بسم الله الرحمن الرحیم هر روز را با یاد شهدا آغار کنیم 🌷 بسیجی شهید هاشم پرورده 🌷 تولد ۶ بهمن ۱۳۴۱ شیراز 🌷 شهادت ۵ مهر ۱۳۶۰ منطقه عملیاتی دارخوین استان خوزستان 🌷 سن موقع شهادت ۱۹ سال 🌷 امروز سالگرد شهادت این شهید عزیز می‌باشد ✍ بخش‌هایی از وصیتنامه این شهید عزیز ✅ جامعه‌اي که بخواهد حکومت الله در آن جامعه حکم فرما باشد، امکان ندارد مگر با يک شرط و آن يک شرط اين است که هميشه ما شهيد بشويم و به لقاءالله بپيونديم و بايد خون بدهيم و هجرت به سوي الله بکنيم ✅ خوشبختانه مکتب ما مکتب هجرت است و مکتب ما مبارزه‌اي است عليه مستکبران ✅ حال با ميل و اشتياق به جبهه جنگ عازم مي شوم تا دِين خود را نسبت به انقلاب و اسلام اَدا کرده باشم و مي توانم بگويم که من تا به حال اين قدر خوشحال نبوده ام 🤲 هدیه به ارواح طیبه شهدا، امام شهدا و شهدایی که امروز سالگرد شهادتشان می‌باشد و این شهید عزیز فاتحه باصلوات 🤲 دعای این شهید عزیز بدرقه امروزتان ان شاء الله 💚⃟○@yamahdi_entezar

#ختم_ششم_قرآن 📖 #روز_۱۵۶✨ #صفحه_۱۵۶✨ #سوره_مبارکه_اعراف #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4245488210Cc710201fe2

‌🔸ترتیل صفحه ۱۵۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4245488210Cc710201fe2

🔸ترتیل صفحه 156 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4245488210Cc710201fe2

#ترتیل #صفحه_156 سوره مبارکه #اعراف #سوره_7 #جزء_8 قاری: #منشاوی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4245488210Cc710201fe2

قرآن ترجمه المیزان سوره 7 سوره مبارکه الاعراف صفحه 156 وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (44) و بهشتيان دوزخيان را ندا مى کنند که ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود درست يافتيم; آيا شما هم آنچه را پروردگارتان [از عذاب] وعده کرده بود درست يافتيد؟ مى گويند: آرى، پس اعلام کننده اى ميانشان اعلام مى کند که لعنت خدا بر ظالمان باد; (44) الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ (45) همان کسانى که [ديگران را ]از راه خدا باز مى دارند و کجى آن را مى خواهند در حالى که آنان آخرت را انکار مى کنند. (45) وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ (46) و ميان بهشت و دوزخ حايلى است، و بر بلندى هاى آن مردانى هستند که هر کدام [از بهشتيان و دوزخيان ]را از سيمايشان مى شناسند; و بهشتيان را ندا مى کنند که سلام بر شما باد; اين در حالى است که آنان هنوز به بهشت در نيامده اند ولى اميد آن را دارند. (46) ۞ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (47) و هنگامى که چشمانشان به سوى دوزخيان گردانده شود مى گويند: پروردگارا! با مردم ستمکار قرار مده. (47) وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ (48) و اهل آن بلندى ها (اعراف)، مردمى را که از سيمايشان مى شناسند ندا مى کنند و مى گويند: جمعيّت شما و آن تکبّرى که مى کرديد کارى برايتان نساخت. (48) أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ (49) آیا اینها [= این واماندگان بر اعراف‌] همانان نیستند که سوگند یاد کردید رحمت خدا هرگز شامل حالشان نخواهد شد؟! (ولی خداوند بخاطر ایمان و بعضی اعمال خیرشان، آنها را بخشید؛ هم اکنون به آنها گفته می‌شود:) داخل بهشت شوید، که نه ترسی دارید و نه غمناک می‌شوید!(49) وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ (50) دوزخيان بهشتيان را ندا مى کنند که قدرى از آن آب يا از آنچه خدا به شما عطا کرده است بر ما فرو ريزد، [بهشتيان ]مى گويند: خدا اين دو را بر کافران حرام کرده است. (50) الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (51) همانان که دين خود را سرگرمى و بازيچه گرفتند و زندگى دنيا فريبشان داد، پس امروز ما آنان را از ياد مى بريم; چنان که آنان ديدار امروزشان را از ياد برده بودند و آيات ما را انکار مى کردند. (51) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4245488210Cc710201fe2

