برای همه‌ی آن‌ها که #محترمانه رفتن را پذیرفتند، به حرمت همه‌ی دندان‌قروچه‌های بعد از بغض، به حرمت همه #صبوری ها و #سکوت‌ های مومنانه و به حرمت همه‌ی چایی های یخ کرده و فتیله کردن پرز فرش... به حرمت همه‌ی زل‌زدنها به شکاف سقف و سیگارهای توی تراس... حکمت این است : دل سپردن به آنچه بالاسری مقدر کرده‌است. آنکه رفته حتما دلیلی محکم‌ برای بستن کوله‌اش داشته و رفته ... دعایش کن... آنکه مانده و‌ حرمت لحظات خوب را نگاه داشته و رنج کشیده و حسرت یک #آخ بلند را بر دل روزگار داشته دلم می‌گوید صبر بر رفته پیش خدا حرمت جانباز دارد، یک تکه از وجودش را راضی شده که برود...مثل اهدای عضو... #صبر تلخ است اما میوه‌ی شیرینی دارد. صبر کن و به جان بخر... خدا چیزی که می‌گیرد در عوضش چیزی بهتر برایت کنار گذاشته... آه بکش و‌ حسرت یک فریاد و پژواکش را بر جگر کوههای اطرافت بگذار ... . آه نام کوچک خداوند است که یک الف و لام معرفه بر سر آن گذاشته‌اند که با بقیه اشتباهش نگیری ... الآه ... همان #الله است ... تنهایی؟ قبول دارم دورت بگردم ... همدردیم ... من و تو و همه‌ی آدم‌های این کره‌ی خیس ...تنهایی رنج بشر معاصر است... تنهایی؟ یعنی از خدا تنها تر؟؟ خودش توی کتابش گفته : ما ودعک ربک و ماقلی ... ولت نکرده ... و لسوف یعطیک ربک فترضی... قول داده از دلت در می‌آورد... گریه کن ... بغض کن... آه بکش ... ولی حرمت تنهایی ات را نگاه دار... شیرین است... ببین کی گفتم ... https://t.me/hamedaskary