💎صفات شیعه در کلام امیرالمومنین علیه السلام (معروف به خطبه همام) #بخش_اول 🔹کراجکی در كتاب کنز الفوائد از نوف بكالى [۱] نقل مى كند كه گفت: حاجت و نيازى مرا به سوى اميرالمؤمنين عليه السلام مى كشانيد. براى شرفياب شدن به محضر آن حضرت جندب بن زهير، و ربيع بين خيثم و پسر خواهر او همّام بن عبادة بن خيثم را كه از اصحاب برنس [۲] و از عابدان و زاهدان زمانش بود بهمراه خود بردم و همگى شوق ديدار امير مؤمنان عليه السلام در سر داشتيم. آن حضرت را وقتى ملاقات كرديم كه از خانه خارج شده بود و به طرف مسجد مى رفت، با آن حضرت به راه افتاديم، در بين راه به چند نفر آدم هاى تن پرور و خوشگذران برخورد كرديم كه به بذله گويى مشغول بودند، همين كه ديدند امام عليه السلام به طرف آنها مى آيد، فوراً از جا برخاستند و سلام عرض كردند، امير مؤمنان عليه السلام به آنها جواب داد و سپس فرمود: از چه گروه و طايفه اى هستيد؟ عرض كردند: عدّه اى از شيعيان شما هستيم اى امير مؤمنان. 🔸امام عليه السلام فرمود: خير است، بعد از آن فرمود: يا هؤلاء؛ ما لي لا أرى فيكم سمة شيعتنا، وحلية أحبّتنا أهل البيت؟ نمى دانم چرا در چهره شما سيماى شيعه و ويژگى هاى دوستان اهل بيت را نمى بينم. آن گروه از روى حيا و شرمندگى سر خود را پايين انداختند. نوف گويد: جندب و ربيع رو كردند به امير مؤمنان عليه السلام و عرض كردند: اى امير مؤمنان، علامت شيعيان شما و ويژگى هاى آنها چيست؟ 🔹امام عليه السلام از جواب آندو خوددارى كرد و فرمود: تقوا پيشه كنيد و نيكوكار باشيد و بدانيد كه خداوند با تقوا پيشه گان و نيكوكاران است. همام بن عباده كه مردى عابد بود عرض كرد: به حقّ آن خدايى كه شما اهل بيت را گرامى داشت و برگزيد و مورد لطف و عنايت خود قرار داد و بر ديگران برترى بخشيد صفت شيعيان خود را براى ما بيان كن. 🔸امام عليه السلام فرمود: مرا سوگند مده، بزودى براى همه خواهم گفت. آنگاه دست همام را گرفت و داخل مسجد شد و بعد از آنكه دو ركعت نماز مختصر ولى با خشوع كامل بجا آورد در جاى خود نشست و در حاليكه حاضرين اطراف او را گرفته بودند رو به ما كرد و پس از حمد و ثناى الهى و درود فرستادن بر پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: امّا بعد، خداوند تبارك و تعالى كه مدح و ثناى او عظيم و نامهايش مقدس است خلق خود را آفريد و آنها را به بندگى واداشت و اطاعت خويش را بر آنها واجب نمود، و بين آنها روزى ايشان و وسيله زندگى و آسايش را تقسيم نمود، و هر يك را در جاى خود قرار داد، و از نظر دنيوى به هر يك موقعيّت و مرتبه خاصّى بخشيد، در حاليكه ذات مقدّسش از همه آنها بى نياز بوده است، نه اطاعت كسانى كه فرمانبردارى از دستوراتش مى كنند به او سودى مى بخشد و نه معصيت گنه كاران به او زيانى مى رساند. 🔹و راوى، كلام امام عليه السلام را ادامه داد تا به آنجا كه گفت: سپس اميرالمؤمنين عليه السلام دست مبارك خود را بر شانه همام بن عباده نهاد و فرمود: كسى كه از خصوصيات و #صفات شيعيان اهل بيت - كه خدا در قرآنش آنها و پيامبر را از هر گونه پليدى و آلودگى پاك معرفى فرموده - سؤال كرد بايد بداند كه آنها خداشناس هستند و معرفت به پروردگار دارند و به دستورات او عمل مى كنند، آنها اهل فضيلت و نعمتند. گفتار آنها راست و درست است، لباس اقتصاد و ميانه روى به تن نموده اند، با فروتنى راه مى روند و با ديگران برخورد مى كنند، به طاعت پروردگار گردن نهاده، و به بندگى او در برابر عظمتش خضوع مى كنند، چشمان خود را از آنچه خداوند حرام نموده پوشانيده و گوش هايشان را وقف شنيدن علوم دينى و مطالب مفيد مذهبى مى نمايند. حال آنها در هنگام بلا و ناراحتى مانند زمانى است كه در رفاه و راحتى بسر مى برند، زيرا به مقدرات الهى راضى و خوشنودند، اگر اجلى كه خداوند براى ايشان معين كرده نبود، جان در بدن ايشان به اندازه چشم بهم زدنى قرار نمى گرفت و دوست داشتند كه زودتر مرغ جان را از قفس تن رها كنند و به ديار محبوب پرواز كنند و به ديدار او بشتابند، چون مشتاق ديدار پاداش او مى باشند و از كيفر او ترسناكند. عظم الخالق في أنفسهم، وصغر ما دونه في أعينهم، فهم والجنّة كمن رآها فهم على أرائكها متّكؤن، وهم والنار كمن أدخلها فهم فيها يعذّبون. خالق يكتا در نظر ايشان با عظمت و بزرگ است و غير او به چشم آنها كوچك و ناچيز است، باور آنها نسبت به بهشت مانند كسى است كه آن را مى بيند و بر تخت هاى آن تكيه زده است، و اعتقاد آنها نسبت به دوزخ مانند كسى است كه در آن وارد شده و گرفتار عذاب است (و اين بالاترين مرتبه يقين يعنى حقّ اليقين است). دل هاى آنها اندوهگين و مردم از بدى آنها در امانند، بدن هاى ايشان لاغر و ضعيف و خواسته هاى دنيوى آنها كم و سبك مى باشد، عفّت نفس دارند معرفت آنها به دين خدا زياد است. دنيا ادامه👈