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۶🌷 👈 اصحاب اعراف: بخش عمده ای از آیات قرآن، در مورد معاد سخن می گوید. این بخش از قرآن، به مراحل گوناگونی که انسان ها از هنگام جان دادن به بعد تجربه می کنند، اشاره می کند. این بخش معمولاً با بیان ویژگی های بهشت یا دوزخ به پایان می رسد. این آیات امّا در مورد یکی از مراحل عجیبی سخن می گوید که برخی از انسان ها در قیامت در آن قرار می گیرند. بر اساس این آیات، پس از بهشتی شدنِ مؤمنانِ نیکوکار و دوزخی شدن کافرانِ بدکردار، گروهی از مردم باقی می مانند که اگرچه در دنیا ایمان داشته اند، گناهان و کارهای زشتشان از بهشتی شدن آنان جلوگیری می کند و حتّی آنان را تا مرز دوزخی شدن پیش می برد. آنان در «اعراف» (مکانی بلند) که بین بهشت و دوزخ قرار دارد، می ایستند و به حال و روز هر دو گروه بهشتی و دوزخی نظاره می‏کنند. گاهی به اهل بهشت و نعمت هایشان نگاه می کنند و به آنان درود می فرستند و آرزو می کنند که ایکاش با آنها می بودند؛ ولی حسـرت می خورند که گناهانشان اجازه‏ ی ورود به بهشت را از آنان گرفته است. گاهی هم نظرشان را به آن طرف یعنی جهنّم می اندازند و با دیدن عذاب های هولناک آن، از خدا درخواست می کنند که به آنان رحم کند و ایشان را با ستمکارانی که در آتش دوزخ می سوزند، قرار ندهد. البته در اعراف، افراد دیگری نیز حضور دارند؛ افراد بزرگ و والامقامی که همه‏ ی بهشتیان و دوزخیان را به خوبی می شناسند و اختیارات گسترده ای از سوی خدا به آنان داده شده است. در آن هنگام، این افراد به فریاد کسانی که در اعراف قرار دارند، می رسند و به آنان فرمان می دهند که بدون هیچ ترس و وحشتی وارد بهشت شوند. امام صادق در توضیح این آیات فرموده است: «اعراف، تپه ای بین بهشت و دوزخ است که تمام پیامبران و جانشینان آن ها، همراه افراد گنهکار زمان خودشان [که ایمان داشته اند] بر آن می ایستند؛ همانطور که فرمانده یک لشکر همراه افراد ناتوان لشکر می ایستد [و به آنان کمک می کند]. این در حالی است که افراد نیکوکار [پیشتر] به بهشت روانه شده اند. در آن هنگام، جانشینان پیامبران به آن گنهکاران می‏گویند: به برادران نیکوکار خود نگاه کنید که به بهشت روانه شده اند. و آنان به بهشتیان سلام می کنند.» این آیات، به یکی از اعتقادات مهم ما یعنی «شفاعت» اشاره می‏ کند. بر اساس این عقیده، پیشوایان بزرگ دین، فرشتگان، شهیدان و افراد صالح و نیکوکار با اجازه‏ ی خدا در روز قیامت به برخی از افراد باایمان که صلاحیت کامل برای بهشتی شدن ندارند، کمک می کنند و خداوند به سبب درخواست آن بندگان پاک، از گناهان این افراد صرف نظر می کند. در واقع، شفاعت، یکی از جلوه های رحمت و بخشایش خداست که در آینه ی برخی از بندگان شایسته‏ ی او نمایان می شود. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4245488210Cc710201fe2