتگان مرا ياری می كردند، گويا در و ديوار خانه فرياد می زد. گروهی از فرشتگان فرود می آمدند و گروهی ديگر به آسمان پرواز می كردند. گوش من از صدای آهسته آنان كه بر آن حضرت نماز می خواندند پر بود، تا آنگاه كه او را در حجره اش دفن كرديم. چه كسی با آن حضرت در زندگی و لحظات مرگ از من سزاوارتر است؟ پس مردم با دل بينا حركت كنيد و نيّت خويش را در جهاد با دشمن راست بداريد، سوگند بخدایی كه جز او خدایی نيست، من بر جادّه حق می روم و دشمنان من بر پرتگاه باطلند، می گويم آنچه را می شنويد و برای خود و شما از خدا طلب آمرزش دارم. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه196 : بعثت پيامبر و تحقير دنيا 🔹هشدار از غفلت زدگی 🔻خداوند هنگامی پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) را مبعوث فرمود كه نه نشانه ای از دين الهی برپا و نه چراغ هدايتی روشن و نه راه حقی آشكار بود. ای بندگان خدا! شما را به ترس از خدا سفارش می كنم و از دنياپرستی شما را می ترسانم، زيرا دنيا خانه ای ناپايدار و جايگاه سختی و مشكلات است. ساكنان دنيا در حال كوچ كردن و اقامت گزيدگانش به جدایی محكومند، مردم را چنان می تكاند كه باد سخت كشتی را در دل درياها می لرزاند، برخی از آنان در دل آب مرده و برخی ديگر بر روی امواج جان سالم به در برده و بادها با وزيدن آنها را به اين سو و آن سو می كشاند و هر جا كه خواهد می برد، پس آن را كه در آب می ميرد نمی توان گرفت و آن را كه رهاشده، به سوی مرگ می رود. ای بندگان خدا ! هم اكنون عمل كنيد كه زبانها آزاد و بدنها سالم و اعضا و جوارح آماده اند و راه بازگشت فراهم و فرصت زياد است، پيش از آنكه وقت از دست برود و مرگ فرا رسد، پس فرود آمدن مرگ را حتمی بشماريد و در انتظار آمدنش بسر نبريد. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت42 4⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ 🌹 شرح #حکمت42 (4) 🔹 بیماری و پاک شدن گناهان 🔻مصداق دوم شِکوه به کارگزاران حکومت اسلامی است. در نامه ۵۳ بند هشتم مولا علی (علیه السلام) به مالک اشتر نوشتند: « اگر اهل مالیات_مالیات دهندگان_به تو شِکوه کردند از سنگینی مالیات یا از مشکلی که برایشان پیش آمده نمی توانند مالیات بدهند یا قطع شدن آب و غیره، از آنها بار مالیات را سبک کن، به اندازه ای که امورشان اصلاح بشود. نکته آخر در مصادیق شِکوه این است که مولا علی (علیه السلام) در بند نهم از نامه ۵۳ به صورت یک قاعده کلی خطاب به مالک اشتر می فرمایند: « وقت بگذار شکایت هایِ مردم را خودت بشنو، بعد آنجا می فرمایند: « به خاطر اینکه شکایت های مردم از مشکلات نزد حاکمان اکثرا بی هزینه است. اینطور نیست که اگر بنشینی این شکایت ها را گوش بدهی، هزینهٔ سنگینی به حکومت تحمیل می‌شود و تو نمی توانی بدهی.» 🔸۳. شکایت به نا اهل 🔻 امّا موضع سوم و آخر دربارهٔ شِکوه، شکایت به نااهل است؛ که چند نکته دارد: اولا حضرت به طور کلی از شِکوه به غیر اهل بیت (علیهم السلام) نهی کردند که در واقع شِکوه به طاغوت است. 🔻در خطبه ۱۰۵ بندِ سوم می‌فرمایند: «...فاللهَ اللهَ أن تَشکُوا إلی مَن یُشکِی شَجوَکُم و لا یَنقُضُ بِرَأیِه ما قَد أبرَمَ لَکُم»؛ «خدارا خدارا از اینکه بخواهید شکایتتان را نزد کسی ببرید که نمی تواند مشکل شما را حل کند و با نظرش آنچه که برای شما و به نفع شما قطعی هم شده بوده را نقض کند. » نکته بعدی در شکایت به نا اهل، شکوه به کافر است. در حکمت ۴۲۷ می فرمایند: « کسی که شکایت بکند از حاجات خودش نزد کافر، گویا پیش کافر از دست خدا شکایت کرده است. » و سوم شِکوه از مصیبت مقدّر است. به صورت کلی شکایت از دست خدا تلقّی می‌شود که در حکمت ۲۲۸ می فرمایند که « وَ مَنْ أَصْبَحَ يَشْكُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بِهِ» ؛ «کسی که از مصیبت مقدّری که بر سرش آمده شکوه بکند، «فَقَدْ أَصْبَحَ يَشْكُو رَبَّهُ» در واقع از پروردگارش شکایت کرده است.» 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...