#بخش_دوم 🔸دنیا را كه دوران اندك و محدودى دارد با صبر و شكيبايى به پايان مى رسانند، ولى راحتى و آسايش بسيار طولانى به دنبال خواهند داشت، و اين تجارت سودمندى است كه خداوند بخشنده براى آنها آسان نموده است. آنها مردمان باهوش و زيركى هستند كه هرگاه دنيا به آنها روى آورد ايشان روى خوش نشان ندهند، و چون بدنبال آنها براه افتد، آن را خسته و ناتوان سازند، و هرگز جواب مثبت ندهند. 🔹هنگامى كه شب فرا رسد به عبادت بپاخيزند، آيات قرآن را با تأمّل و تفكّر بخوانند، نفس خود را با مثل هايى كه در آن است موعظه كنند و دردهاى بى درمان خود را با دواهايى كه در آن است درمان كنند و شفا بخشند. و گاهى در برابر عظمت الهى خود را بر خاك اندازند، پيشانى و كف دستها و زانوها و پاها (مواضع هفتگانه) را بر زمين گذارند و خدا را سجده كنند، اشك چشمانشان برگونه‌ها جارى و خداى جبار را مدح و ستايش كنند و با آه و ناله از او درخواست كنند تا ايشان را از عذاب خود رهايى بخشد. 🔸و در هنگام روز آنها بردبار، دانا، نيكوكار و پرهيزكارند، ترس از پروردگار آنها را لاغر نموده و مانند تير ناتراشيده ساخته است، كسى كه به آنها نگاه كند مى پندارد كه بيمارند در حالى كه هيچ گونه بيمارى ندارد، يا خيال مى كند كه اينها ديوانه اند، غافل از آنكه عظمت پرورگار و سلطنت قدرتمند او اينها را واله و حيران نموده، و محبت خداوند دل هاى ايشان را آشفته و پريشان ساخته، و عقل و هوش را از آنها ربوده است. هر فرصتى كه پيدا كنند در انجام اعمال پاكيزه براى خداوند شتاب مى كنند، هرگز به اعمال نيك اندك راضى نمى شوند، و هيچگاه اعمال زياد خود را بسيار نمى شمارند، و در هر حال خود را در پيشگاه الهى مقصّر مى دانند. دائماً نفس خود را به عيب و نقصان متّهم مى سازند، و از اعمالى كه انجام مى دهند ترسناكند. 🔹هرگاه يكى از ايشان مدح و ستايش شود، از آنچه درباره اش مى گويند مى ترسد و مى گويد: أنا أعلم بنفسي من غيري، وربّى أعلم بي، اللّهمّ لاتؤاخذني بما يقولون، واجعلني خيراً ممّا يظنّون، واغفر لي ما لايعلمون فإنّك علّام الغيوب وساتر العيوب. من از ديگران به حال خودم آگاهترم، و خداى من به حال من از خودم داناتر است، خداوندا به آنچه اينها درباره‌ام مى گويند مرا مؤاخذه مكن، و بهتر از آنچه نسبت به من گمان دارند مرا قرار بده، و آن گناهانى را كه از من سرزده و اينها نمى دانند بيامرز، همانا تو داناى نهان، و پوشاننده عيب‌ها هستى. ديگر از نشانه هاى هر كدام از آنها اين است كه مى بينى در امور دينى بسيار قوى و توانا مى باشد، در عين مدارا كردن و نرمى با مردم احتياط كار و دورانديش است، ايمان او همراه با يقين است. در تحصيل علم و دانش اندوزى حريص و در آموختن احكام شرعى از فهم والايى برخوردار است، علم خود را با بردبارى و تحمّل سختى‌ها زينت مى دهد، در حالى كه با خوشرويى و نرمى رفتار مى كند باهوش و زيرك است. 🔸در هنگام ثروتمندى ميانه روى را از دست نمى دهد، و در زمان فقر و نادارى خود را آراسته و بى نياز نشان مى دهد، در بلاها و گرفتارى‌ها صبور، و در حال عبادت پروردگار خاشع مى باشد. با رنجديدگان مهربان، و در راه حق از عطا و بخشش خوددارى نمى كند، در تحصيل معاش ملايم و معتدل رفتار مى كند و همه همت و توان خود را صرف آن نمى نمايد، در پيدا كردن مال حلال مى كوشد، پر طمع نيست، و به ناپاكى‌ها و زشتى‌ها چشم طمع نمى دوزد و رغبتى از خود نشان نمى دهد. 🔹در طريق هدايت پرشور و بانشاط است، و شهوت‌ها و تمايلات نفسانى خود را كنترل مى كند، و در انجام كارهاى نيكو استقامت مى ورزد، آنچه را كه نمى داند او را مغرور نمى كند، حساب و بررسى را نسبت به آنچه عمل كرده ترك نمى كند، خود را در انجام تكليف مقصر و تنبل مى داند و از كارهاى خوبى كه انجام مى دهد هراس دارد. 🔸روز را با ياد خدا آغاز مى كند و با شكر پروردگار به پايان مى رساند، شب مى كند در حالى كه از خواب غفلت ترسناك و گريزان است، صبح مى كند و از فضل و رحمت الهى كه شامل حال او شده خوشحال مى باشد. 🔹اگر نفسش چموشى كند و بخواهد او را به آنچه نمى پسندد وادار كند، خواسته او را در آنچه مايل است برآورده نمى كند. رغبته فيما يبقى، وزهادته فيما يفنى، قد قرن العمل بالعلم، والعلم بالحلم، يظلّ دائماً نشاطه، بعيداً كسله، قريباً أمله، قليلاً زلله. ميل و رغبت او در چيزى است كه باقى مى ماند، بى اعتنايى او نسبت به چيزى است كه زودگذر است و از بين مى رود، عمل خود را بر مبناى علم انجام مى دهد و علم خود را با بردبارى مى آميزد. همواره بانشاط است و از كسالت و تنبلى دورى مى كند، آرزوهاى دور و دراز ندارد، لغزش هاى او بسيار كم است.

