من معزالمومنین هستم، جان‌ها به فدای مظلومیتت آقاجاااان💔 #اهل_بیت_کلهم_نورٌ_واحد ●اعْلَمْ أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ علیهما السلام لَمَّا طُعِنَ وَ اخْتَلَفَ النَّاسُ عَلَیْهِ سَلَّمَ الْأَمْرَ لِمُعَاوِیَةَ فَسَلَّمَتْ عَلَیْهِ الشِّیعَةُ عَلَیْكَ السَّلَامُ یَا مُذِلَّ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ علیه السلام مَا أَنَا بِمُذِلِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَكِنِّی مُعِزُّ الْمُؤْمِنِینَ إِنِّی لَمَّا رَأَیْتُكُمْ لَیْسَ بِكُمْ عَلَیْهِمْ قُوَّةٌ سَلَّمْتُ الْأَمْرَ لِأَبْقَی أَنَا وَ أَنْتُمْ بَیْنَ أَظْهُرِهِمْ كَمَا عَابَ الْعَالِمُ السَّفِینَةَ لِتَبْقَی لِأَصْحَابِهَا وَ كَذَلِكَ نَفْسِی وَ أَنْتُمْ لِنَبْقَی بَیْنَهُمْ یَا ابْنَ النُّعْمَانِ إِنِّی لَأُحَدِّثُ الرَّجُلَ مِنْكُمْ بِحَدِیثٍ فَیَتَحَدَّثُ بِهِ عَنِّی فَأَسْتَحِلُّ بِذَلِكَ لَعَنْتَهُ وَ الْبَرَاءَةَ مِنْهُ فَإِنَّ أَبِی كَانَ یَقُولُ وَ أَیُّ شَیْ ءٍ أَقَرُّ لِلْعَیْنِ مِنَ التَّقِیَّةِ إِنَّ التَّقِیَّةَ جُنَّةُ الْمُؤْمِنِ (3) وَ لَوْ لَا التَّقِیَّةُ مَا عُبِدَ اللَّهُ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِكَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْ ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً(4) ●بدان که چون حسن بن علی علیهما السّلام مجروح شد و مردم با او نساختند، و در نتیجه کار [خلافت] را به معاویه (ملعون) واگذار کرد، شیعیان این گونه به او سلام می کردند: «سلام بر تو ای خوارکننده مؤمنان!» [و او در جواب ایشان] می فرمود: «من خوارکننده مؤمنان نیستم بلکه موجب #عزّت_مؤمنانم. من چون دیدم که شما تاب مقاومت در برابر ایشان را ندارید کار را به او (معاویه) واگذاردم تا با این کار، خود و شما را در میانشان نگه دارم، و این تصمیم من همچون تصمیم آن عالم بود که کشتی را معیوب ساخت تا برای صاحبانش باقی بماند، و حکایت من و شما این گونه است تا در میانشان زنده بمانیم». پسر نعمان! من به یکی از افراد شما حدیثی را می گویم و او از قول من آن سخن را نقل می کند، در نتیجه من نیز به خاطر این عمل وادار می شوم لعن و بیزاری از او را جایز شمارم، چرا که پدرم پیوسته و مکرّرا می فرمود: «چه چیزی نوربخش تر و عزیزتر از تقیّه برای چشم است؟ مسلّما تقیّه سپر و حافظ مؤمن است، و اگر تقیّه نبود، دیگر خداوند پرستش نمی شد»، و خداوند عز و جل فرموده: « لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِكَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْ ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً» ( آل عمران / 28) {مؤمنان نباید کافران را به جای مؤمنان به دوستی بگیرند؛ و هر که چنین کند، در هیچ چیز [او را] از [دوستیِ] خدا [بهره ای] نیست، مگر اینکه از آنان به نوعی تقیّه کنید.} 📙بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 75 صفحه 287 #جزء3