MOKHATAB .E. KHAS🦋 ✅ فرازی بسیار زیبا از یک مثنوی👌👌👌👌 🔹الهی و ربّی🥺 ............................. الهی به شور قیام حسین⚘ به فریاد سرخ و پیام حسین⚘ به آنان که محو نگاهش شدند⚘ شهید سرافراز راهش شدند..⚘ به مردانِ در عشق، ضرب‌المثل⚘ به مرگی که شیرین‌تر است از عسل⚘ به شیدایی مسلم بن عقیل⚘ به اول شهید از تبار خلیل..⚘ به دستی که در علقمه، شد قلم⚘ وفایش به عالم، عَلَم شد عَلَم⚘ به آبی که از چشمۀ مشک ریخت⚘ به زینب که از روی تلّ اشک ریخت⚘ به گودال بالاتر از طاقِ عرش⚘ به خونی که پاشید بر ساق عرش⚘ به «روز دهم» زیر چرخ کبود⚘ که «خورشید بر نیزه گل کرده بود»⚘ به قنداقه‌ای که به معراج رفت⚘ به پیراهنی که به تاراج رفت⚘ به اسبی که کوبید سر بر زمین⚘ به خون‌های جاری در آن سرزمین⚘ به ماهی که مهرش شده مشتری⚘ به ایثار انگشت و انگشتری⚘ به آیات کهف و به آیات نور⚘ به مهمانی سر، میان تنور⚘ به عاشق‌ترین خواهر روزگار⚘ که صبر و وفا را، شد آموزگار⚘ به غم‌های بانوی مَحمِل‌نشین⚘ به ایراد آن خطبۀ آتشین⚘ به شور مناجات مولا علی⚘ به جان‌های پیوسته با «یا علی»⚘ به تأثیر شب‌ناله‌هایِ کمیل⚘ به سوز علی، در دعای کمیل⚘ به دل‌های عاشق، قراری ببخش⚘ فروغی از آیینه‌داری ببخش⚘ که نور دل اهل بینش تویی⚘ سرآغاز هر آفرینش تویی⚘ به راه تو آنان که سر داده‌اند⚘ ز فضل تو ما را خبر داده‌اند..⚘ ندارم کسی جز تو فریاد‌رس⚘ تویی داد‌خواه و تویی داد‌رس⚘ الهی و ربی! پناهم بده⚘ به سرمنزل عشق راهم بده⚘ مرا جز تو، با کس سر و کار نیست⚘ پذیرندۀ توبه غیر از تو کیست؟⚘ نه چشمی نظر می‌کند سوی من⚘ نه راه فراری فراروی من..⚘ تو گرداندی از من بلا را به لطف⚘ ندیده گرفتی خطا را به لطف⚘ به صد مرحمت ای خدای جلیل⚘ پراکندی از من ثنای جمیل⚘ ثنایی که شایستۀ من نبود⚘ سزاوار تشریف این تن نبود⚘ ندیدی به کردار من جز قصور⚘ مرا بردی از چاهِ ظلمت به نور⚘ منم شرمسار از بَدِ حال خود⚘ زمین‌گیرِ زنجیرِ اعمال خود..⚘ نشد دامنم پاک از خار‌ها⚘ شکستم حریم تو را بار‌ها⚘ سزد گر ببارد بلا بر سرم⚘ که در بند نفس جنایت‌گرم⚘ نه این بد‌دلی، در سرشت من است⚘ حجاب دعا، فعل زشت من است⚘ تو آگاهی از زشتی کار من⚘ نباشد نهان از تو اسرار من⚘ مرا اشک‌باران‌تر از ابر کن⚘ عقوبت اگر می‌کنی، صبر کن⚘ مرا داد دنیا فریب از غرور⚘ به زندانم از آرزوهای دور⚘ نباشی اگر دست‌گیرم هنوز⚘ به نادانی خود دلیرم هنوز⚘ مرا خواب غفلت گرفتار کرد⚘ مرا نفس فرمان‌روا خوار کرد⚘ پی خواهش دل شدم سال‌ها⚘ شکسته‌ست از من پر و بال‌ها⚘ هوای دلم گشت دام فریب⚘ دچارم به این سرنوشت غریب⚘ چرا بی‌اثر اشک و آه من است؟!⚘ که سَدّ اجابت گناه من است⚘ گناهم، زیان جای سود آورد⚘ بَلا بر سر من فرود آورد..⚘ به کف غیر اندوه چیزی نماند⚘ ز‌ مُلک تو راه گریزی نماند⚘ الهی و ربّی! کرم کن کرم⚘ بخوان چون کبوتر مرا در حرم..⚘ تو پوشیده‌ای عیب‌های مرا⚘ ببین گریۀ های‌های مرا⚘ من آنم که بَر خود ستم کرده‌ام⚘ و کسبِ رضای تو کم کرده‌ام⚘ دلم در حریم تو نااهل بود⚘ دلیری من از سَرِ جهل بود⚘ مرا نیست هر چند قلب سلیم⚘ مکن چیره بر من عذاب الیم⚘ الهی و ربّی! من آن بنده‌ام⚘ که اینک تهی‌دست و شرمنده‌ام⚘ ضعیفم من و دردمند و حقیر⚘ ذلیلم من و مستمند و فقیر⚘ ز بیم تو در چشم من خواب نیست⚘ به روز عقوبت مرا تاب نیست⚘ عقوبت ز اعمال خود می‌کشم⚘ که طعم عذاب تو را می‌چشم⚘ به جُرمی که کردم در آن سال‌ها⚘ اسیرم اسیر سیه‌چال‌ها..⚘ چو با یادت آورده‌ام شب به روز⚘ امیدم تویی، هستی‌ام را مسوز⚘ اگر بر عذابت صبوری کنم⚘ صبوری کی از داغ دوری کنم؟⚘ به اکرام تو چشم اگر دوختم⚘ به امید عفوت چرا سوختم؟⚘ تو زنجیرِ جانِ مرا باز کن⚘ در آتش، زبان مرا باز کن⚘ که شیون بر‌آرم در آن آستان⚘ شوم با دل خسته هم‌داستان⚘ به حسرت بنالم ز دل مثل نای⚘ بگریم بر احوال خود، های‌های⚘ بخوانم تو را از سویدای جان⚘ که اِی آرمانِ دلِ عارفان!⚘ پشیمانم و سرپناهی نماند⚘ به جز آستان تو راهی نماند⚘ «عقوبت مکن عذرخواه آمدم⚘ به درگاه تو روسیاه آمدم»⚘ ندارم به جز لطف تو دادرس⚘ تو بیچارگان را به فریاد رس⚘ که غیر از تو بخشد گناه مرا؟⚘ که رحم آوَرَد اشک و آه مرا؟..⚘ نجاتم از این روسیاهی ببخش⚘ به این بی‌نوا آنچه خواهی ببخش⚘ #محمدجواد غفورزاده✍ اللهم عجل لولیک الفرج 🤲 @montagm 🦋⚘🦋⚘🦋