#بخش_سوم 🔸مرگ را از ياد نمى برد، قلبى خاشع دارد و همواره به ياد پروردگار است، نفس خود را به قناعت واداشته و از جهل و نادانى دورى مى كند، دين خود را حفظ و شهوات نفسانى را كه به دين او ضرر رساند از بين مى برد، خشم خود را فرو مى نشاند، و از نظر اخلاقى باصفا و بى غلّ و غش مى باشد، همسايه از او آزار نمى بيند، در كارها سخت گير نيست و آن را به آسانى برگزار مى كند، تكبّر در وجود وى نيست، صبر و خويشتن دارى از چهره او نمايان است و ذكر خدا فراوان مى گويد. 🔹هيچ كار خيرى را از روى ريا و خودنمايى انجام نمى دهد، مردم به خير او اميدوار و از شرّ و بدى وى در امانند. اگر در ميان مردمان غافل باشد دچار غفلت نمى شود و در زمره ذاكرين و كسانى كه به ياد خدا هستند نوشته شود، و اگر در ميان مردمى باشد كه به ياد خدا هستند غفلت نمى ورزد و او را در زمره غافلان نمى نويسند. 🔸از كسى كه به او ستم كند چشم پوشى مى كند، وكسى كه وى را محروم كند از عطا و بخشش خود بى بهره نمى سازد، با كسى كه از او بريده پيوند محبت و رابطه دوستى برقرار مى كند، خير و نيكى او نزديك است و زود انجام مى دهد. 🔹راستگو و نيكوكردار است، خيرش به همه روى مى آورد و شرّش از همه روگردان است، فريب و نيرنگ در كار او نيست، در سختى‌ها و مشكلات باوقار است و آرامش خود را از دست نمى دهد، در مصائب و ناگواريها شكيبا و در هنگام رفاه و آسايش شكرگزار مى باشد. 🔸به دشمن خود ستم نمى كند، و در مورد دوستان بخاطر دوستى با آنها گناهى مرتكب نمى شود ، آنچه را كه در خود نمى بيند هرگز ادّعا نمى كند، پيش از آنكه بر عليه او شهادت دهند خودش نسبت به حق اعتراف مى كند، آنچه را كه به او واگذار كنند كه حفظ و نگهدارى كنند تلف نمى كند و از بين نمى برد. ديگران را با القاب زشت صدا نمى زند، به كسى ستم نمى كند و به حق او تجاوز نمى نمايد، حسادت بر او چيره نمى شود، به همسايه زيان نمى رساند، مصيبت ديده را سرزنش نمى كند. مؤدّ للأمانات، عامل بالطاعات، سريع إلى الخيرات، بطي ء عن المنكرات، يأمر بالمعروف ويفعله، وينهى عن المنكر ويجتنبه. 🔹امانتها را به اهل آن‌ها و صاحبانش رد مى كند، در اطاعت و فرمانبردارى از دستورات الهى كوشا مى باشد، خوبيها را با شتاب انجام مى دهد و تأخير نمى اندازد، در كارهاى زشت رغبتى نشان نمى دهد، به خوبيها دستور مى دهد و خود عمل مى كند، از بدي‌ها مردم را باز مى دارد و خود اجتناب مى ورزد. با جهالت و نادانى در كارها وارد نمى شود، و به عجز و ناتوانى از مدار حق خارج نمى گردد، اگر خاموشى اختيار كند سكوتش او را خسته نكند و اگر سخن بگويد كلامش او را درمانده نسازد، در هنگام خنده صداى خود را بلند نكند بلكه خنده او تبسّم است، به آنچه خداوند برايش مقدّر نموده قانع است و اكتفا مى كند، خشم و غضب او را به تاخت و تاز وادار نكند. 🔸خواهش هاى نفسانى و بخل و آز بر او چيره نگردد، با مردم از روى بصيرت و آگاهى معاشرت كند و با خوشى و سازش جدا شود، صحبت مى كند تا بهره مند شود و سود ببرد، پرسش مى كند تا مطلبى را بفهمد، خودش را در زحمت مى اندازد، و مردم از او در رفاه و آسايشند، به مردم راحتى و آسايش بخشيده و جان خود را بخاطر آخرتش در رنج و زحمت انداخته است، اگر بر او ستم شود صبر مى كند تا خداى متعال او را يارى و امداد كند. 🔹او به گذشتگان از اهل خير اقتدا نموده است و خود الگوى خوبى براى نيكوكاران و خيرخواهان آينده است، آنها كارگزاران الهى و فرمانبردار دستورات خداوند و چراغ هاى روشن در روى زمين و در ميان بندگان او هستند، آنها شيعيان و دوستان ما هستند، از ما و با ما مى باشند، آه چقدر مشتاق ديدار آنها هستم. در اين هنگام همّام بن عباده فريادى از دل كشيد و بيهوش روى زمين افتاد، وقتى او را حركت دادند متوجه شدند كه دنيا را وداع كرده است «رحمت خدا بر او باد». ربيع در حالى كه اشك مى ريخت گريه كنان عرض كرد: چه زود موعظه شما اى امير مؤمنان بر قلب و روح پسر برادرم اثر كرد و او را منقلب نمود و مرغ روحش را به پرواز درآورد و دوست داشتم كه من جاى او مى بودم. 🔸اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: پندهاى رسا اين گونه در اهلش كه آماده پذيرش حقّند و زمينه فراهمى دارند اثر مى كند، بخدا قسم من از همين پيشامد بر او مى ترسيدم.

