مولانا می‌گوید وقتی که انسان عاشق خدا شود، بحث جبر و اختیار هم پایان می‌گیرد. چون عاشق با جذبهٔ عشق، اختیار خود را در خواستهٔ حضرت معشوق مستهلک می‌کند و وجود جزئی خود را به هستیِ مطلق وصل می‌گرداند و از این اتحاد به اختیار مطلق می‌رسد. چون اختیار نسبی و نیم بند خود را به اختیار مطلق حق پیوند می‌زند و با آن اختیار بیکران همسو می‌شود. و بدین سان است دعای بندهٔ عاشق: کِای خداوندِ کریم و بردبار دِه امانم زین دو شاخهٔ اختیار جذبِ یک راهه، صراط المستقیم بِه ز دو راههٔ مردد ای کریم زین دو ره، گرچه همه مقصد تویی لیک خود جان کندن آمد این دویی زین دو ره گرچه به جز عزمِ تو نیست لیک هرگز رزم، چون بزمِ تو نیست (دفتر ششم ۲۰۶-۲۰۳) #کریم_زمانی/ شرح فیه مافیه      🍃🍃🍃