#بخش_چهارم 🔹يكى از حاضرين عرض كرد: اى امير مؤمنان، پس چگونه اين گفتار در شما كه گوينده آن هستيد و آن را مى دانيد چنين تأثيرى نداشته است؟ 🔸حضرت فرمود: واى بر تو، براى هر كسى اجل و وقت معينى است كه از آن تجاوز نمى كند، و علّت و سببى دارد كه از آن سرپيچى نمى كند، ساكت باش و دوباره چنين سخنى مگو كه شيطان آن را بر زبان تو جارى ساخته است. 🔹سپس امير مؤمنان على عليه السلام در غروب غمبار همان روز بر جنازه همام نماز خواند و در مراسم تشييع او حضور يافت، و ما هم در خدمت آن حضرت بوديم. شخصى كه روايت را از نوف نقل كرده است مى گويد: نزد ربيع بن خيثم رفتم و آنچه از نوف شنيده بودم برايش گفتم، ربيع گريه سختى كرد به طورى كه نزديك بود جانش بيرون آيد، و گفت: برادرم راست گفته آنچه نقل كرده است و همواره اين موعظه اميرالمؤمنين عليه السلام و گفتارش نصب العين من است و گويا در گوشم طنين مى افكند و هر گاه ياد آن روز همام بن عباده مى كنم حالم را تغيير مى دهد، اگر در راحتى و رفاه باشم آسايشم را تيره و اندوهگين مى سازد، و اگر در سختى و بلا باشم برايم گشايش حاصل مى شود. [۳] 📖[۱]بِكالى - به كسره باء - منسوب به بكاله نام روستايى از يمن است، و نوف بكالى دربان حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام بوده است. 📖[۲]برنس ؛ نوعى كلاه بلند بود كه عابدان آن را در صدر اسلام مى پوشيدند. 📖[۳]كنز الفوائد،ج۱،ص۸۹ 📖امالى مفيد،ص ۷۸ 📖بحار الأنوار،ج۶۸،ص۱۹۲، ح ۴۸ 📖تاريخ بغداد،ج۷،ص۱۶۲ 📖امالى صدوق،ص۶۶۵، ح۲، مجلس ۸۴ 📖فضائل الشيعة،ص۹۶، ح ۳۵ 📖نهج البلاغة، خطبه ۱۹۳ 📖سليم بن قيس،ص ۲۳۸

🎥#کلیپ_مهدوی 🎙استاد شجاعی 🔸سوختن #امام_زمان عجل الله برای ما‼️ #امام_زمان_عج @montagm

اقا مهدی رسولی حرف قشنگی زد: بچـه‌بـودیـم‌یـه‌زمانـۍمـادرمون ‌دستـمونومیـگـرفت‌میبــرد مزارشهدا، سنـشون‌نگاه‌مـیکردیم میگفتیم‌این‌شـهیدانقدرازمـن‌بـزرگتره حالامـیریم‌مـیبینیم‌شهیداچقدر ازماکــوچیــك‌ترن... بـیاین‌قـبول‌کنیـم‌جامـوندیم.. ):💔 @montagm

یکی از تڪه ‌ڪلام‌هایش این بود ڪه نماز رو ول ڪن خدا رو بچسب .. جمله‌اش برایم خیلی عجیب بود وقتۍ از او پرسیدم ڪه چرا این را میگوید خندید و دستی به شانه‌ام زد و گفت↓ داداش یعنی اینڪه توی نمازت باید به دنبال خدا باشی و فقط خدا رو ببینی ...! شهیدمصطفی‌صدرزاده یادشهداباصلوات الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم امام_زمان_عج @montagm

🔹 این آدم میتونه پای رکاب امام زمانش وایسه 🎙 استاد رائفی پور امام_زمان_عج @montagm

🎥کلیپ_مهدوی 🎙 استاد شجاعی 🔸 ظهور امام زمان یعنی... امام_زمان_عج @montagm

دوسِت دارم راست میگم 🎤کربلایی‌سید‌رضا_نریمانی 🎤کربلایی‌محمد_اسداللهی         #امام_زمان_عج @montagm